เมื่อเฉินผิงพูดอย่างนั้นก็ชัดเจนแล้วว่าเขาจำได้ เขายังแค้นกู้เทียนเฉาไม่หาย
“ไอ้หนู อย่าได้ใจไปนัก วันนี้ฉันจะทำให้แกร้องขอความตาย...”
หลังจากกู้เทียนเฉาพูดจบ หมอกสีดำก็ลอยวนอยู่ในฝ่ามือของเขา
หมอกสีดำกลายเป็นวิญญาณร้ายสองดวงที่พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า พวกมันเกี่ยวพันและหมุนวนรอบกัน ขณะเดียวกันก็ส่งเสียงคร่ำครวญน่าขนลุก
เสียงเหล่านั้นทำให้ทุกคนรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว
“วิญญาณร้ายสองดวง... ระวังตัวด้วย คุณเฉิน”
เมื่อเห็นวิชาที่กู้เทียนเฉาใช้ ผู้อาวุโสชุยก็ตะลึงและเตือนเฉินผิงทันที
เฉินผิงเพิ่งช่วยชีวิตเขาไว้ ซึ่งผู้อาวุโสชุยก็รู้สึกขอบคุณยิ่ง
วิญญาณร้ายบินขึ้นไปบนท้องฟ้า ไม่นานท้องฟ้าก็เปลี่ยนสี หลังจากนั้นหน้ากากวิญญาณร้ายที่ใหญ่กว่าสำนักจื่อเหยียนก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศ
หน้ากากวิญญาณร้ายอ้าปากกว้าง ปรากฏขึ้นเหนือหัวของทุกคน
เมื่อเห็นหน้ากากวิญญาณร้ายขนาดมหึมา ทุกคนก็เต็มไปด้วยความหวาดผวา
“ไอ้หนู เตรียมพบกับราชาแห่งวิญญาณได้เลย” กู้เทียนเฉาพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยขณะมองไปที่เฉินผิง
“ราชาแห่งวิญญาณ?” เฉินผิงเย้ยหยัน “ก็แค่คาถาลวงตา คุณอาจหลอกคนอื่นได้ แต่หลอกผมไม่ได้หรอก”
หลังจากที่เขาพูดจบ แสงสีทองก็พุ่งออกมาจากตัวเขา พร้อมกับเสียงคำรามของมังกรที่ดังก้องกังวาน มังกรสีทองปรากฏตัวขึ้นเหนือหัวเฉินผิง
ในเมื่อตัวตนของเขาถูกเปิดเผยแล้ว เฉินผิงจึงไม่มีอะไรต้องกลัวอีกต่อไป
มังกรสีทองทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า ปลดปล่อยเปลวไฟใส่หน้ากากวิญญาณร้ายขนาดยักษ์
เมื่อมังกรทองโจมตี หน้ากากวิญญาณร้ายก็แตกสลายทันทีและหายไปในพริบตา
กู้เทียนเฉาตกตะลึงพร้อมขมวดคิ้วทันที
“คงเสียมารยาทถ้าผมไม่ตอบโต้” เฉินผิงกล่าว
จุติลวงตาในจุติดาราลวงตาเริ่มพุ่งพล่านและส่องประกาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...