หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4146

โดยพื้นฐานแล้วนี่เหมือนกับการบอกคำตอบให้ทุกคนลอกอย่างโจ่งแจ้ง

หากใครไม่สามารถปรุงยาที่ต้องการได้ก็นับว่าน่าละอายยิ่ง การเข้าร่วมงานนักกลั่นยาคงไร้ประโยชน์

ขณะที่เฉินผิงฟังจงฉิง เขาบันทึกอาการต่างๆ เหล่านั้นและตระหนักว่าจงฉิงนั้นเก่งกาจทีเดียว

มีอาการเจ็บป่วยบางอย่างที่เฉินผิงสามารถวิเคราะห์และคิดค้นวิธีรักษาได้ แต่เขากลับไม่รู้ว่าอาการเหล่านั้นมาจากไหน

อย่างไรก็ตาม จงฉิงสามารถอธิบายรายละเอียดได้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าทักษะทางการแพทย์ของเขาก้าวหน้าเพียงใด

เฉินผิงจึงอดไม่ได้ที่จะชื่นชม

เฉินผิงมองจงฉิงอย่างนับถือ ด้วยทักษะทางแพทย์ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ จงฉิงสามารถก่อตั้งสำนักของตัวเองในอาณาจักรนิรันดร์ได้อย่างง่ายดาย

ถึงกระนั้น เขาก็ยังอยู่ในเมืองหยงเล่อ ไม่สนที่จะยุ่งเกี่ยวกับตระกูลระดับสูงและงานนักกลั่นยาอันยิ่งใหญ่

อย่างเดียวที่เขาสนคือแม่เฒ่าเจิน

เขาอุทิศให้ความรักหมดหัวใจ

หลายคนเริ่มใช้หม้อปรุงยาของตัวเองเพื่อปรุงยาสำหรับตำรับโรคร้าย

ยาชั้นสูงบางชนิดไม่สามารถปรุงได้ ดังนั้นพวกเขาจึงเลือกยาที่ปรุงง่ายกว่า

แม้ว่าบางโรคดูเหมือนจะรักษาได้ยากมากในตอนแรก แต่ถ้าทำความเข้าใจให้ลึกซึ้งก็อาจเห็นว่าแม้แต่ยาที่ปรุงง่ายที่สุดก็อาจรักษาได้

อย่างแรกคือต้องเข้าใจอาการเหล่านี้ให้ถ่องแท้

ตอนนี้จงฉิงได้อธิบายทุกอย่างแล้ว ที่เหลือขึ้นอยู่กับยาที่นักกลั่นยาปรุงขึ้น

ตอนนี้นักกลั่นยาหลายคนต่างง่วนอยู่กับการปรุงยา ทำให้เมืองหยงเล่ออบอวลไปด้วยกลิ่นสมุนไพร

ในที่สุดเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรก็ปรุงยาเสร็จและเริ่มนำไปให้หวู่เฟิงตรวจสอบ ตราบใดที่ยาที่ปรุงออกมาตรงกับที่ใช้รักษาบนเกาะเทพโอสถ พวกเขาก็จะถือว่าผ่านการทดสอบ

นักกลั่นยาหลายคนผ่านการทดสอบ และหลังจากลงชื่อแล้ว พวกเขาก็รอคอยที่จะเดินทางไปยังเกาะเทพโอสถอย่างใจจดใจจ่อ

อย่างไรก็ตาม มีบางคนที่กลับล้มเหลวแม้จะรู้วิธีปรุงยาจากจงฉิงแล้ว

เสียงตะโกนดังขึ้นอย่างต่อเนื่องในขณะที่หลายคนพยายามปรุงยา

หากใครไม่สามารถผ่านขั้นตอนนี้ไปได้ก็จะไม่มีใครรู้สึกสงสาร เพราะสมควรแล้วที่จะไม่ผ่าน

พวกเขาไม่ควรเรียกตัวเองว่านักกลั่นยาด้วยซ้ำ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมงานนักกลั่นยา

หลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิงก็ปรุงยาสำเร็จเช่นกัน เนื่องจากพวกเขาผ่านการทดสอบได้แล้ว จึงไม่จำเป็นต้องให้สมาคมนักกลั่นยาแห่งแคว้นจงอวี้จองที่ให้อีก