หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4148

“คุณโจว จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีคนรับภารกิจแต่รักษาไม่ได้” เฉินผิงหันไปถามโจวซื่อหลาง

“ก็ง่ายๆ แค่เสียพลังบำเพ็ญเพียรเท่านั้นเอง” โจวซื่อหลางอธิบายหน้าตาเฉย

“เสียพลังบำเพ็ญเพียร?” เฉินผิงตกใจ “การเสียพลังบำเพ็ญเพียรในอาณาจักรนิรันดร์ไม่ต่างจากถูกฆ่าเลยไม่ใช่หรือ?”

“ผมว่ามันต่างกันอยู่นะ หลังเสียพลังบำเพ็ญเพียรแล้ว มีโอกาสสูงที่จะตายช้าๆ ด้วยความหวาดกลัว ซึ่งโหดร้ายกว่าการถูกฆ่าโดยตรงเสียอีก” โจวซื่อหลางอุทาน

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินผิงก็ขมวดคิ้วและพึมพำเบาๆ “โทษหนักเกินไปหรือเปล่า...”

“แล้วจะให้อ่อนข้ออย่างนั้นหรือ? คนที่รับภารกิจจากตำรับโรคร้ายล้วนมีความสามารถสูงและรางวัลตอบแทนก็ไม่ใช่น้อยๆ หากเงื่อนไขไม่เข้มงวดและปล่อยให้ใครก็ได้รับภารกิจ คนที่มีอาการร้ายแรงก็อาจได้รับการรักษาจากหมอกำมะลอ ซึ่งอาจทำให้สถานการณ์แย่ลงได้” โจวซื่อหลางอธิบาย

เฉินผิงรู้สึกว่ามันฟังดูมีเหตุผล รางวัลมากขนาดนี้ไม่ว่าใครก็อยากได้

หากไม่มีบทลงโทษที่เข้มงวด คนที่รับภารกิจก็อาจจะรักษาแบบขอไปที ซึ่งจะไปบั่นทอนประสิทธิภาพของตำรับโรคร้าย

“เฉินผิง คุณถามคำถามพวกนี้ทำไม? คุณตั้งใจจะรับภารกิจนี้หรือเปล่า? คุณอย่าหาเรื่องใส่ตัวจะดีกว่า”

หลิ่วหรูเยี่ยนรีบขัดจังหวะเมื่อได้ยินเฉินผิงถามเกี่ยวกับตำรับโรคร้าย

“คุณเฉิน ตำรับโรคร้ายไม่ใช่ของเล่นๆ แม้ว่ารางวัลจะดูสูง แต่ความเสี่ยงก็สูงเช่นกัน ถ้าไม่มั่นใจจริงๆ ก็ไม่ควรลอง” เนี่ยเหิงเองก็เตือนเฉินผิงด้วย

“ไม่ต้องห่วง ที่ถามก็เพราะผมอยากรู้ ถ้าพวกคุณสองคนกลั่นยาเสร็จแล้วก็อย่าลืมไปลงชื่อด้วยล่ะ” เฉินผิงพูดด้วยรอยยิ้มน้อยๆ พร้อมหันไปหาหลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิง

ทั้งสองคนพยักหน้า จากนั้นก็นำยาที่เตรียมไว้ไปลงชื่อรับการทดสอบ

ทันทีที่หลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิงไป เฉินผิงก็รีบลุกขึ้นและตรงไปที่ตำรับโรคร้าย

เขาลอยตัวอยู่หน้าตำรับโรคร้าย อ่านอาการป่วยที่อยู่บนสุดอย่างเงียบๆ

“คุณเป็นใคร? ห้ามเข้าใกล้ตำรับโรคร้าย...”

เมื่อชาวเกาะเทพโอสถเห็นเฉินผิงพุ่งไปหาตำรับโรคร้าย พวกเขาก็แสดงความไม่พอใจทันที

ในขณะนั้น เฉินเหวินเหลียงตะโกนออกมาดังๆ

ทักษะของเฉินผิงในการสร้างอาคมนั้นน่าประทับใจ การที่เขาสามารถซ่อมอาคมเคลื่อนย้ายโบราณได้ช่างน่าทึ่ง

อย่างไรก็ตาม การสร้างอาคมและทักษะทางแพทย์เป็นเรื่องที่ต่างกันสุดขั้ว แม้แต่ปรมาจารย์อาคมที่เก่งที่สุดก็ใช่ว่าจะเก่งเรื่องยา

เฉินผิงมีความสามารถสูง ไม่ใช่แค่ปรมาจารย์อาคมเท่านั้น แต่เขายังเป็นนักกลั่นยาอีกด้วย แต่เมื่อดูจากอายุที่ยังน้อยของเขา เขาจะมีฝีมือถึงขั้นปรมาจารย์นักกลั่นยาได้จริงหรือ?

ท้ายที่สุดแล้ว พลังของคนเรามีขีดจำกัด เป็นไปไม่ได้เลยที่คนผู้เดียวจะเป็นปรมาจารย์ในทุกด้าน

เฉินเหวินเหลียงคิดว่าถึงแม้เฉินผิงจะเป็นนักกลั่นยา แต่ทักษะของเขาคงไม่ถึงระดับสูงสุดอย่างแน่นอน อันที่จริงความสามารถของเขาไม่น่าจะรับภารกิจได้ด้วยซ้ำ

ยิ่งไปกว่านั้น การเลือกรักษาอาการป่วยอันดับแรกแทบไม่ต่างจากฆ่าตัวตาย

เฉินเหวินเหลียงไม่อยากให้เฉินผิงเอาชีวิตมาทิ้ง เขาถึงได้พูดห้ามปราม