หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3989

จูหลิงจับมือเฉินผิงพลางขยับตัวด้วยความระแวดระวังอย่างถึงที่สุด เมื่อจานอาคมทำงาน วงแหวนอาคมที่ซ้อนทับอยู่เบื้องหน้าพวกเขาก็ค่อยๆ เผยรอยแยกขึ้นมา

ในยามนั้นเอง จูหลิงก็ทำลายอักขระอาคมจนเกลี้ยงแล้วมุ่งหน้าไปยังชั้นในของวงแหวนอาคม

เหงื่อไหลท่วมหน้าผากของจูหลิง เสื้อผ้าของเธอก็เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเช่นกัน

แม้จะเหนื่อยขนาดนั้น จูหลิงก็ยังจับมือเฉินผิงไว้แน่น เพราะเกรงว่าเฉินผิงจะบังเอิญไปแตะถูกวงแหวนอาคมและเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นมา

เฉินผิงมองจูหลิงที่อยู่ข้างหน้า เห็นใบหน้าขาวสะอาดของเธอที่มีเหงื่อหยดลงมาไม่หยุดหย่อน เสื้อผ้าที่เปียกชุ่มทำให้เห็นส่วนโค้งส่วนเว้าของเรือนร่างงดงาม

ขณะที่เฉินผิงกำลังชื่นชมรูปร่างของจูหลิงอยู่นั้น จูหลิงก็หยุดฝีเท้าลงอย่างกะทันหัน

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็สัมผัสได้ถึงอันตรายที่กำลังกล้ำกรายเข้ามา

เขากลับมามีสติแล้วมองไปข้างหน้าจนเห็นอาคมกับดักสังหารทั้งสองชั้นอยู่ตรงหน้า

เห็นได้ชัดว่าผู้อาวุโสชุยไม่ได้เป็นคนวางอาคมกับดักสังหารทั้งสองชั้น ดังนั้นจานอาคมของเขาจึงไม่สามารถทำลายอาคมพวกนั้นได้

ตอนนี้จูหลิงต้องพยายามฝ่าทลายวงแหวนอาคมด้วยตนเอง

“เฉิงผิง คุณอย่าขยับตัวสุ่มสี่สุ่มห้าล่ะ ฉันจะฝ่าทลายอาคมกับดักสังหารทั้งสองชั้นนั้นเอง ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับฉันล่ะก็ คุณต้องรีบวิ่งกลับไป ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน” จูหลิงพูดพร้อมส่งจานอาคมให้เฉินผิง เธอเชื่อใจเฉินผิงอย่างน่าประหลาด

ดูเหมือนว่าเธอจะเชื่อใจเฉินผิงโดยสิ้นเชิง

เฉินผิงถือจานอาคม พลางรู้สึกซาบซึ้งใจแล้วพูดว่า “จูหลิง ผมเชื่อมมั่นในตัวคุณ ผมรู้ว่าคุณทำได้”

จูหลิงพยักหน้าเล็กน้อย แม้เธอจะไม่มั่นใจในตัวเอง ขณะที่ครอบครองขุมกำลังของอดีตเจ้าสำนักเป็นการชั่วคราว แต่เธอกลับไม่มีประสบการณ์ในการฝ่าทลายวงแหวนอาคม

เห็นจูหลิงมีท่าทีเคร่งเครียด เฉินผิงก็เดินเข้ามากอดเธอเอาไว้แน่น “จูหลิง อย่าตื่นตระหนก คุณต้องเชื่อมั่นในตนเองเข้าไว้นะ”

เฉินผิงไม่ได้คิดจะฉวยโอกาสจากจูหลิง แต่ในขณะที่เขากอดจูหลิง เฉินผิงก็ดีดนิ้วแล้วปล่อยแสงสีขาวเข้าไปในอาคมกับดักสังหาร

“ผมเปล่าสักหน่อย ข้าก็แค่อยากได้รับความไว้วางใจ เพื่อจะได้เรียนรู้เคล็ดวิชาผสานอัคคีปรมัตถ์ก็เท่านั้น” เฉินผิงรีบปฏิเสธ

“พรวด เจ้าเพิ่งจะกอดเธอเองนะ เจ้ายังกล้าพูดว่าไม่มีอะไรอีกหรือ?” จ้าวมารสีชาดเอ่ยด้วยสีหน้าดูแคลน

เฉินผิงอึ้งงันไปชั่วขณะ ก่อนจะหัวเราะอย่างกระอักกระอ่วน

เพราะจูหลิงงดงามชวนตะลึงงันจริงๆ ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงเรือนร่างและผิวพรรณชั้นยอดเลย

เมื่อเฉินผิงเห็นผิวเรียบลื่นของจูหลิง เขาก็อดที่จะนึกถึงจี้หรูเสวี่ยไม่ได้ พวกเราแยกจากกันมาหลายเดือนแล้ว ไม่รู้ว่าจี้หรูเสวี่ยและคนอื่นๆ เป็นยังไงกันบ้าง?

ขณะที่เฉินผิงคิดไปเรื่อยเปื่อยอยู่นั้น เสียงของจูหลิงที่จู่ๆ ก็กรีดร้องออกมาดึงเฉินผิงให้กลับมาสู่ความเป็นจริง

เฉินผิงรีบวิ่งเข้าไปคว้ามือของจูหลิงพลางถามว่า “จูหลิง เกิดอะไรขึ้นงั้นรึ?”