หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4056

“พูดมากเกินไปแล้ว...”

เฉินผิงโบกมืออย่างรวดเร็วและจุดไฟขึ้นมาในพริบตา

ยังไม่ทันมีใครไหวตัวทัน ผู้อาวุโสถูก็ลุกเป็นไฟในทันใด ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยองของเขา เขาถูกเปลวไฟโหมกระหน่ำเผาตาย

เมื่อทุกคนเห็นภาพนั้นก็พากันตะลึงงัน

อย่างไรก็ตาม ความโลภปรากฏขึ้นในดวงตาของทุกคน บรรณาการร้อยปีของสมาพันธ์ผนึกมารไม่ใช่รางวัลจำนวนน้อยๆ

หากสำนักจื่อเหยียนได้รางวัล พวกเขาก็ไม่ต้องห่วงเรื่องทรัพยากรอีกเป็นร้อยปี

“งั้นแกก็คือเฉินผิงนี่เอง ตอนนี้ทุกอย่างสมเหตุสมผลแล้ว มิน่าแกถึงโค่นหลิวซื่อทงได้ แต่ถ้าแกซ่อนตัวตนของตัวเองไว้ ก็แปลว่าแกมีเจตนาแอบแฝงที่เข้ามาในสำนักจื่อเหยียน เผยตัวตนที่แท้จริงออกมาเดี๋ยวนี้ ให้ฉันเห็นว่าคนที่ถูกสมาพันธ์ผนึกมารตามล่าหน้าตาเป็นยังไง” ฮั่วตงพูดอย่างเย็นชาขณะก้าวไปข้างหน้าช้าๆ

“ในเมื่ออยากเห็นขนาดนั้น ผมก็จะให้คุณได้เห็นเต็มตา”

เฉินผิงยิ้มน้อยๆ รัศมีรอบตัวเขาวูบไหว รูปลักษณ์ของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลง

ใบหน้าที่หล่อเหลาชวนมองและอ่อนวัยปรากฏขึ้น

“เป็นเขาจริงๆ...”

คิ้วของกู้เทียนเฉาขมวด

“ผู้อาวุโสกู้ คุณรู้จักไอ้เด็กนั่นด้วยเหรอ?” เจ้าสำนักฮั่วถาม

“ใช่ เขาทำลายแผนการของฉันที่สำนักว่านถง วันนี้ฉันจะมอบบทเรียนที่เขาจะไม่มีวันลืม” กู้เทียนเฉาตอบ

ตอนที่เฉินผิงโจมตีครั้งแรก เขาแค่รู้สึกว่ารัศมีเฉินผิงดูคุ้นเคย ตอนนี้เขาแน่ใจแล้วว่าคนที่ทำลายแผนการของเขาคือเฉินผิงจริงๆ

เมื่อเห็นใบหน้าของเฉินผิง ทุกคนก็ส่งเสียงอื้ออึงขณะที่พูดคุยกันต่างๆ นาๆ

“คุณชายฮั่ว ฉันกับเขาคนนี้มีเรื่องต้องสะสางกัน ขอฉันจัดการเรื่องของเราให้เรียบร้อยก่อน แล้วคุณค่อยตัดสินใจว่าจะทำยังไงกับเขา” กู้เทียนเฉาพูดขณะเดินไปหาฮั่วตง

ฮั่วตงหยุดชะงัก เขาหันไปมองกู้เทียนเฉาแล้วถามว่า “ผู้อาวุโสกู้ คุณพูดเรื่องอะไร? คิดจะแย่งรางวัลของสำนักจื่อเหยียนงั้นหรือ? คุณอยากได้บรรณาการร้อยปีของสมาพันธ์ผนึกมารสินะ”

ตอนแรกฮั่วตงนึกว่ากู้เทียนเฉาจะลงมือตัดหน้าเขา ถ้ากู้เทียนเฉาฆ่าเฉินผิง บรรณาการร้อยปีของสมาพันธ์ผนึกมารก็คงตกเป็นของสำนักเหลี่ยงอี๋

“คุณชายฮั่ว คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันเคยมีเรื่องบาดหมางกับเฉินผิง ฉันไม่ได้คิดจะลงมือตัดหน้าสำนักจื่อเหยียน ฉันจะไม่ฆ่าเขา ฉันจะล่อเขาให้ติดกับแล้วทรมาน ฉันจะแย่งรางวัลจากคุณได้ยังไงในเมื่ออยู่ในอาณาเขตของสำนักจื่อเหยียน?” กู้เทียนเฉารีบอธิบาย

ฮั่วตงกำลังจะพูดบางอย่าง แต่เจ้าสำนักฮั่วขัดขึ้นมาว่า “ฮั่วตง ผู้อาวุโสกู้ไม่ได้คิดจะแย่งรางวัลไปจากเรา ให้เขาสั่งสอนมันและระบายความโกรธของเขาไปเถอะ”

หลังจากเจ้าสำนักฮั่วพูดจบ ฮั่วตงก็ถอยกลับมาช้าๆ

กู้เทียนเฉาหันหน้าไปหาเฉินผิงและหรี่ตาลงเล็กน้อย เขาถามอย่างเย็นชา “ไอ้หนู แกยังจำฉันได้อยู่ไหม?”

“ผมจำสวะอย่างคุณที่ไม่ปราณีแม้แต่เด็กไม่ได้หรอก” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้มบางเบา