หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4012

สายตาเย็นเยือกกับสีหน้าที่ผสมผเสระหว่างความขบขันและเมินเฉยอันแสนลึกลับ ทำให้เฉินผิงรู้สึกสั่นสะท้าน

“แกเป็นแค่ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สี่ แต่กลับมีแส้ปราบมารที่เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ ถ้าฉันเดาไม่ผิดล่ะก็ แกคงจะเป็นเฉินผิงที่สมาพันธ์ผนึกมารใช้เครื่องบรรณาการร้อยปีมาตั้งค่าหัวในการตามล่าตัวใช่หรือไม่?”

บุรุษผู้นั้นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา!

เฉินผิงหน้าเปลี่ยนสีทันที เขารีบส่ายหน้าพลางกล่าวว่า “ผมคือปู่ของคุณ ผมไม่รู้ว่าเฉินผิงเป็นใครหรอกนะ!”

เฉินผิงไม่อาจยอมรับได้ เพราะถ้ายอมรับ ก็จะมีปัญหาตามมาอีกมากมาย!

วาจาของบุรุษผู้นั้นทำให้อวี๋จิ้น จูหลิงและเว่ยชิงรวมทั้งคนอื่นๆ ที่กำลังต่อสู้อยู่ถึงกับตกตะลึง!

พวกเขาเคยได้ยินชื่อเฉินผิง และการที่สมาพันธ์ผนึกมารใช้เครื่องบรรณาการร้อยปีมาตั้งค่าหัวในการตามล่าตัวเขาอย่างไม่ลดละ ก็ไม่ใช่ความลับและเป็นเรื่องที่รู้กันไปทั่วทั้งอาณาจักรนิรันดร์!

ตอนนี้เฉินผิงอยู่ต่อหน้าพวกเขา พวกเขาจะไม่ตกใจได้ยังไง!

แต่เฉินผิงกลับไม่ยอมรับ ทำให้พวกเขาไม่แน่ใจ!

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่ว่าแกจะใช่หรือไม่ ฉันก็จะเอาหัวแกไปแลกเอารางวัลของสมาพันธ์ผนึกมาร”

บุรุษผู้นั้นพูดจบก็พุ่งเข้าใส่เฉินผิง!

“เฉิงผิง...”

จูหลิงเห็นสถานการณ์ก็รู้สึกเป็นห่วงเฉินผิง เธออยากจะช่วยเขา แต่กลับถูกคนของสำนักกุ๋ยเหลี่ยเข้ามาสกัดจนดิ้นไม่หลุด!

ในไม่ช้า หมอกดำก็กระจายรอบตัวเฉินผิงแล้วห่อหุ้มเขาไว้!

คนอื่นๆ ที่เห็นต่างก็เป็นห่วงเฉินผิง!

แต่ยามนั้นพวกเขาต่างก็พยายามปกป้องตนเองอยู่ จึงไม่มีใครสามารถยื่นมือเข้าช่วยเหลือเฉินผิงได้เลย!

แต่เฉินผิงที่ถูกห่อหุ้มในหมอกดำ กลับไม่ตื่นตระหนกเลยสักนิด เขาไม่กลัวบุรุษที่อยู่ตรงหน้าแต่เขาห่วงคนอื่นๆ มากกว่า!

ขืนยังสู้กันแบบนี้ต่อไป อวี๋จิ้นกับพวกย่อมตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ และสุ่มเสี่ยงที่จะแหลกสลายตายทั้งกองทัพ!

นี่ไม่ใช่สิ่งที่เฉินผิงอยากจะเห็นเลย!

“เว่ยชิง จูหลิง” เขากล่าวขึ้นมา “ผมจะถ่วงเวลาคนพวกนี้ให้พวกคุณเอง พวกคุณต้องหาทางไปที่หุบเขาเสินหั่วแต่โดยเร็วไว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ห้ามเหลียวหลังกลับมา แล้วก็ไม่ต้องเป็นห่วงผม”

“ผมมีทางหนีทีไล่ พวกมันทำอะไรผมไม่ได้หรอก...”

ทุกคนหยุดการต่อสู้ พลางมองไปที่หุ่นกระบอกของเฉินผิงด้วยความไม่เชื่อ!

ไม่มีใครคาดคิดว่า หุ่นกระบอกจะแข็งแกร่งได้ขนาดนี้!

พวกเขาไม่รู้เลยว่า หุ่นกระบอกนี้มีแกนขับเคลื่อนเป็นแก่นวิญญาณเพลิงของเซียนอัคคีวิญญาณ!

แก่นวิญญาณเพลิงเช่นนี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าตราประทับเสินหั่วของหุบเขาเสินหั่วเสียด้วยซ้ำไป!

เมื่อใช้แก่นแท้เช่นนี้กับหุ่นกระบอก เช่นนั้นหุ่นกระบอกจะไม่แข็งแรงได้ยังไงกันเล่า!

เฉินผิงควบคุมหุ่นกระบอกให้โจมตีใส่ผู้เฒ่าถู จากนั้นก็หวดแส้ปราบมารที่อยู่ในมือแรงๆ เปลวเพลิงพลันลุกไหม้ขึ้นมาโดยรอบแล้วแผดเผาจนแดงฉาน!

“รีบหนีไปซะ...”

เฉินผิงตะโกนเสียงดัง!

หลังจากอวี๋จิ้นหายตกใจก็มุ่งหน้าไปที่หุบเขาเสินหั่วทันที!

พวกเขารู้ดีว่าถ้าหากพวกเขาถูกคนของสำนักกุ๋ยเหลี่ยนเข้ามาสกัด พวกเขาก็จะขัดขวางไม่ให้ฮั่วหยวนถิงได้ตราประทับเสินหั่วไปไม่ได้แล้ว!