หลังจากพูดจบ จูหลิงก็เริ่มหลับตาและถ่ายทอดปราณสัมผัสเข้าไปในถุงหอม เพื่อสื่อสารกับจิตวิญญาณของอดีตเจ้าสำนัก
แต่หลังจากรออยู่นาน จูหลิงก็ยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆ และมีเหงื่อเย็นๆ ไหลออกมาบนหน้าผากของเธอ
เฉินผิงเห็นดังนั้น จึงรีบแตะฝ่ามือลงบนไหล่ของจูหลิงพร้อมถ่ายพลังวิญญาณระลอกหนึ่งเข้าไปในร่างของจูหลิง
จูหลิงจึงหายใจยาวออกมา และลืมตาขึ้นด้วยใบหน้าซีดเซียว
“คุณทำอะไรน่ะ? คุณถ่ายทอดปราณสัมผัสทั้งหมดของตัวเองลงไปในถุงหอม แบบนั้นไม่ต่างอะไรจากการรนหาที่ตายเลยนะ!” เฉินผิงตะโกนใส่จูหลิง
จูหลิงปลดปล่อยปราณสัมผัสทั้งหมดของตนเองออกไป โชคดีที่เขาสังเกตเห็นและช่วยจูหลิงชักปราณสัมผัสกลับมาได้ทันเวลา
ถ้าชักปราณสัมผัสกลับมาไม่ได้ จูหลิงอาจจะกลายเป็นคนบ้า หรือเลวร้ายที่สุดเธออาจจะเอาชีวิตไม่รอด
จูหลิงขมวดคิ้วพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลว่า “ทำไมฉันสัมผัสถึงท่านพ่อไม่ได้เลยเล่า? ฉันสัมผัสถึงตัวตนของท่านไม่ได้เลย”
“หรือว่าอดีตเจ้าสำนักกำลังมีอาการป่วย ดังนั้นท่านจึงไม่สามารถสื่อสารกับคุณได้?” เฉินผิงเสนอความเห็น
“เป็นไปไม่ได้หรอก แม้ท่านพ่อจะมีอาการป่วย ฉันก็ยังสัมผัสถึงตัวตนของท่านได้ เพียงแต่ท่านตอบสนองไม่ได้ก็เท่านั้น แต่คราวนี้ ฉันสัมผัสถึงตัวตนของท่านพ่อไม่ได้เลย” จูหลิงเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาของเธอเผยแววเป็นกังวลออกมา
“หรือว่าอดีตเจ้าสำนักจะถูกย้ายไปที่อื่น ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว?” เฉินผิงเสนอความเห็นอีกครั้ง
“เป็นไปไม่ได้หรอก ที่นี่คือที่ที่มีการป้องกันแน่นหนาที่สุดในสำนักจื่อเหยียน ฮั่วหยวนถิงไม่มีทางย้ายท่านพ่อไปที่อื่นแน่ หรือว่าจะเกิดเรื่องขึ้นกับท่านพ่อ? พวกมันทำร้ายท่านพ่องั้นรึ?” จูหลิงเริ่มตื่นตระหนกและสิ้นหวังจนอยากจะฝ่าทลายวงแหวนอาคมเข้าไป
เฉินผิงห้ามปรามจูหลิงพลางกล่าวว่า “จูหลิง อย่าเพิ่งวู่วาม ถ้าหากคุณฝ่าทลายวงแหวนอาคมเข้าไป นอกจากจะไม่เจออดีตเจ้าสำนักแล้ว คุณอาจจะโดนจับตัวอีกด้วย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...