หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4071

เมฆอัสนีบาตทั้งสองมีขนาดเท่าๆ กัน แต่ดูจากสายฟ้าที่กระพริบในเมฆ ดูเหมือนว่าของเฉินผิงจะรุนแรงกว่า

ในขณะที่ทุกคนต่างตะลึงและสงสัยว่าเหตุใดเฉินผิงซึ่งเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับสี่ถึงสามารถสร้างเมฆอัสนีบาตที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ได้ ทันใดนั้นสายฟ้าก็ฟาดลงมา

อัสนีบาตของเฉินผิงและฮั่วตงฟาดลงมาพร้อมกัน

ทั้งสองคนโยนเรื่องอื่นออกจากหัวและมุ่งมั่นเอาชีวิตรอดจากอัสนีบาตเพียงอย่างเดียว

ฮั่วตงมีตราประทับเสินหั่ว ซึ่งสามารถช่วยเขาต้านทานพลังของอัสนีบาตได้บางส่วน

ท้ายที่สุดแล้ว ฮั่วตงจะผ่านอัสนีบาตไปได้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับตราประทับเสินหั่ว

ระหว่างนั้นสายฟ้าสีทองขนาดใหญ่ก็ฟาดลงมาใส่เฉินผิงอย่างต่อเนื่อง

สายฟ้ายังคงกระพริบรอบตัวเฉินผิง แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้พยายามต่อต้านอัสนีบาตเลย

หลังจากนั้นไม่นาน สายฟ้าก็ค่อยๆ จางหายไป

เมื่อเห็นอย่างนั้น เว่ยชิงก็อุทานด้วยความประหลาดใจ “เฉินผิงกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมเขาไม่ต่อต้านอัสนีบาต เขาคิดจะใช้ร่างกายรับไว้อย่างเดียวหรือ? แบบนี้เขาอาจจะตายเลยก็ได้!”

สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือเฉินผิงเข้าถึงจุติอัสนีได้แล้ว และร่างกายของเขาทนทานอย่างน่าเหลือเชื่อ

สายฟ้าที่ฟาดใส่เฉินผิงแต่ละครั้งมีแต่จะทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้น

พลังสายฟ้าส่วนหนึ่งจะถูกเฉินผิงดูดเข้าไปในจุติดาราของเขา

เป็นเหตุผลที่เฉินผิงไม่เกรงกลัวอัสนีบาต

ฮั่วตงถูกกลืนกินด้วยพลังอันร้อนแรง ในขณะที่ปราณอัคคีในตราประทับเสินหั่วกระจายไปอย่างต่อเนื่องจนทำให้สายฟ้าสลายไป เขากำลังต้านทานอัสนีบาต ซึ่งตรงกันข้ามกับสถานการณ์ทางฝั่งเฉินผิง

ในขณะนั้นชุดของฮั่วตงปลิวไสวด้วยสายลมที่มองไม่เห็น เขาถูกโอบล้อมด้วยรัศมีเพลิง ดูราวกับคบเพลิงมนุษย์

ร่างของฮั่วตงลอยอยู่กลางอากาศ คอยป้องกันอัสนีบาตอย่างไม่หยุดยั้งราวกับเทพเจ้าแห่งสงคราม

ในทางกลับกัน เฉินผิงนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นและถูกสายฟ้าฟาดใส่อยู่ตลอดเวลา เสื้อผ้าของเขาขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเพราะถูกโจมตีไม่หยุดจนขาดรุ่งริ่ง

ดูเผินๆ เหมือนว่าเฉินผิงจะเทียบฮั่วตงไม่ได้เลย

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครรู้ว่าฮั่วตงกำลังต้านทานอัสนีบาต ในขณะที่เฉินผิงกำลังควบคุมมัน

เปรี้ยง!

บนท้องฟ้ามีลำแสงศักดิ์สิทธิ์สาดส่องลงมา อาบร่างฮั่วตงด้วยแสงเจิดจ้า

“สำเร็จแล้ว! ลูกชายฉันทำได้!” เมื่อเห็นแสงศักดิ์สิทธิ์ เจ้าสำนักฮั่วก็รู้ว่าฮั่วตงผ่านพ้นอัสนีบาตได้สำเร็จ เขาจึงหัวเราะออกมา

นั่นคือภาพของผู้บำเพ็ญเพียรที่ก้าวขึ้นสู่ระดับมหายาน

หัวใจสีทองขนาดเท่าฝ่ามือฉายแสงวาบบนอกของฮั่วตง

นั่นคือหลักฐานที่ชัดเจนว่าเขาก้าวขึ้นสู่ขั้นมหายานได้สำเร็จ

ฮั่วตงได้ดวงใจเซียนมาแล้ว ซึ่งแปลว่าเขาเหนือกว่าผู้บำเพ็ญเพียรทั่วไป

ระดับที่เหนือกว่าขั้นผู้ทุกข์ยากคือบันไดสู่อาณาจักรแดนสรวง

ระดับการบำเพ็ญเพียรหลังขั้นมหายานคือขั้นเซียน ถึงตอนนั้นผู้บำเพ็ญเพียรจะกลายเป็นเซียน และจะได้ขึ้นสู่อาณาจักรแดนสรวงต่อไป

การข้ามขั้นผู้ทุกข์ยากนั้นไม่ง่ายเลย ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนผ่านไปไม่ได้และต้องพยายามอย่างหนักเพื่อขึ้นสู่ขั้นมหายาน