หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4168

“มันเรื่องอะไรกัน? ผู้อาวุโสเหมี่ยว ทำไมพวกคุณถึงมาอยู่ที่เกาะเทพโอสถ แล้วเกิดอะไรขึ้นกับเหมี่ยวเหมี่ยว?” เฉินผิงถามผู้อาวุุโสเหมี่ยวด้วยความสับสนหลังกลับถึงที่พัก

ผู้อาวุุโสเหมี่ยวถอนหายใจเบาๆ แล้วตอบว่า “คุณคงไม่รู้เรื่องนี้ คุณเฉิน แต่ตอนที่เราออกมาจากสมรภูมิแห่งทวยเทพ คุณไช่และคนอื่นๆ ต่างแยกย้ายกันไป แต่หลานสาวของฉันกลับป่วยทางจิตมาตั้งแต่นั้น เธอบ่นพึมพำเรื่องอะไรสักอย่าง และบางครั้งเธอก็ทำตัวบ้าบอ... ฉันขอความช่วยเหลือจากหลายๆ คนให้ช่วยรักษา แต่ไม่มีใครรักษาเธอได้ สุดท้ายฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องมาเสี่ยงโชคที่เกาะเทพโอสถ ฉันอยู่ที่นี่มาสิบกว่าวันแล้ว น่าเสียดายที่ฉันไม่มีของมีค่าเป็นรางวัลตอบแทน และไม่มีใครอยากรักษาหลานสาวของฉัน ถ้าไม่บังเอิญเจอคุณวันนี้ คุณเฉิน ฉันนึกไม่ออกเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น!”

เขาซาบซึ้งในบุญคุณของเฉินผิง

“เหมี่ยวเหมี่ยวถูกไป๋เฉียนลบความทรงจำไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอถึงยังเป็นแบบนี้อยู่ทั้งที่ความทรงจำบางส่วนถูกลบไปแล้ว?”

เฉินผิงรู้สึกสับสน

จากอาการของเหมี่ยวเหมี่ยวชัดเจนว่าเธออยู่ในสภาพเช่นนี้เพราะได้รับบาดแผลทางใจและไม่อาจรับมือกับความเครียดได้! โดยทั่วไปแล้วผู้บำเพ็ญเพียรจะมีพลังจิตแข็งแกร่งไม่อย่างนั้นพวกเขาคงไม่สามารถใช้ปราณสัมผัสสำรวจสภาพแวดล้อมได้เมื่อเทียบกับคนทั่วไปแล้วพลังจิตของผู้บำเพ็ญเพียรจะทรงพลังกว่ามากถึงหลายร้อยหลายพันเท่าตามหลักเหตุผลแล้วการที่พลังจิตแข็งแกร่งขนาดนี้เธอจึงไม่น่าจะเสียสติได้เพราะถูกกระตุ้นเพียงเล็กน้อย

“ฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน บางทีการลบความทรงจำอาจไม่ทั่วถึง และยังมีความทรงจำอันเจ็บปวดหลงเหลืออยู่ในทะเลจิตสำนึกของเหมี่ยวเหมี่ยว”

ผู้อาวุุโสเหมี่ยวเองก็ไม่ทราบเหตุผล ถ้ารู้เขาคงพบวิธีรักษาไปนานแล้ว

“งั้นผมจะช่วยตรวจอาการให้เหมี่ยวเหมี่ยว”

หลังจากที่เฉินผิงพูด เขาก็ส่งพลังวิญญาณเข้าไปในร่างของเหมี่ยวเหมี่ยวทันที

พลังวิญญาณพุ่งตรงเข้าสู่ทะเลจิตสำนึกของเหมี่ยวเหมี่ยว

ทันใดนั้นเหมี่ยวเหมี่ยวก็คลุ้มคลั่ง เธอเริ่มตะโกนและกรีดร้อง

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็สะบัดมือออกไปและทำให้เหมี่ยวเหมี่ยวหมดสติ

หลังจากนั้น เขาก็ขมวดคิ้วแน่นเพราะเขาตรวจพบโศกนาฏกรรมในอดีตของเธอในทะเลจิตสำนึก

แล้วจะทำไปเพื่ออะไรถ้าเหมี่ยวเหมี่ยวจะจำฉันไม่ได้? แต่ฉันก็ทนเห็นเธอเป็นบ้าแบบนี้ไม่ได้เหมือนกัน!

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็กัดฟันและตอบตกลง “ได้ คงมีแต่วิธีนี้เท่านั้น!”

“ผมจะพยายามเก็บความทรงจำพื้นฐานของเหมี่ยวเหมี่ยวเอาไว้ แต่ก็ไม่รับประกันว่าจะสำเร็จ ผู้อาวุุโสเหมี่ยว”

เฉินผิงไม่เคยลบความทรงจำให้ใครมาก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่อาจรับปาก

“เอาเลย คุณเฉิน ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง ฉันก็ยอมรับได้!” ผู้อาวุุโสเหมี่ยวพูดด้วยความเชื่อมั่นในตัวเขา

เฉินผิงพยักหน้า จากนั้นแสงสีทองก็แผ่ออกมาจากฝ่ามือของเขาและห่อหุ้มเหมี่ยวเหมี่ยวทั้งตัว