หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 414

พื้นดินสั่นราวกับแผ่นดินไหว ทำให้อู่ซีเสียการทรงตัวและล้มลง

ขาของเฉินผิงแตะลงบนพื้นเพียงแค่ครึ่งเดียว แต่ย่างก้าวนั้นของเขาทำให้เกิดรอยแตกไปตามพื้นไกลราวห้าสิบก้าว

จากนั้นเขาจึงยกเท้าขึ้นจากพื้น และก้าวอย่างสงบนิ่งไปยังอู่ซี ผู้ที่กำลังมองเขาด้วยสายตาว่างเปล่าราวกับคนที่ยืนอยู่ปากปล่องภูเขาไฟ

อู่ซีข่มกลืนความกลัวหลังจากได้เห็นพลังของเฉินผิง ให้ตายเถอะ! ชายคนนี้น่าจะมีพลังลมปราณภายในระดับปรมาจารย์หรือสูงกว่านั้นเสียอีก! คราวนี้รู้แล้วว่าทำไมพ่อถึงได้ยำเกรงเขายิ่งนัก!

ด้วยความคิดนั้นที่วนเวียนในหัว อู่ซีลุกขึ้นยืนและเข้าไปหาเฉินผิง จากนั้นเขาก็คุกเข่าลงขอโทษ “โปรดให้อภัยการกระทำที่หยาบคายของผมด้วย คุณเฉิน!”

เฉินผิงประหลาดใจกับสิ่งที่อู่ซีทำ จนรีบชักเท้ากลับ

ถึงแม้พี่น้องสองคนนี้จะดูเป็นคนหยิ่งทะนง แต่พวกเขาก็อ่อนน้อมพอจะขอโทษทันทีที่รู้ว่าทำผิด ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ได้มีอะไรแตกต่างไปจากอู่ลิ่วอีเลย!

“พลังที่แท้จริงนั้นมาจากหัวใจ และท่วงท่านั้นมาจากความคิดของคุณเอง ด้วยเหตุนั้น คุณจะได้ฝึกความว่องไวและพลังความแข็งแกร่งไปพร้อมกัน แทนที่จะทุ่มเทไปที่อย่างใดอย่างหนึ่งเท่านั้น” เฉินผิงกล่าวพลางตบไหล่อู่ซี

“พลังที่แท้จริงนั้นมาจากหัวใจ และท่วงท่านั้นมาจากความคิด…” อู่ซีพึมพำกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมา

ทันใดนั้น ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความตื่นเต้น “ขอบคุณที่ชี้แนะ คุณเฉิน! ผมเข้าใจแล้ว”

อู่ซีวิ่งไปยังกลางลานฝึก และเริ่มฝึกซ้อม ขณะที่ยังคงท่องประโยคนั้นซ้ำๆ “พลังที่แท้จริงนั้นมาจากหัวใจ และท่วงท่านั้นมาจากความคิด!”

อู่ลิ่วอีรู้สึกพึงพอใจอย่างมาก เขามองไปยังเฉินผิงพร้อมกับรอยยิ้มแทนคำขอบคุณและกล่าวว่า “ขอบคุณมาก คุณเฉิน! หากคุณต้องการความช่วยเหลือใดจากเรา ได้โปรดบอกให้เรารู้ และเรายินดีจะทำทุกอย่างเพื่อคุณ!”

“อย่ากล่าวเช่นนั้นเลย คุณอู่!” เฉินผิงตอบ

ขณะนั้น อู่ตงก็เข้ามาและเรียกเขา “คุณเฉิน ศิลามาถึงแล้ว คุณช่วย…”

เฉินผิงพยักหน้า “ไปดูกันเถอะ!”