หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4163

เมื่อเหล่านักกลั่นยาจัดที่พักเรียบร้อยแล้ว หลายคนก็ออกไปสำรวจเกาะ

เกาะเทพโอสถเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีทั้งยอดเขา ป่าไม้ และแม้แต่ชายหาดกับทะเล

หากอยู่ที่โลกมนุษย์ ที่นี่ก็คงจะเป็นปลายทางยอดนิยมสำหรับนักท่องเที่ยวแน่นอน

เฉินผิง หลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิงก็ออกจากที่พักเช่นกัน และเริ่มเดินรอบเกาะเทพโอสถ

มีร้านค้าหลายแห่งทั่วเกาะ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นธุรกิจที่เกี่ยวกับการกลั่นยา

บางคนประกาศหาคนที่มีความรู้ด้านการแพทย์ โดยยินดีที่จะให้ของวิเศษแลกกับการรักษา

พวกเขาคงไม่สามารถประกาศหาในตำรับโรคร้าย จึงต้องใช้วิธีแบบนี้โดยหวังว่าจะดึงดูดความสนใจของนักกลั่นยาและได้รับการรักษา

“ไม่นึกเลยว่าเกาะเทพโอสถจะคึกคักขนาดนี้ ฉันคิดมาตลอดว่ามันเป็นเกาะร้าง” หลิ่วหรูเยี่ยนพูดด้วยความประหลาดใจขณะมองไปที่พ่อค้าแม่ค้าริมถนนสองฝั่งเส้นแบ่งเขต

“ใช่ ผมก็เคยได้ยินเกี่ยวกับเกาะเทพโอสถมาบ้างเมื่อนานมาแล้ว มันเคยเป็นที่กักขังนักกลั่นยาที่ฝึกวิชามาร ตอนนี้เกาะเจริญรุ่งเรืองมากและไม่ใช่เกาะร้างอีกต่อไปแล้ว” เนี่ยเหิงรำพึง

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ หลังจากผ่านการพัฒนามาหลายปี เกาะเทพโอสถก็เปลี่ยนไปอย่างน่าอัศจรรย์ ดูเหมือนว่าพ่อของหวู่เฟิงจะปราดเปรื่องไม่เบา

อย่างน้อยที่สุด เขาต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการปกครองและการจัดการ ถึงเปลี่ยนแปลงเกาะเทพโอสถให้อยู่ในสภาพปัจจุบันได้

ไม่ว่าจะเป็นผู้บำเพ็ญเพียรทั่วไปหรือนักกลั่นยา ทุกคนต่างก็ประพฤติตัวเรียบร้อย แม้แต่พ่อค้าแม่ค้าริมถนนสองฝั่งก็ยังสงบเสงี่ยม ไม่มีทีท่าว่าจะมีคนก่อเรื่อง

โดยทั่วไปแล้ว ผู้คนที่เดินเตร่ไปตามท้องถนนส่วนใหญ่มักเป็นผู้ทุกข์ยากเลือดร้อนชอบการต่อสู้ แต่คนเหล่านี้ไม่กล้าทำแบบนั้นบนเกาะเทพโอสถ

แสดงให้เห็นว่ากฎเกณฑ์บนเกาะเทพโอสถเข้มงวดมากจนชาวเกาะไม่กล้าฝ่าฝืน

สินค้าหลากหลายของพ่อค้าแม่ค้าริมถนนสองฝั่งของเส้นแบ่งเขตนั้นก็น่าตื่นตา ท้ายที่สุดแล้วคนที่มาที่นี่ล้วนมาจากทั่วทุกมุมของอาณาจักรนิรันดร์ ไม่น่าแปลกใจที่รูปแบบของสิ่งก่อสร้างจะแตกต่างกัน

อย่างไรก็ตาม คนส่วนใหญ่ที่เกาะนี้ต่างมองหาหมอมารักษาตัวเองแลกกับรางวัลตอบแทน

“ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ถ้าเธอยอมนอนกับฉันสักสองสามคืน ฉันจะช่วยรักษาเธอให้”

“ฉันก็ทำได้เหมือนกัน แล้วก็ฉันยังสามารถโน้มน้าวให้คนจากตระกูลโอวหยางแห่งเกาะเทพโอสถมาช่วยรักษาเธอได้ด้วย”

ฝูงชนเริ่มส่งเสียงเอะอะ อันที่จริงจำนวนคนที่สามารถรักษาหลานสาวของชายชราได้จริงๆ อาจมีไม่มากนัก

“มาเถอะ ไปดูกัน” เฉินผิงเดินนำหลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิง

“คนรู้จักของคุณเหรอ? คุณเฉิน” เนี่ยเหิงถาม

“เสียงนั้นฟังดูคุ้นหู แต่พวกเขาไม่น่าจะอยู่ที่นี่ได้”

เฉินผิงขมวดคิ้วแล้วเร่งฝีเท้า