หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4055

“ปากพล่อยคุยโวไปเรื่อย แกอ้างว่าได้ฆ่าคนของสำนักกุ๋ยเหลี่ยน ลองมองดูตัวเองให้ดีๆ แล้วหัดเจียมตัวเสียบ้าง แกเป็นแค่ผู้ทุกข์ยากระดับสี่ แม้จะพอมีฝีมืออยู่บ้าง แต่แกจะฆ่าผู้ใช้วิชามารจากสำนักกุ๋ยเหลี่ยนหลายสิบคนได้ยังไง? แถมผู้อาวุโสถูแห่งสำนักกุ๋ยเหลี่ยนยังไปถึงขั้นมหายานแล้ว แค่เขาตบทีเดียวแกก็ตายแล้ว” ฮั่วตงพูดกับเฉินผิงอย่างเหยียดหยาม

เขาไม่อาจยอมรับคำพูดโอ้อวดของเฉินผิงได้

“ฮั่วตง คุณเป็นคนของสำนักกุ๋ยเหลี่ยนหรือไง? ดูเหมือนคุณจะรู้เรื่องของพวกเขาไม่น้อย แถมยังกล่าวหาเราว่าสมคบคิดกับพวกเขาด้วย ดูเหมือนว่าคุณนั่นแหละที่เป็นพวกเดียวกับสำนักกุ๋ยเหลี่ยน ตัวคุณแผ่รัศมีมารออกมา ผ่านมานานแล้วตั้งแต่ที่คุณออกจากสำนักจื่อเหยียน ตอนนี้คุณกลับมาพร้อมกับคนของสำนักกุ๋ยเหลี่ยน คุณมีอะไรจะแก้ตัวไหม?” ผู้อาวุโสอวี๋กล่าวหาฮั่วตง

“มีใครเห็นฉันอยู่กับพวกสำนักกุ๋ยเหลี่ยนบ้างไหมล่ะ? มีหลักฐานหรือเปล่า? ฉันพูดความจริงตอนที่บอกว่าคุณสมคบคิดกับพวกเขา อย่าลืมว่าพ่อของฉันที่ครอบครองตราประทับเสินหั่วเป็นเจ้าสำนักแล้ว” ฮั่วตงอวดอ้าง

ตอนนี้เจ้าสำนักฮั่วกลายเป็นเจ้าสำนักที่ถูกต้องตามกฎของสำนักจื่อเหยียน ไม่แปลกที่ฮั่วตงจะเริ่มอวดดี

“ต้องการหลักฐานงั้นเหรอ? นี่ไง...”

เฉินผิงยิ้มเบาๆ จากนั้นก็กระโดดออกไปอย่างรวดเร็ว เขากลับมาอีกครั้งในเวลาไม่นานหลังจากนั้น

อย่างไรก็ตาม คราวนี้เขาอุ้มคนๆ หนึ่งไว้ในมือ

ถ้าพูดให้ถูกคือร่างของคนๆ หนึ่ง

แขนขาหายไป จึงเหลือเพียงลำตัวเท่านั้น ถ้าไม่ใช่เพราะหัวและดวงตาที่เคลื่อนไหว พวกเขาคงเข้าใจผิดคิดว่าเป็นศพ

ในมือของเฉินผิงไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้อาวุโสถู เฉินผิงไว้ชีวิตเขาเพื่อทรมานเท่านั้น แต่กลับกลายเป็นว่าเขามีประโยชน์ในเวลาแบบนี้

เฉินผิงโยนร่างของผู้อาวุโสถูไปที่เท้าของฮั่วตงและเจ้าสำนักฮั่ว

ผู้อาวุโสถูมองเจ้าสำนักฮั่วและฮั่วตง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง “เจ้าสำนักฮั่ว โปรดช่วยฉันด้วย ช่วยฉันด้วย...”

“ผู้อาวุโสถู...”

สีหน้าของฮั่วตงและเจ้าสำนักฮั่วเปลี่ยนไปอย่างมาก

ผู้อาวุโสถูนั้นมีพลังถึงขั้นมหายาน แต่กลับตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ ยิ่งไปกว่านั้น ที่เขาเป็นแบบนี้ก็เพราะเฉินผิงซึ่งเป็นผู้ทุกข์ยากระดับสี่

“ผู้อาวุโสถู เกิดอะไรขึ้น? คุณกลายเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?” ฮั่วตงถามด้วยความตกใจ

จูหลิงอ้าปากค้างและจ้องมองเฉินผิงด้วยความตกตะลึงถึงขีดสุด

เธอชื่นชมเฉินผิงมาโดยตลอด เธอปรารถนาที่จะได้พบเฉินผิงตัวเป็นๆ แต่เธอไม่เคยมีโอกาสเลย

กลับกลายเป็นว่าเฉิงผิงคือเฉินผิง

จูหลิงดีใจมากจนแทบจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่

ผู้อาวุโสอวี๋ตกตะลึง เขาไม่นึกไม่ฝันว่าศิษย์ที่เขาพามาเพราะหวังผลประโยชน์ จะกลายเป็นคนที่สมาพันธ์ผนึกมารไล่ตามอย่างไม่ลดละ

“ใช่แล้ว เขาคือคนที่สมาพันธ์ผนึกมารตั้งค่าหัวด้วยบรรณาการร้อยปี ใครก็ตามที่จับตัวหรือฆ่าเขาได้สามารถไปรับรางวัลจากสมาพันธ์ผนึกมาร” ผู้อาวุโสถูตอบในทันใด

ผู้อาวุโสถูต้องการให้เจ้าสำนักฮั่วหันมาสนใจเฉินผิงและฆ่าเขาซะ

ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาก็จะได้โอกาสเอาตัวรอดและได้ล้างแค้น