หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4101

เป็นเพราะร่างกายของพวกเขาถูกทำลายหรือไม่ก็สูญเสียพลัง พวกเขาจึงไม่สามารถกลับไปยังอาณาจักรแดนสรวงได้ ถ้าไม่ถูกทิ้งไว้ในอาณาจักรนิรันดร์ก็ถูกผนึกอยู่ในโลกมนุษย์

ในขณะนั้นเฉินผิงรู้สึกสับสน หรือว่าเจิ้นมัวจะมาจากอาณาจักรแดนสรวงเช่นกัน เจิ้นมัวมีฝีมือพอๆ กับผู้อาวุโสเหว่ยงั้นหรือ? งั้นผู้อาวุโสเหว่ยก็มาจากอาณาจักรแดนสรวงด้วย เรื่องนี้ยืนยันสิ่งที่จ้าวมารสีชาดพูด ผู้อาวุโสเหว่ยน่าจะมาจากอาณาจักรแดนสรวง!

“พี่ใหญ่ไป๋ เป็นไปได้ไหมที่อาจารย์จะมาจากอาณาจักรแดนสรวง? เขาดูไม่เหมือนผู้บำเพ็ญเพียรจากอาณาจักรนิรันดร์เลย” เฉินผิงถามไป๋ฉู่

ไป๋ฉู่เห็นว่าเฉินผิงใช้อักขระศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว เท่ากับว่าเฉินผิงเป็นศิษย์ของอาจารย์เต็มตัว ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะไม่เก็บความลับอีกต่อไปและบอกว่า “ตามนั้น อาจารย์มาจากอาณาจักรแดนสรวงเช่นเดียวกับเจิ้นมัว ทั้งสองติดอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์เนื่องจากศึกแห่งทวยเทพ”

“ติดอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์?” เฉินผิงรู้สึกงุนงงเล็กน้อย และเขาไม่เข้าใจว่าการติดอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์หมายความว่ายังไง

เฉินผิงไม่รู้ว่ามีพวกที่มาจากอาณาจักรแดนสรวงติดอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์จำนวนไม่น้อย อาณาจักรนิรันดร์ถูกล้อมไว้ด้วยอาคมฟ้าดิน

ไป๋ฉู่ส่ายหัวและตอบว่า “เรื่องนี้ผมบอกไม่ได้ ถ้าอาจารย์ต้องการให้คุณรู้ เขาก็จะบอกคุณเอง”

“พี่ใหญ่ไป๋ ผมขอไปจากที่นี่ได้ไหม? ผมถูกขังอยู่ที่นี่มาหลายวันแล้ว และยังมีบางอย่างที่ผมต้องจัดการ” เฉินผิงยังคงครุ่นคิดถึงเรื่องของผู้อาวุโสกู้

หลังจัดการเรื่องของผู้อาวุโสกู้แล้ว เขายังต้องตามหาไป๋เฉี่ยนและหัวเฟิ่งอีก หลังจากนั้นก็ต้องช่วยหัวเฟิ่งโค่นตระกูลเฟิงและยึดนครจิ้งจอกคืนมา

“ไปจากที่นี่?” ไป๋ฉู่ชะงัก จากนั้นเขาก็หัวเราะและพูดว่า “เฉินผิง คุณคิดมากเกินไปแล้ว ผมหมายถึงว่าหลังจากที่คุณใช้อักขระศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้นได้แล้ว คุณก็สามารถออกจากกระท่อมนี้ได้ แต่ถ้าคุณต้องการไปจากที่นี่ คุณก็ต้องเรียนรู้อักขระศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดให้ได้ก่อน คุณคงไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดที่จะคิดว่าอักขระศักดิ์สิทธิ์ที่ผมให้คุณดูคืออักขระทั้งหมดใช่ไหม? อักขระเหล่านั้นมีไว้เพื่อช่วยให้คุณฝึกฝนและผสานเข้ากับอักขระศักดิ์สิทธิ์ ยังมีอักขระอีกมากมายบนภูเขานี้ ซึ่งอาจารย์จารึกเอาไว้ตามที่ต่างๆ คุณต้องเรียนรู้อักขระศักดิ์สิทธิ์ให้ครบทุกตัว อักขระศักดิ์สิทธิ์แต่ละตัวมีความลับในตัวมันเอง ยิ่งคุณเรียนรู้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งเป็นประโยชน์กับคุณมากเท่านั้น”

“เวรแล้ว...” เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินผิงก็สบถออกมาทันที ฉันจะออกจากกระท่อมนี้ได้ก็ต่อเมื่อเรียนรู้อักขระศักดิ์สิทธิ์ที่จารึกไว้ทั้งหมดเท่านั้นหรือ? คงต้องใช้เวลาเป็นชาติกว่าจะเรียนอักขระศักดิ์สิทธิ์ครบทุกตัว!

“พี่ใหญ่ แล้วถ้าผมไม่อยากเรียนล่ะ?” เฉินผิงถาม

“งั้นคุณก็จะออกไปจากที่นี่ไม่ได้” ไป๋ฉู่กล่าว

“ผมไม่เชื่อว่าจะมีใครสามารถขังผมไม่ให้ออกไปจากที่นี่ได้” เมื่อพูดจบ เฉินผิงก็กระโจนออกไปอย่างรวดเร็ว

ฟุ่บ!

ร่างของเฉินผิงหายไปอีกครั้งแล้วก็ปรากฏขึ้นในทันที ไกลออกไปไม่กี่กิโลเมตร

เฉินผิงเหาะมาได้หนึ่งชั่วโมงแล้ว ดูจากความเร็วของเขา เขาน่าจะไปถึงสำนักจื่อเหยียนซึ่งอยู่ห่างออกไปห้าร้อยกิโลเมตรได้

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขามองลงไปก็เห็นว่ายังเป็นภูมิประเทศแบบภูเขาอยู่ มีต้นไม้และแม่น้ำอยู่เต็มไปหมด และไม่มีวี่แววของทะเลทรายเลย

“หรือว่าฉันมาผิดทาง?” เฉินผิงขมวดคิ้ว

อย่างไรก็ตาม เมื่อเฉินผิงลงมาที่พื้นเพราะไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นไป๋ฉู่เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยรอยยิ้มเยาะ