หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4161

“ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับโรคที่คุณพูดถึงเลย ดูเหมือนว่าฉันยังต้องเรียนรู้อีกมาก ตอนแรกฉันไม่มีความตั้งใจที่จะไปงานนักกลั่นยา เพราะคิดว่าคงเสียเวลาเปล่า มันก็แค่สถานที่อวดอ้างฝีมือของพวกปรมาจารย์นักกลั่นยา แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันไม่อยากจมอยู่กับแนวคิดเดิมๆ อีก ขอบคุณมาก!”

จงฉิงตบไหล่เฉินผิงด้วยความซาบซึ้ง

ตอนแรกเขาไม่ได้สนใจงานนักกลั่นยา

อย่างไรก็ตาม ความคิดของเขาเปลี่ยนไปเพราะการปรากฏตัวของเฉินผิง ทำให้เขาตระหนักว่าความรู้ของเขาช่างน้อยนิด และเขาไม่เคยได้ยินโรคที่เฉินผิงพูดถึงมาก่อน

“เราต่างต้องเรียนรู้จากคนอื่นกันทั้งนั้น คุณจง นอกจากต้องขัดเกลาวิชาแพทย์แล้ว คุณยังต้องทุ่มเทให้กับเรื่องของหัวใจด้วย ผมเชื่อว่าแม่เฒ่าเจินมองเห็นความพยายามของคุณ” เฉินผิงพูดพร้อมหัวเราะ

จงฉิงชะงักชั่วขณะ แต่แล้วเขาก็ยิ้มออกมา “แน่นอน”

หลังจากนั้นเขาก็เตือนว่า “แต่คุณก็ต้องระวังด้วยเช่นกัน เพราะบรรณาการร้อยปีของสมาพันธ์ผนึกมารนั้นช่างเย้ายวนใจ แม้ว่าจะมีราชาเซียวหยวนชานคุ้มครอง แต่ก็จะมีคนที่ยอมเสี่ยงเสมอเมื่อความโลภบังตา ระวังตัวด้วย!”

แม้ว่าเฉินผิงจะมีแคว้นเซียวหนุนหลัง แต่ก็ไม่มีอะไรรับประกันว่าจะไม่มีใครจับตามองเขา

“ขอบคุณที่เตือน คุณจง ผมจะระวังตัว”

เฉินผิงพยักหน้า

“ถ้าจะให้ดีคุณควรจะไปโดยเร็วที่สุด คุณเฉิน ก่อนออกเดินทางไปยังเกาะเทพโอสถ ฉันขอแนะนำว่าอย่ามัวแต่รีรอ!” เฉินเหวินเหลียงก้าวไปข้างหน้าและเร่งให้เฉินผิงไป

ท้ายที่สุดแล้ว มีคนมากมายอยู่ที่นี่ และไม่อาจแน่ใจได้เลยว่าจะไม่มีคนจ้องเล่นงานเฉินผิง

หากมีใครลงมือจู่โจมกะทันหัน ก็แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะป้องกันตัว

ดังนั้นเฉินผิงจึงกลับไปที่บ้านตระกูลเจินพร้อมกับหลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิง

หวนเอ๋อและโจวซื่อหลางตามพวกเขาไป

หวนเอ๋อไม่ได้สนใจตัวตนของเฉินผิงสักเท่าไหร่ แต่เธออยากรู้เกี่ยวกับอาการตรอมใจที่เฉินผิงพูดถึง

ท้ายที่สุดแล้ว หญิงสาวทุกคนต่างก็หวังว่าจะได้พบผู้ชายที่ทุ่มเทให้เธออย่างหมดหัวใจ

“โจวซื่อหลาง ถ้าจู่ๆ ฉันหายไป นายจะคิดถึงฉันจนป่วยเหมือนองค์ชายเซียวไหม?” หวนเอ๋อถามโจวซื่อหลางเมื่อกลับมาถึงบ้านตระกูลเจิน

“เราได้รับแจ้งเกี่ยวกับการเดินทางไปยังเกาะเทพโอสถแล้ว คุณเฉิน”

สามวันต่อมา เนี่ยเหิงแจ้งเฉินผิงว่าพวกเขาออกเดินทางไปยังเกาะเทพโอสถได้แล้ว

หลังจากนั้น เฉินผิงจึงออกมาจากห้องของเขาและมุ่งหน้าไปยังจัตุรัสเมืองหยงเล่อ

เมื่อถึงเวลานั้น คนของสมาคมนักกลั่นยาก็มารวมตัวกันอยู่ก่อนแล้ว

พวกเขาทุกคนผ่านการทดสอบ ซึ่งก็ต้องขอบคุณจงฉิง

ถ้าไม่มีเขา พวกเขากว่าครึ่งคงไม่ได้ไปที่เกาะเทพโอสถ

เหล่านักกลั่นยาเริ่มเข้าแถวตามภูมิลำเนาของตนตามคำสั่งของซู่เทียนซั่ว

เฉินผิงเลือกที่จะเข้าร่วมสมาคมนักกลั่นยาแห่งแคว้นจงอวี้ของเฉินเหวินเหลียง หลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิงก็ไปเข้าแถวของสมาคมเดียวกันเช่นกัน