หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 402

“คุณกู่ จะพูดอะไรก็ต้องมีหลักฐานนะ คุณเห็นผมทำร้ายน้องชายของคุณแล้วหรือยัง? ยิ่งไปกว่านั้นน้องชายของคุณก็เอาหินของผมไปแล้วไม่ยอมคืน นี่เป็นการขโมยของของคนอื่นอยู่ชัดๆ เลย ในฐานที่เป็นคนของกระทรวงยุติธรรม คุณจะปล่อยผ่านงั้นหรือ?” เถ้าแก่ชุยยิ้มเยาะพลางเอ่ยถามราวกับว่าเขาไม่ได้ข่มขู่กู่หลิงเอ๋อร์แต่อย่างใด

“พี่ อย่าไปฟังเขาพูดเหลวไหลเชียวนะ ผมซื้อหินก้อนนี้มาแล้ว มิหนำซ้ำผมก็จ่ายเงินให้เขาแล้วด้วย!” กู่เฟิงรีบบอกกู่หลิงเอ๋อร์

“หุบปาก!” กู่หลิงเอ๋อร์ตวาดใส่กู่เฟิงอย่างฉุนเฉียว “กลับถึงบ้านเมื่อไหร่ ฉันจัดการนายแน่!”

เมื่อเห็นว่ากู่หลิงเอ๋อร์โกรธจัด กู่เฟิงก็กอดหินเอาไว้แน่นพลางก้มหน้าโดยไม่พูดอะไร

“เถ้าแก่ชุย ฉันบังเอิญได้ยินบทสนทนาเมื่อก่อนหน้านี้ของคุณกับน้องชายของฉันเข้าพอดี คราวก่อนน้องชายของฉันสามารถเปิดหินด้วยการจ่ายเพียงแค่เงินเดิมพันเท่านั้น แต่พอเขาได้ของดีเข้าหน่อย คุณกลับมาเบี้ยวกันเสียดื้อๆ เห็นอยู่ชัดๆ ว่าคุณคิดจะโกงเขา!”

กู่หลิงเอ๋อร์มิใช่คนโง่ เธอมองออกว่านี่เป็นกับดักที่เถ้าแก่ร้านเดิมพันศิลาใช้หลอกกู่เฟิง

“คุณกู่ ระวังคำพูดตัวเองหน่อยนะ พวกเราล้วนเป็นคนค้าขายที่ทำมาหากินสุจริตกันทั้งนั้น ยิ่งไปกว่านั้นทุกคนที่นี่ต่างก็ทราบกฎของการเดิมพันหินว่าต้องจ่ายเงินมาก่อน ผมปล่อยให้เขาเปิดหินด้วยเงินมัดจำก็เพราะผมรู้สึกสงสารเขาหรอกนะ วันนี้ผมเลิกทำแบบนั้นมันผิดตรงไหนกัน? ผิดฎหมายหรือไง?”

กู่หลิงเอ๋อร์ถึงกับพูดไม่ออกไปในที่สุด

“มอบหินกลับคืนเขาไป”

เฉินผิงกับซูอวี่ฉีเองก็แหวกฝูงชนออกมาในช่วงเวลาคับขันเช่นนี้

“เฉินผิง พี่เขยที่รักของผม!” กู่เฟิงแววตาเป็นประกายเมื่อเห็นเฉินผิง “นี่คือหยกจักรพรรดิที่มีมูลค่าอย่างน้อยๆ ก็ปาเข้าไปสองสามล้านหยวนแล้ว ผมจะคืนให้ง่ายๆ ได้ยังไงกันเล่า?”

กู่หลิงเอ๋อร์กับเฉินผิงรู้สึกตกใจมาก ตอนที่กู่เฟิงเรียกเฉินผิงว่าพี่เขยต่อหน้าซูอวี่ฉี

ซูอวี่ฉีถึงกับผงะ เธอมองมาที่เฉินผิงกับกู่หลิงเอ๋อร์ด้วยความสับสน