หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4130

เฉินเหวินเหลียงลงมือ

เขาไม่อาจยืนมองเฉินผิงทำลายอาคมเคลื่อนย้ายอายุเป็นพันปีในพริบตาจนสมาคมนักกลั่นยาต้องล่มสลาย

ฟุ่บ!

เฉินเหวินเหลียงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เขาเอื้อมมือออกไปคว้าเฉินผิง

ขณะที่เฉินผิงสัมผัสได้ถึงลมแรงพัดเข้ามาจากด้านหลัง เขาก็ไม่แม้แต่จะหันกลับไปมอง เขาหลบได้อย่างง่ายดาย

เฉินเหวินเหลียงเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับสูงสุด ซึ่งไม่อาจทำให้เฉินผิงหวั่นเกรงได้

หลังจากหลบได้แล้ว เฉินผิงก็ปรับเปลี่ยนอักขระอาคมต่อไป อักขระอาคมที่พร่ามัวในตอนแรกค่อยๆ ชัดเจนขึ้นเพราะฝีมือละเอียดอ่อนเฉินผิง

แต่ไม่มีใครรู้ว่าอักขระอาคมที่เฉินผิงจารึกลงไปถูกต้องหรือเปล่า

หากเกิดข้อผิดพลาดและอักขระอาคมไม่ถูกต้อง อาคมเคลื่อนย้ายจะพังทลายสิ้น

เฉินเหวินเหลียงไม่นึกว่าเฉินผิงจะหลบการโจมตีของเขาโดยไม่แม้แต่จะหันมามอง ราวกับว่าเฉินผิงมีตาอยู่ข้างหลังหัว

“หยุด ฉันบอกให้หยุด...”

เฉินเหวินเหลียงฟาดฝ่ามือใส่เฉินผิงอีกครั้ง

ครั้งนี้เฉินเหวินเหลียงคิดจะลงมือถึงชีวิต

เฉินผิงยกมือขึ้นช้าๆ ฝ่ามือของเขาปะทะกับฝ่ามือของเฉินเหวินเหลียงจนเกิดเสียงดัง

เฉินเหวินเหลียงถอยหลังไปสามก้าว แต่ที่น่าประหลาดใจคือเฉินผิงไม่ขยับแม้แต่น้อย

ในขณะนั้นทุกคนต่างก็ตกตะลึงอย่างมาก

แม้แต่หลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิงยังไม่อยากจะเชื่อ

พวกเขาไม่รู้ว่าตอนนี้พลังของเฉินผิงมหาศาลเพียงใด

เธอจะอยู่ข้างเฉินผิงเสมอ เพราะเธอได้มอบกายใจให้เขาแล้ว

“หลิ่วหรูเยี่ยน คุณเป็นแค่นักกลั่นยาจากแดนเหนือ แต่กลับกล้าเข้ามายุ่งเรื่องของเรางั้นหรือ? หลีกทางเดี๋ยวนี้ ถ้าเขาทำลายอาคมเคลื่อนย้าย คุณจะต้องรับผิดชอบ” เฉินเหวินเหลียงคำราม

“ประธานเฉิน ฉันเชื่อใจเฉินผิง ฉันมั่นใจว่าเขาจะไม่ทำลายอาคมเคลื่อนย้ายแน่นอน ความชำนาญด้านอาคมของเขาไม่ธรรมดา”

หลิ่วหรูเยี่ยนตั้งใจที่จะซื้อเวลาให้เฉินผิง เธอรู้ว่าเฉินผิงคงมั่นใจถึงได้ทำแบบนี้

“เขาจะเก่งแค่ไหนก็ช่าง แน่ใจเหรอว่าเขาจะสามารถทำให้อาคมเคลื่อนย้ายโบราณทำงานได้? เป็นเวลานับพันปีแล้วที่ไม่มีใครกล้าแตะต้องวงแหวนอาคมนี้ แต่เขากลับเข้ามาแก้ไขมันอย่างไม่ระมัดระวัง หากอักขระอาคมแม้แต่ตัวเดียวในอาคมเคลื่อนย้ายคลาดเคลื่อนเพียงเล็กน้อย อาคมทั้งหมดจะพังทลาย บอกเขาให้หยุดเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นเขาจะกลายเป็นศัตรูของคนทั้งเมือง” หลี่ฉีกล่าว

ในฐานะปรมาจารย์อาคมผู้เป็นที่นับถือแห่งสมาคมนักกลั่นยา เขากล้าที่จะดูแลรักษาอาคมเคลื่อนย้ายเพียงอย่างเดียว เขาไม่กล้าที่จะเปลี่ยนแปลงมันแม้เพียงเล็กน้อย

แม้ว่ามันจะถูกทิ้งร้างมานานหลายปีและอักขระของอาคมเคลื่อนย้ายเริ่มไม่ชัดเจน แต่หลี่ฉีก็ไม่กล้าแก้ไขสุ่มสี่สุ่มห้า

เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ฉี หลิ่วหรูเยี่ยนก็หันไปมองเฉินผิงและกำลังจะพูด อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นเฉินผิงก็ลุกขึ้นยืน