หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4042

ในไม่ช้า เฉินผิงก็เห็นว่าหนูขนแดงพากันกลับมา พวกมันส่งเสียงแหลมใส่เขาไม่หยุดและแทะชายกางเกงของเขาด้วย

เฉินผิงเข้าใจว่าหนูขนแดงคงพบบางสิ่งที่สำคัญถึงได้ทำตัวแบบนั้น แต่มันเพิ่งผ่านไปไม่นาน หนูขนแดงพบทางออกแล้วงั้นหรือ?

เฉินผิงเดินตามไป มุ่งหน้าไปทางแยกโดยใช้แส้ปราบมารลากผู้อาวุโสถูตามมาข้างหลัง

มีเหตุผลที่เฉินผิงไว้ชีวิตผู้อาวุโสถู เขาต้องการแสดงให้เจ้าสำนักฮั่วเห็นว่าการสมรู้ร่วมคิดกับสำนักกุ๋ยเหลี่ยนจะทำให้พวกเขาต้องพบชะตากรรมแบบไหน

หลังจากตามหนูขนแดงมาเป็นระยะทางสั้นๆ เฉินผิงก็พบกับกำแพงที่ขวางหน้า

“ทางตันเหรอ?”

เฉินผิงขมวดคิ้วแล้วถามว่า “ทำไมแกถึงพาฉันมาเจอทางตัน?”

เขาค่อนข้างหงุดหงิด มิน่าหนูขนแดงถึงกลับมาเร็วขนาดนี้ พวกมันเจอทางตันนี่เอง! แล้วทำไมถึงพาฉันมาที่นี่ทั้งที่ไปต่อไม่ได้แล้ว?

“ถึงพวกแกจะพอมีสติปัญญาอยู่บ้าง แต่ก็ยังโง่เหมือนเดิม!” เฉินผิงถอนหายใจ เตรียมหันหลังเดินจากไป

อย่างไรก็ตาม เจ้าหนูขนแดงกลับหยุดเฉินผิงไว้ พวกมันร้องเสียงแหลมและเอาแต่กัดชายกางเกงของเขา

นั่นทำให้เฉินผิงหงุดหงิดไม่พอใจ

“หรือว่าทางออกของเราจะอยู่หลังกำแพงนั่น?” จ้าวมารสีชาดถามในทันที

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็เดินไปที่กำแพงแล้ววางมือลงไปเบาๆ

ในขณะนั้น ดวงตาของเฉินผิงก็เบิกกว้างเมื่อรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ขณะที่เฉินผิงส่งปราณสัมผัสของเขาไปที่กำแพง เขาก็ค้นพบว่าเบื้องหลังกำแพงมีรัศมีเพลิงพลุ่งพล่าน ยิ่งไปกว่านั้น รัศมีนั้นยังบริสุทธิ์และเข้มข้นอย่างไม่น่าเชื่อ ซึ่งมีความคล้ายคลึงกับปราณอัคคีที่พบในด้วงอัคคี

หากนี่เป็นทางตันจริงๆมันคงเป็นไปไม่ได้ที่รัศมีเพลิงอันแข็งแกร่งเช่นนี้จะแผ่ข้ามกำแพงดูจากสถานการณ์แล้วจะต้องมีทางเดินหลังกำแพงบางทีนี่อาจเป็นทางออกของเรา!

“ขอโทษที่เข้าใจแกผิดไป” เฉินผิงพูดอย่างละอายและขอโทษหนูขนแดง

ดูเหมือนหนูขนแดงจะเข้าใจคำพูดของเฉินผิง และเริ่มส่งเสียงแหลมอย่างตื่นเต้น

จากนั้นเฉินผิงก็สะบัดมือฟาดไปที่กำแพงตรงหน้าอย่างรุนแรง

ตูม!

แม้จะมีเสียงดังกึกก้อง แต่กำแพงที่อยู่ตรงหน้ายังคงยืนหยัดอย่างน่าทึ่ง ไม่ยอมขยับแม้แต่นิดเดียว สร้างความประหลาดใจให้กับเฉินผิงอย่างมาก

หากมีวงแหวนอาคมอยู่ที่นี่ก็ต้องไขให้ได้เสียก่อนไม่มีทางที่จะใช้กำลังทำลายได้!

เฉินผิงขมวดคิ้ว จมอยู่กับความคิดของเขา

“เวรเอ้ย นี่มันแปลกจริงๆ! ทำไมถึงเปิดไม่ได้?”

เฉินผิงถึงกับพูดไม่ออก

เมื่อเห็นอย่างนั้น จ้าวมารสีชาดก็ค่อยๆ หายไป และกลับเข้าสู่ทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง

เมื่อเฉินผิงกลับสู่ทะเลจิตสำนึก เขาก็แนะนำว่า “ลองใช้เนตรส่องนภา บางทีมันอาจช่วยให้เราเห็นอะไรมากกว่านี้“

เฉินผิงไม่สามารถใช้เนตรส่องนภาได้ด้วยตัวเอง เพราะจำเป็นต้องมีจ้าวมารสีชาดอยู่ด้วย

เฉินผิงพยักหน้า และเมื่อดวงตาดวงหนึ่งของเขาเปิดขึ้นช้าๆ เขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่ากำแพงตรงหน้าเขาหายไป!

มีประตูที่เปล่งแสงสีขาวเจิดจ้ามาแทนที่

“อาคมเคลื่อนย้าย? มันเคลื่อนย้ายเราออกไปจากที่นี่ได้หรือเปล่า?”

เมื่อพบประตูนั้น เฉินผิงก็รู้สึกยินดีเป็นล้นพ้น!