หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4147

เฉินผิงปรุงยาสำหรับการทดสอบโดยไม่ใช้เตาหลอมเสินหนง

คนเหล่านี้ล้วนเป็นนักกลั่นยา หากใช้เตาหลอมเสินหนงคงทำให้เกิดความวุ่นวายอย่างแน่นอน

คงจะยุ่งยากหากมีคนต้องการชิงเตาหลอมเสินหนงของเขา

หลังจากที่เฉินผิงปรุงยาเสร็จ เขาก็ไม่ได้ส่งยาทันที แต่กลับสังเกตตำรับโรคร้ายอย่างเงียบๆ

อาการที่เน้นด้วยสีแดงคือโรคที่แม้แต่เกาะเทพโอสถยังรักษาไม่ได้

เฉินผิงหันไปสนใจอาการแรก เนื่องจากอาการนี้อยู่ในอันดับต้นๆ จึงรักษาได้ยากอย่างไม่ต้องสงสัย แต่สิ่งที่ทำให้เขาสนใจมากที่สุดคือรางวัลที่มอบให้สำหรับคนที่หาทางรักษาอาการนี้ได้

“กระดูกเซียน? รางวัลของอาการแรกคือกระดูกเซียนเหรอ? มันคืออะไร?”

เฉินผิงจ้องมองรางวัลสำหรับอาการแรกที่อยู่ในตำรับโรคร้ายด้วยความอยากรู้

“คุณเฉิน จริงๆ แล้วกระดูกเซียนแล้วคือซากของเซียนและมีค่ามหาศาล แม้ว่าเซียนจำนวนมากในอาณาจักรนิรันดร์จะตายไปแล้ว แต่ก็ยังไม่ค่อยพบซากศพ ส่วนใหญ่จะหายสาบสูญ แม้ว่าร่างบางส่วนจะไม่กลายเป็นฝุ่น แต่ศพของพวกเขาจะเน่าเปื่อยและหมดคุณค่า อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปหลายพันปีซากบางส่วนของชาวอาณาจักรแดนสรวงจะเปลี่ยนเป็นผลึกใส เทียบได้กับอาวุธสวรรค์ เป็นซากที่มีค่าที่สุดและอาจกลายเป็นกระดูกเซียนได้ด้วย ซึ่งซากแบบนี้มีน้อยมากและยากที่จะหาพบ ส่วนอาการแรกปรากฎขึ้นกว่าร้อยปีแล้ว ไม่มีใครรักษาได้สำเร็จเลย”

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่รู้จัก โจวซื่อหลางจึงอธิบายรายละเอียดให้ฟัง

“กระดูกเซียน? เปลี่ยนเป็นผลึกใส?”

เฉินผิงเบิกตากว้าง สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

“เจ้าหนู นี่เจ้าจะบอกว่ากระดูกเซียนนี้เป็นส่วนหนึ่งของร่างเก่าของข้าหรือ?” จ้าวมารสีชาดรีบถามเฉินผิง “ใครจะไปคิดว่าหลายพันปีผ่านไป ร่างกายของข้าจะกลายเป็นของวิเศษสำหรับชาวอาณาจักรนิรันดร์”

ร่างกายของจ้าวมารสีชาดถูกแยกชิ้นส่วนและกระจายไปคนละทาง

ถ้าเขาต้องการตามหาว่าอีกฝ่ายเป็นใคร และกระดูกเซียนที่ว่านี้เป็นซากของจ้าวมารสีชาดหรือไม่ เขาก็ต้องรับภารกิจนี้

“เจ้าหนู เจ้ามั่นใจเหรอว่าสามารถรักษาผู้ป่วยอาการแรกได้?” จ้าวมารสีชาดถาม

“ผมไม่แน่ใจ ข้อมูลที่มีในตอนนี้น้อยเกินไป แต่เท่าที่เห็นดูเหมือนว่าผู้ป่วยคนนี้ดูไม่ค่อยเต็ม อาจจะโดนหมาบ้ากัดมาก็ได้” เฉินผิงยิ้ม

“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว มันไม่ได้ง่ายอย่างที่เจ้าคิด ถ้าเป็นอย่างนั้นคงมีคนค้นพบวิธีรักษาไปแล้วตั้งแต่เมื่อร้อยปีก่อน”

“รับภารกิจนี้ซะ เจ้าจะได้รู้ว่ามันเรื่องอะไรกันแน่” จ้าวมารสีชาดรบเร้า

“ผมต้องถามก่อนว่าถ้ารักษาไม่ได้จะมีบทลงโทษหรือเปล่า” แน่นอนว่าเฉินผิงไม่กล้ารับภารกิจนี้โดยไม่คิดหน้าคิดหลัง