“คุณเฉินครับจริงๆแล้วผมละอายใจจริงๆ ผมช่วยอะไรไม่ได้เลย!” หลี่โส่วอี้พูดอย่างผะอืดผะอมจนพูดชื่อเฉินผิงถูกๆ ผิดๆ ไปหมด
“คุณมาก็ถือว่าช่วยแล้วล่ะครับ”
เฉินผิงไม่ได้ตำหนิหลี่โส่วอี้ที่ไม่ได้ทำอะไร อย่างไรก็ตามการเผชิญหน้ากับจอมเวทย์อย่างผู้ลาดตระเวนด้านซ้ายของหุบเขาซวนเยว่ถึงเขาจะพาหน่วยพิทักษ์ธรรมเข้าไปช่วยยังไงผลลัพธ์ก็คือเหมือนไปตายฟรี
“คุณเฉินครับคือผมมีความคิดที่อยากจะชวนคุณเฉินเข้าร่วมหน่วยพิทักษ์ธรรมครับ แต่ไม่รู้ว่าคุณเฉินจะมองว่ามันไร้สาระหรือเปล่าครับ ถ้าคุณเฉินเข้าร่วมหน่วยพิทักษ์ธรรมแล้วได้เมื่อถึงเวลานั้นผมจะให้คุณเฉินเป็นรองหัวหน้าหน่วยครับ"
หลี่โส่วอี้กำลังวางแผนที่จะดึงเฉินผิงเข้าร่วมกับหน่วยพิทักษ์ธรรมให้ได้ เพราะถ้าหน่วยมีคนอย่างเขาล่ะก็ หน่วยพิทักษ์ธรรมก็จะมีหน้ามีตามากขึ้น แม้แต่ตระกูลศิลปะการต่อสู้พวกนั้นก็ยังไม่กล้าลองดีกับพวกเรา
“ผมยังมีหลายอย่างที่ต้องทำครับ ขอบคุณคุณหลี่มากเลยนะครับสำหรับความกรุณาของคุณ!”
เฉินผิงส่ายหัว เขาจะไม่เข้าร่วมหน่วยพิทักษ์ธรรม เพราะองค์กรทางการแบบนี้มีกฎมากเกินไป!
“คุณเฉินครับถ้าคุณคิดว่าตำแหน่งของคุณมันต่ำเกินไป ผมให้ตำแหน่งหัวหน้าหน่วยกับคุณก็ได้ครับ แล้วผมจะเป็นรองหัวหน้าหน่วยช่วยคุณปกครองเองครับ”
หลี่โส่วอี้รีบพูดอย่างไม่รีรอ
เฉินผิงส่ายหัว “คุณหลี่ครับผมว่าคุณเข้าใจผิดแล้วครับ ผมมีเรื่องส่วนตัวมากมายที่ต้องจัดการ ผมไม่สามารถที่จะเข้าร่วมหน่วยพิทักษ์ธรรมของคุณได้จริงๆ ครับ แต่ถ้าคุณหลี่หรือหน่วยพิทักษ์ธรรมต้องการความช่วยเหลือเมื่อไหร่ ผมสามารถช่วยได้ครับ”
เมื่อหลี่โสว้อี้ได้ยินแบบนี้เขาก็มีความสุขมาก “ขอบคุณคุณเฉินมากนะครับ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่คุณเฉินเรียกใช้หน่วยพิทักษะธรรมของเรา ผมก็จะไม่ปฏิเสธเหมือนกันครับ”
หลังจากพูดคุยกับหลี่โสว้อี้อยู่พักหนึ่ง เฉินผิงก็เดินจากไปและเขาก็ตรงไปที่กู่หลิงเอ๋อร์พักอยู่
ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาที่เขาเข้าฌาน ซูอวี่ฉีก็ตัวติดกับกู่หลิงเอ๋อร์ตลอด
เมื่อมาถึง เฉินผิงพบว่าประตูถูกล็อกอยู่และทั้งสองคนไม่อยู่บ้าน เขาเลยโทรหาพวกเขาและหลังจากรู้ว่าพวกเขาทั้งสองคนอยู่ที่ไหน เฉินผิงก็รีบตรงไปหาพวกเขาทันที!
ที่แท้แล้วกู่หลิงเอ๋อร์กับซูอวี่ฉีพวกเขาทั้งสองคนไปช็อปปิ้งทุกวัน และวันนี้ก็ไม่ต่างจากเดิม พวกเขากำลังเดินเตร็ดเตร่อยู่ในตลาด!
“เฉินผิง...”
หลังจากที่ซูอวี่ฉีเธอเห็นเฉินผิงเธอก็โบกมือให้เขาอย่างไว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...