หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4166

เมื่อเห็นว่าเหล่าต้าบาดเจ็บจริงๆ ผู้คุมกฎในชุดสีเขียวจึงหันไปมองเฉินผิง เขาส่งสายตาเย็นชาและพูดว่า “คุณก่อเรื่องในย่านนี้และยังทำคนอื่นบาดเจ็บ ดังนั้นคุณต้องมากับเรา คุณจะต้องถูกขังไว้สักสองสามวัน!”

“ผมต้องถูกขังแค่เพราะคุณพูดแบบนี้งั้นเหรอ? นี่คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ฉันหักแขนของชายคนนั้นจนบาดเจ็บ แต่คุณจะไม่ถามหน่อยเหรอว่าทำไม? พวกสารเลวห้าคนนั้นไม่ได้แค่ทำร้ายคนกลางถนนเท่านั้น แต่ยังคุกคามเด็กสาวคนหนึ่งด้วย ต่อให้ผมเอาชีวิตพวกเขาก็ยังไม่ถือว่าเกินกว่าเหตุ ซึ่งผมแค่หักแขนของเขาเท่านั้น แต่พอคุณมาถึงกลับจะจับกุมผม ถ้าคิดว่าจับผมได้ก็เข้ามาเลย”

เฉินผิงตำหนิผู้คุมกฎอย่างไม่ไว้หน้า

คนพวกนี้เป็นคนของตระกูลโอวหยางแน่ๆเพราะตระกูลโอวหยางเป็นตระกูลที่มีอำนาจสูงสุดบนเกาะเทพโอสถแถมพ่อของหวู่เฟิงยังเป็นเจ้าเกาะด้วยพวกสมุนของตระกูลโอวหยางถึงได้โอหังแบบนี้!

“ใจกล้าไม่เบา ถึงขนาดกล้าดูหมิ่นผู้คุมกฎแห่งเกาะเทพโอสถ ดูเหมือนว่าแกจะไม่รู้กฎของที่นี่เลย”

เมื่อเห็นเฉินผิงแสดงท่าทีเย่อหยิ่งกับคนของตระกูลโอวหยาง เหล่าต้าก็ยิ้มเยาะทันที

ทีนี้พวกผู้คุมกฎจะไม่ปล่อยแกไปแน่ ส่วนพวกเราก็ไม่ต้องเปลืองแรง!

แน่นอนว่าผู้คุมกฎหลายคนขมวดคิ้วและเข้าล้อมเฉินผิงทันที

ไม่มีใครกล้าพูดกับพวกเขาแบบนี้บนเกาะเทพโอสถ

แม้จะเผชิญหน้ากับผู้คุมกฎหลายคน เฉินผิงกลับไม่แสดงท่าทีหวาดกลัว

“ชายคนนี้เป็นนักกลั่นยาที่เพิ่งมาถึงหรือเปล่า? เขาไม่รู้กฎด้วยซ้ำ”

“เขาอยากตายหรือไงถึงไปดูหมิ่นผู้คุมกฎของเกาะแบบนั้น?”

“พนันได้เลยว่าเขายังไม่รู้ว่าเกาะเทพโอสถแห่งนี้เป็นของตระกูลโอวหยาง และคนพวกนี้เป็นคนของตระกูลโอวหยาง”

“เตรียมดูเรื่องสนุกๆ ได้เลย เมื่อมีนักกลั่นยาหลั่งไหลเข้ามาที่เกาะเพื่อร่วมงานนักกลั่นยาในครั้งนี้ ย่อมต้องมีคนฝ่าฝืนกฎบ้างเป็นธรรมดา”

เมื่อฝูงชนเห็นว่าผู้คุมกฎหลายคนเตรียมจู่โจมเฉินผิง พวกเขาก็พากันมามุงดูอย่างครื้นเครง

ในทางกลับกัน นั่นทำให้ผู้อาวุุโสเหมี่ยวตกใจกลัวตัวสั่น

เขามาอยู่บนเกาะเทพโอสถกับเหมี่ยวเหมี่ยวได้พักหนึ่งแล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้กฎบนเกาะเป็นอย่างดี และตระหนักดีว่าไม่ควรจะไปยุ่งกับผู้คุมกฎ เพราะพวกเขาล้วนมาจากตระกูลโอวหยาง

“เขาเพิ่งมาอยู่เกาะนี้และยังไม่ค่อยรู้กฎ ผู้คุมกฎ ได้โปรดอย่าทำอะไรเขาเลย!”

ปรากฏว่าเป็นหวู่เฟิง นายน้อยแห่งตระกูลโอวหยาง

“คุณหวู่เฟิง!”

ห้านักสู้แห่งย่านใต้เข้าหาเขาด้วยท่าทางประจบประแจง

เขาเป็นลูกชายของเจ้าเกาะเทพโอสถ ดังนั้นคงไม่มีใครบนเกาะกล้าขัดใจเขา

อย่างไรก็ตาม หวู่เฟิงไม่แม้แต่จะเหลือบมองห้านักสู้แห่งย่านใต้หรือผู้คุมกฎ เขาหันไปมองเฉินผิงและถามว่า “ไม่เป็นไรนะ? คุณเฉิน”

“ผมไม่เป็นไร!” เฉินผิงพยักหน้า

“เพราะความบกพร่องของผมจึงเกือบทำให้คนของเราล่วงเกินคุณ คุณเฉิน ผมสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่คุณถึงได้โกรธเคืองขนาดนั้น?”

หวู่เฟิงพูดกับเฉินผิงอย่างให้เกียรติ