หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4100

ไป๋ฉู่อดไม่ได้ที่จะกลับไปที่กระท่อม ใบหน้าของเขาดูประหลาดใจเมื่อเห็นอักขระศักดิ์สิทธิ์โปร่งแสงลอยอยู่ตรงหน้าเฉินผิง

ยิ่งกว่านั้น บนฝ่ามือของเฉินผิงมีอักขระศักดิ์สิทธิ์ขนาดเท่าฝ่ามือส่องประกายโปร่งแสง เต็มไปด้วยอักขระซับซ้อนจำนวนมาก

รอยแตกบนอักขระเปล่งประกายแวววาว และที่ฝ่ามือของเฉินผิงจะมองเห็นเลือดที่ไหลซึมเข้าไปในอักขระศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นได้อย่างชัดเจน

อักขระอันซับซ้อนท่วมไปด้วยเลือดสดๆ กลายเป็นเฉดสีแดงฉาน

นี่คือภาพของการหลอมรวมเข้ากับอักขระศักดิ์สิทธิ์ ร่างกายของเฉินผิงกำลังผสานกับอักขระศักดิ์สิทธิ์

“เฉินผิง น่าทึ่งมาก ไม่ทันไรคุณก็ใช้อักขระศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว ตอนนี้ลองใช้อักขระศักดิ์สิทธิ์ของคุณทำลายวงแหวนอาคมที่ล้อมรอบกระท่อมดูสิ ถ้าฝ่าวงแหวนอาคมออกไปได้ คุณก็จะเป็นอิสระ!” ไป๋ฉู่พูดกับเฉินผิง

เฉินผิงพยักหน้า เดินออกไปอย่างช้าๆ จากนั้นเขาก็เตรียมใช้อักขระศักดิ์สิทธิ์ทำลายวงแหวนอาคม

แม้จะพยายามหลายครั้ง แต่เฉินผิงก็ยังทำไม่สำเร็จ

“พี่ใหญ่ไป๋ ทำไมผมถึงควบคุมอักขระศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้?” เฉินผิงถามด้วยความสับสน

“ควบคุมไม่ได้เหรอ? เป็นไปได้ยังไง? อักขระศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้คุณสร้างขึ้นด้วยตัวเอง และมันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของคุณแล้ว เหตุใดคุณถึงไม่สามารถควบคุมมันได้? ถ้าว่ากันตามหลักเหตุผล อักขระศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายคุณแล้ว เรื่องแบบนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้” ไป๋ฉู่ก็สับสนเช่นกัน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“พี่ใหญ่ หมายความว่าคุณเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น? งั้นคุณก็ควรจะไปหาอาจารย์ ไปถามเขาว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่” เฉินผิงค่อนข้างหงุดหงิด หลังจากความพยายามทั้งหมดที่เขาทุ่มเทไปกับการฝึกอักขระศักดิ์สิทธิ์ สุดท้ายเขากลับควบคุมมันไม่ได้

“ขอผมดูก่อนว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ!” ไป๋ฉู่ขยับเข้าไปใกล้เฉินผิง

อย่างไรก็ตาม หลังจากก้าวไปเพียงไม่กี่ก้าว เขาก็หยุดทันที สีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อยขณะที่เขาถาม “ทำไมที่นี่ถึงให้ความรู้สึกแปลกๆ”

เปรี้ยง!

“เจิ้นมัว?” เฉินผิงชะงัก

ไป๋ฉู่รู้ตัวทันใดว่าเขาเผลอพูดอะไรออกไป และรีบปิดปากทันที

เฉินผิงหันไปหาไป๋ฉู่และถามว่า “พี่ใหญ่ไป๋ เจิ้นมัวเป็นใครกันแน่ ดวงตาสีแดงเข้มเหล่านั้นที่ปรากฏขึ้นทุกคืน พวกเขาคือพวกที่คุณเรียกว่าสมุนของเจิ้นมัวใช่ไหม?”

เมื่อตระหนักว่าเฉินผิงรู้แล้ว ไป๋ฉู่จึงพยักหน้าและพูดว่า “ในเมื่อรู้แล้วคงไม่เสียหายที่จะเล่าให้คุณฟัง อีกอย่างคุณก็ใช้อักขระอาคมได้แล้ว เจิ้นมัวเป็นจ้าวมาร เช่นเดียวกับอาจารย์ เขามีความรู้ด้านอาคมอย่างลึกซึ้ง และอักขระมารของเขาก็ทรงพลังอย่างเหลือเชื่อ เขามีความสามารถทัดเทียมกับอาจารย์ ทั้งคู่ต่างไม่ยอมแพ้อีกฝ่าย อย่างไรก็ตาม เจิ้นมัวกำลังมองหาใครบางคนที่มีพรสวรรค์ในการสร้างอาคม เขาตั้งใจที่จะถ่ายทอดอักขระมารของตัวเองให้ ซึ่งดูเหมือนว่าพรสวรรค์ของคุณจะเข้าตาเขา เป็นไปได้ว่าเจิ้นมัวกำลังหาวิธีทำให้คุณกลายเป็นศิษย์ของเขา แต่ในเมื่อคุณฝึกอักขระศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว จึงเป็นไปไม่ได้ที่คุณจะฝึกอักขระมาร”

คำพูดของไป๋ฉู่ทำให้เฉินผิงตกตะลึง เขาไม่นึกเลยว่าจะมีคนอย่างเจิ้นมัวในอาณาจักรนิรันดร์

อย่างไรก็ตาม เฟิ่งมัว ซย่ามัว หยินมัวและมารอเวจีล้วนแต่เป็นเสี้ยววิญญาณจากศึกแห่งทวยเทพ ร่างกายของพวกเขาถูกทำลายไปแล้ว และเสี้ยววิญญาณของพวกเขาถูกผนึกเอาไว้หรือไม่ก็หลบซ่อนตัวอยู่ จ้าวมารเหล่านี้ล้วนมาจากอาณาจักรแดนสรวง