หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4108

เฉินผิงตัดสินใจที่จะลองฝึกอักขระมาร หากเขาสามารถทำได้โดยไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้หรือการต่อต้านใดๆ ก็เท่ากับว่าเขาคาดเดาถูก

เฉินผิงจ้องมองอักขระมารและเริ่มจารึกมันกลางอากาศ ที่สำคัญในตอนนี้เฉินผิงได้รับอักขระศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้นแล้ว เมื่อเขาจารึกอักขระศักดิ์สิทธิ์มันจึงช่วยให้เรียนรู้ได้ดีขึ้นมาก

อย่างไรก็ตาม อักขระมารนั้นไม่เหมือนกัน แต่น่าแปลกที่เมื่อเฉินผิงจารึกอักขระมารเหล่านี้ เขาไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ เลย อันที่จริงอักขระมารฝึกง่ายอย่างน่าเหลือเชื่อ

ดูเหมือนว่าเขาจะคิดถูก แม้จะเรียนรู้อักขระศักดิ์สิทธิ์แล้ว เขาก็ยังฝึกอักขระมารต่อไปได้

เมื่อหมดข้อสงสัยแล้ว เฉินผิงก็เริ่มจารึกอักขระมารอย่างรวดเร็วไปทีละตัว พวกมันสั่นไหวภายในตัวเขา เขาไม่รับรู้วันเวลาขณะที่พลังวิญญาณพุ่งพล่านจากทุกทิศทาง เหมือนกับทะเลที่โหมกระหน่ำเข้าหาเฉินผิง

อักขระมารนับไม่ถ้วนบนท้องฟ้าสั่นไหวช้าๆ ราวกับตอบสนองต่อเฉินผิง

เมื่อได้เห็นอย่างนั้น เจิ้นมัวและเหว่ยฉีต่างก็ตะลึงงัน

“นี่มันอะไรกัน? เขากำลังฝึกอักขระมารขั้นต้นงั้นเหรอ?” เจิ้นมัวอุทานด้วยความประหลาดใจ

ใบหน้าของเหว่ยฉีดูฉงน “เป็นไปได้ยังไงที่คนๆ หนึ่งจะฝึกทั้งอักขระมารขั้นต้นและอักขระศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้นในเวลาเดียวกัน?”

ยากที่จะเชื่อ เหตุการณ์ที่เห็นช่างน่าตกใจ

พวกเขาไม่นึกมาก่อนว่าอักขระมารและศักดิ์สิทธิ์จะอยู่ร่วมกันในตัวคนๆ เดียวได้

ในขณะนั้น เฉินผิงถูกห่อหุ้มด้วยหมอกสีดำ มีรัศมีมารแผ่ออกมาจากอักขระมารอย่างต่อเนื่อง

ท้องฟ้าสั่นสะเทือนไปทั่วไม่หยุดหย่อน

แม้แต่พื้นดินใต้เท้าพวกเขายังสะเทือน

“เจ้าเด็กนี่เป็นทั้งมนุษย์ มาร และสัตว์อสูร ทั้งสามเผ่าพันธุ์อยู่ในตัวเขา ตอนนี้เขาสามารถผสานอักขระมารและอักขระศักดิ์สิทธิ์ภายในตัวของเขาได้ นี่ไม่ใช่แค่พรสวรรค์” สีหน้าของเจิ้นมัวเปลี่ยนไปอย่างมาก

“เจ้าเด็กนี่คงจะไม่ทำมิติของฉันพังใช่ไหม?” เหว่ยฉีกังวลอย่างมาก

ด้วยพลังของเขาในเวลานั้น เขาไม่มีความสามารถที่จะสร้างมิติอีกแห่งได้

“ศิษย์พี่ ถ้าเจ้าเด็กนี่สามารถทำลายอาคมฟ้าดินได้ แล้วเราจะอยู่ในทำไมมิติแห่งนี้ไปอีกทำไม? เราก็แค่กลับไปที่อาณาจักรแดนสรวง” ความตื่นเต้นเริ่มก่อตัวขึ้นในดวงตาของเจิ้นมัว หมอนี่มันอัจฉริยะ! บางทีเขาอาจจะสามารถทำลายอาคมฟ้าดินได้จริงๆ!

ในขณะนั้น เฉินผิง ไม่รู้เลยว่าทั้งสองกำลังคิดอะไรอยู่ สิ่งเดียวที่เขารับรู้คืออักขระศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้นของเขาที่สั่นไหวไม่หยุดภายในทะเลจิตสำนึก

รัศมีนี้กระจายตัวอย่างต่อเนื่อง เฉินผิงรู้สึกราวกับว่าเขากำลังแช่น้ำพุร้อน ให้ความรู้สึกสบายตัวทั่วทั้งร่างกาย

เมื่อรู้สึกถึงรัศมีที่แผ่กระจายไปทั่วภายในตัวเฉินผิง เจิ้นมัวก็อุทานด้วยความประหลาดใจ “รัศมีนี้ประหลาดมาก! มันไม่ใช่รัศมีของอักขระศักดิ์สิทธิ์ และมันไม่ใช่อักขระมารของฉันด้วย!”

เหว่ยฉียังคงนิ่งเงียบ สีหน้าของเขาดูสับสนมึนงง

เฉินผิงลอยนิ่งอยู่กลางอากาศอย่างสงบ ราวกับว่าโลกใหม่ทั้งใบก่อเกิดขึ้นภายในทะเลจิตสำนึกของเขา

เขารู้สึกทึ่งเมื่อพบว่าไม่ว่าจะเป็นอักขระศักดิ์สิทธิ์ อักขระมาร หรือแม้แต่อักขระอาคมของปรมาจารย์อาคม สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ถูกใช้เพื่อสร้างวงแหวนอาคมเท่านั้น

เมื่ออักขระอาคมพัฒนาถึงขีดสุด พวกมันจะสามารถจำลองได้ทุกสิ่ง

เหล่าทวยเทพแห่งยุคโบราณสามารถสร้างอะไรก็ได้ด้วยการดีดนิ้วเพียงครั้งเดียว การสร้างสรรค์เหล่านี้ไม่ได้แค่ปรากฏขึ้นอย่างไร้ต้นตอ แต่เป็นผลจากอักขระอาคมอันซับซ้อน

มันคือการผสานและจัดวางอักขระแต่ละตัวที่ต่างกัน และด้วยเหตุนี้ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นย่อมต่างกันไปด้วย

การสร้างวงแหวนอาคมเป็นเพียงวิธีหนึ่งในการใช้อักขระเหล่านี้ และไม่ได้มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้น