หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4164

“ผู้บำเพ็ญเพียรทั้งหลาย พวกเราล้วนเป็นนักกลั่นยา ฉันหวังว่าพวกคุณจะระมัดระวังคำพูด ถ้าพวกคุณคนไหนรักษาหลานสาวของฉันได้ ฉันจะตอบแทนอย่างแน่นอน แต่ถ้าทำไม่ได้ ฉันจะขอบคุณมากถ้าไปจากที่นี่ซะแทนที่จะมาพูดจาไร้สาระ!”

ใบหน้าของชายชราถมึงทึง

เขาไม่อาจนิ่งเฉยได้เมื่อมีคนพูดจาดูหมิ่นหลานสาวของเขา

“หลีกทาง! หลบไป...”

ในขณะนั้นเอง ชายร่างใหญ่ห้าคนก็ผลักฝูงชนและเดินไปที่ตรงกลาง

“ใหญ่มาจากไหนกันถึงกล้าสั่งให้เราหลีกทาง?”

“โอ้! นั่นห้านักสู้แห่งย่านใต้ไม่ใช่เหรอ? ถอยออกมาห่างๆ ดีกว่า”

“ห้าคนนี้มาทำอะไรที่นี่? พวกเขาไม่ใช่นักกลั่นยา พวกเขาไม่รู้วิธีรักษาโรคด้วย”

“จะไปรู้เหรอ? อย่าไปขัดใจพวกเขาก็พอ”

ทุกคนรีบเปิดทางให้ชายร่างใหญ่ทั้งห้าคน

สีหน้าของชายชราเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเห็นชายร่างใหญ่ทั้งห้าปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน เขารีบเก็บแผงขายของและพาหลานสาวของเขาออกไป

ทุกคนที่อยู่บนเกาะเทพโอสถต่างรู้จักห้านักสู้แห่งย่านใต้

ชายทั้งห้าดูชั่วร้ายไปทุกด้านและไม่ใช่นักกลั่นยา แต่ก็ยังสร้างอิทธิพลบนเกาะเทพโอสถได้

เหตุผลก็เพราะมีผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนที่ไม่ใช่นักกลั่นยาอยู่บนเกาะเทพโอสถ พวกเขาถูกจัดให้อยู่ในย่านใต้

ในทางกลับกัน ห้านักสู้แห่งย่านใต้กลับได้ควบคุมทั่วทั้งย่านด้วยพลังของพวกเขา

ถึงกระนั้น พวกเขาก็รู้จักเอาตัวรอดและไม่กล้าล่วงเกินตระกูลโอวหยาง ในทางตรงกันข้าม พวกเขามีส่วนช่วยอย่างมากต่อการควบคุมเกาะเทพโอสถแทนของตระกูลโอวหยาง ผลก็คือไม่เพียงแต่พวกเขาจะไม่ถูกเนรเทศออกจากเกาะเท่านั้น แต่เจ้าเกาะยังหนุนหลังพวกเขาอีกต่างหาก

ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงยิ่งกำราบเสิบสานและเที่ยวทำตัวหยาบคายบนเกาะเทพโอสถ

อย่างไรก็ตาม พวกเขากล้ารังแกผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรซึ่งมาอยู่บนเกาะเทพโอสถได้ไม่นานเท่านั้น ส่วนประชากรดั้งเดิมของเกาะเทพโอสถและผู้ที่เกี่ยวข้องกับตระกูลโอวหยาง ห้านักสู้ไม่กล้าไปยุ่งด้วย

“ทำไมเห็นพวกเราแล้วถึงต้องรีบร้อน? ตาแก่ แกอยากได้คนช่วยรักษาโรคของหลานสาวไม่ใช่เหรอ? เราช่วยได้!” เหล่าต้า หัวหน้าห้านักสู้แห่งย่านใต้กล่าวขณะที่เขาจับตัวชายชราคนนั้นไว้

ในขณะนั้นเอง ก็มีร่างหนึ่งกระโดดขึ้นไปในอากาศทันทีและคว้าตัวชายชราไว้

“ไม่เป็นไรใช่ไหม? ผู้อาวุุโสเหมี่ยว” เฉินผิงถามเบาๆ หลังจากจับชายชราไว้ได้

ปรากฏว่าชายชราคนนั้นคือผู้อาวุุโสเหมี่ยวซึ่งเคยไปที่เขาเทียนโหมวกับเฉินผิง และเด็กสาวคนนั้นคือหลานสาวของเขา เหมี่ยวเหมี่ยว

หลังจากที่เหมี่ยวเหมี่ยวถูกทำร้ายในสมรภูมิแห่งทวยเทพ ผู้อาวุุโสเหมี่ยวก็จากไปพร้อมกับหลานสาวของเขา

แต่เฉินผิงไม่นึกว่าพวกเขาจะมาที่เกาะเทพโอสถ

“คะ-คุณเฉิน...”

เมื่อเห็นเฉินผิง น้ำตาก็ไหลลงมาบนใบหน้าที่บอบช้ำของผู้อาวุุโสเหมี่ยว

พอมองดูเขา เฉินผิงก็รู้สึกสะเทือนใจเช่นกัน แม้จะแยกทางกันไม่นาน แต่ชายคนนี้ดูเหมือนจะแก่ตัวลงอย่างเห็นได้ชัด

จากนั้นเขาก็มองเหมี่ยวเหมี่ยว เธอเคยเป็นเด็กสาวร่าเริงสดใส แต่ดูเหมือนว่าเธอจะสติหลุดไปแล้ว เธอพึมพำกับตัวเอง สายตาของเธอว่างเปล่า