หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 412

ถึงแม้ว่าอู่ซีจะโกรธจัด ทว่าเขากลับนั่งลงแล้วรับประทานอาหารเที่ยงโดยไม่พูดอะไรอีก

“คุณอู่ ก่อนหน้านี้ลูกชายของคุณเอ่ยถึงสิ่งที่เรียกว่า 'งานชุมนุมเพื่อศิลปะการต่อสู้' เจ้าสิ่งนั้นคืออะไรงั้นเหรอ?” เฉินผิงเอ่ยถามด้วยความสนใจใคร่รู้

“งานชุมนุมเพื่อศิลปะการต่อสู้เป็นงานที่โรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้ในเจียงหนานและเจียงเป่ยจัดขึ้น จุดประสงค์หลักของงานก็เพื่อให้ผู้ฝึกยุทธ์รุ่นเยาว์ได้มารวมตัวและประลองฝีมือกัน เพื่อสร้างแรงจูงใจให้พวกเขาต่อไป ผู้ชนะก็จะได้รับยาและสมุนไพรล้ำค่าเป็นรางวัล ตำหนักยาเป็นเจ้าภาพในการจัดงานและมอบรางวัล ยิ่งไปกว่านั้นก็ยังมีของล้ำค่าและยาอีกเป็นจำนวนมากจำหน่ายอยู่ในงาน นั่นเป็นกลยุทธ์การตลาดของตำหนักยาเพื่อโฆษณาสินค้าของพวกเขาน่ะ เนื่องจากจำนวนผู้เข้าร่วมงานเพิ่มขึ้นตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ ดังนั้นตัวยาที่ยากจะพบและของล้ำค่าจึงเพิ่มขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อไปด้วย!” อู่ลิ่วอีอธิบายรายละเอียด

“โอ? ผมไม่ยักรู้ว่ามีงานแบบนั้นด้วย! เช่นนั้นก็ไม่รู้ว่าผมจะเข้าร่วมได้ไหม?” เฉินผิงบังเกิดความสนใจขึ้นมาทันที

“แน่นอน คุณก็สามารถเข้าร่วมได้! ผู้ฝึกยุทธ์คนใดก็ตามในเจียงหนานและเจียงเป่ยที่มีอายุไม่ถึงสามสิบห้าปีจะได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมงานได้ น่าเสียดายที่ตาแก่อย่างพวกเราได้แต่มองอยู่ข้างๆ! แต่ถ้าหากคุณเข้าร่วมงาน ผมล่ะสงสัยนักเชียวว่าจะมีผู้เข้าร่วมงานคนไหนที่จะมีโอกาสเอาชนะคุณได้ล่ะ คุณเฉิน!” อูลิ่วอีตอบพลางยิ้มมีเลศนัย

เฉินผิงหัวเราะ “ฮ่าฮ่า! คุณเชื่อมั่นในตัวผมมากเกินไปแล้ว คุณอู่!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อู่ซีก็กลอกตาด้วยความดูแคลน

“’งานชุมนุมเพื่อศิลปะการต่อสู้เช่นนี้จะจัดขึ้นเมื่อไหร่งั้นเหรอ?” เฉินผิงเอ่ยถามขึ้นมา

“อืม...” อู่ลิ่วอีครุ่นคิด แต่ดูเหมือนว่าเขาก็นึกไม่ออก จากนั้นเขาก็หันไปทางอู่ซีพลางถามว่า “เฮ้ อู่ซี เหลืออีกกี่วันกว่าจะถึงงานชุมนุมเพื่อศิลปะการต่อสู้?”

“สัปดาห์หนึ่ง!” อู่ซีตอบโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองเขาเลย

“ไอ้ลูกเวร...” อู่ลิ่วอีมองมาที่เขาก่อนจะผุดรอยยิ้มขอลุแก่โทษ