หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4024

ขณะที่ผู้อาวุโสถูดำลึกลงไปเรื่อยๆ เขาก็ใช้ปราณสัมผัสจนถึงขีดสุด

ในเวลานั้น เขาทำได้เพียงรับรู้ตำแหน่งคร่าวๆ ของเฉินผิง เพื่อที่จะหาตำแหน่งที่แน่นอน เขาต้องใช้ปราณสัมผัส

แม้ว่าปราณสัมผัสของเขาจะไปได้ไม่ไกลนักในธารลาวา แต่การรู้ตำแหน่งโดยประมาณของเฉินผิงก็เพียงพอแล้ว

ขณะที่ผู้อาวุโสถูปลดปล่อยปราณสัมผัส เฉินผิงก็รับรู้ได้ทันที

“ให้ตายเถอะ หมอนั่นตามมาทันเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”

เฉินผิงรีบสลายกายาธรรมะเจินหัวด้วยความตกใจ คิ้วของเขาขมวดอย่างกังวล เขาไม่รอช้าและดำลึกลงไปในธารลาวาอย่างรวดเร็ว

“ชายคนนี้มันน่ารำคาญจริงๆ! ให้ข้ายืมร่างกายของเจ้า ข้าจะจัดการมันเอง!” จ้าวมารสีชาดพูดกับเฉินผิง

“ให้ผมพักก่อน ร่างกายของผมไม่สามารถรับพลังของคุณได้อีกแล้ว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมจะฟื้นตัวเต็มที่เมื่อไหร่”

เฉินผิงกลอกตาใส่จ้าวมารสีชาด

เฉินผิงไม่อาจสละการควบคุมร่างกายของเขาให้จ้าวมารสีชาด เพราะอีกฝ่ายชักจะได้ใจและพยายามควบคุมร่างของเฉินผิงอยู่เสมอ

ถ้าไม่ใช่เพราะคัมภีร์ทองต้าหลัวที่อยู่ในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง จ้าวมารสีชาดคงแย่งการควบคุมร่างกายจากเฉินผิงไปแล้ว

ในขณะนั้น ผู้อาวุโสถูสัมผัสได้ถึงตัวตนของเฉินผิงและระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ไอ้หนู แกเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับสี่ แต่ก็ยังคิดที่จะสู้กับฉัน แกหนีไม่รอดหรอก ดังนั้นยอมแพ้ได้แล้ว!”

เมื่อได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสถู เฉินผิงก็นิ่งเงียบ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดขณะที่เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

ผู้อาวุโสถูกำลังไล่ตามมาติดๆ และเข้าใกล้เฉินผิงมากขึ้นเรื่อยๆ เฉินผิงอยู่ท่ามกลางธารลาวา และไม่สามารถใช้ท่าเท้าประกายไฟได้ ซึ่งจะทำให้ผู้อาวุโสถูถึงตัวเขาอย่างรวดเร็ว!

เมื่อถึงขั้นนี้ เฉินผิงก็ใช้พลังไปหมดแล้ว ความเจ็บปวดทางกายและความรู้สึกตึงเครียดทำให้เขาขมวดคิ้วเป็นครั้งคราว

เขาสาบานว่าจะไม่มีวันยอมให้จ้าวมารสีชาดเข้าควบคุมร่างกายของเขาอีก ผลที่ตามมารุนแรงเกินไป

ผู้อาวุโสถูไม่รู้ว่าเฉินผิงถูกดึงลงไปโดยไม่ทันตั้งตัว

ผู้อาวุโสถูดิ่งลงไปโดยไม่ลังเล แม้เขาจะไม่รู้ว่าธารลาวาลึกแค่ไหนก็ตาม

เฉินผิงดำลงไปโดยไม่ได้ตั้งใจ ขณะที่ผู้อาวุโสถูจงใจไล่ตามเขาจากด้านบน

พวกเขาสองคน คนหนึ่งอยู่ข้างหน้าและอีกคนไล่ตามหลังดิ่งลงล่างไม่หยุด

เมื่อสีของเปลวไฟเข้มขึ้น ความรุนแรงก็เพิ่มตาม แม้เฉินผิงจะใช้อัคคีแก่นพิภพและเข้าถึงจุติเพลิงได้แล้ว แต่เขายังคงรู้สึกถึงความร้อนที่แผดเผาจนแทบหายใจไม่ออก

เฉินผิงทำได้เพียงปลดปล่อยเพลิงน้ำแข็งจี๋หานออกมาเพื่อปัดเป่าความร้อนอันแรงกล้าที่ยากจะรับมือ

ผู้อาวุโสถูก็ทุลักทุเลเช่นกัน ขณะที่เขาดำดิ่งลึกลงไป หน้ากากวิญญาณร้ายที่อยู่รอบตัวเขาก็หมุนเร็วขึ้นเรื่อยๆ คลื่นความร้อนเริ่มแผดเผาร่างกายของเขาอย่างไม่ลดละ

ผู้อาวุโสถูขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะที่มองดูเฉินผิงลงไปเรื่อยๆ เขาอดไม่ได้ที่จะสบถ “บ้าไปแล้ว หมอนั่นคิดจะฆ่าตัวตายหรือไง?”