“พ่อก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ตอนที่พ่อหลอมรวมปราณอัคคีเข้าด้วยกัน มันก็ไม่ได้ครึกโครมอะไรมาก บางทีอาจเป็นเพราะเฉินผิงมีปราณอัคคีหลายประเภท ไปดูกันเถอะว่าเกิดอะไรขึ้น”
อดีตเจ้าสำนัก จูหลิงและคนอื่นๆ มุ่งตรงไปที่หุบเขาเสินหั่ว
เมื่อไปถึงเชิงหุบเขาเสินหั่ว ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นก้อนเมฆบนท้องฟ้าที่มีสีต่างกันหกก้อน
ก้อนเมฆบนท้องฟ้ารวมตัวกันเหนือหุบเขาเสินหั่ว และจากนั้นก็เริ่มหลอมเข้าด้วยกัน
ปราณอัคคีที่ล้อมรอบเฉินผิงผสานกันและปกป้องเขา
จุติดาวฤกษ์ปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของเฉินผิงอย่างน่าประหลาด พร้อมส่องแสงระยิบระยับอยู่ตลอดเวลา
ลำแสงหลายสายส่องลงมาอย่างรวดเร็วไปทั่วบริเวณ พร้อมกับดวงดาวส่องประกายอย่างเจิดจ้า ดูงดงามราวห้วงอวกาศ
ดวงดาวนับไม่ถ้วนสาดแสงอย่างต่อเนื่อง ไหลเข้าสู่จุติดาราของเฉินผิง
ทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างลืมหายใจและตกตะลึงเมื่อได้เห็นปรากฏการณ์นี้
พวกเขาสัมผัสได้ว่ามันคือรัศมีของจุติดาวฤกษ์
เหตุใดเฉินผิงถึงได้ครอบครองจุติดาวฤกษ์มากมายขนาดนี้?
ปราณอัคคีทั้งหกดวงหลอมรวมกัน เปลี่ยนเป็นพลังจุติ และพุ่งทะยานเข้าสู่จุติดาราของเขา
รัศมีภายในตัวเฉินผิงพุ่งทะยานด้วยความเร็วสูง
เมฆหลากสีบนท้องฟ้าจางหายไป และในที่สุดปราณอัคคีบริสุทธิ์ก็ค่อยๆ ไหลลงมาจากด้านบนเฉินผิงสู่ร่างกายของเขา
ตูม!
ในขณะนั้นพลังพลุ่งพล่านไปทั่วร่างกายของเฉินผิง
คลื่นพลังที่มองไม่เห็นกระจายไปทุกทิศทาง เมฆบนท้องฟ้าที่เพิ่งสลายไปก็เริ่มรวมตัวกันอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม คราวนี้ไม่ใช่เมฆหลากสีเหมือนเดิม แต่เป็นเมฆที่มีสายฟ้าสีดำ
“บ้าเอ๊ย เฉินผิงกำลังจะเพิ่มระดับพลังอีกรอบเหรอ?”
เมื่อได้เห็นอย่างนั้น เว่ยชิงรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังจะเสียสติ
เฉินผิงเพิ่งจะเพิ่มระดับเมื่อไม่กี่วันก่อน แต่ตอนนี้เขากำลังจะทำอีกรอบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...