การลบความทรงจำของคนธรรมดาเป็นเรื่องง่าย แต่การลบความทรงจำของผู้บำเพ็ญเพียรในทะเลจิตสำนึกนั้นเป็นเรื่องที่ยากเย็นและสิ้นเปลืองพลังมาก
หลายชั่วโมงต่อมา ในที่สุดเฉินผิงก็หยุด เหงื่อท่วมตัวไปหมด
“ผมลบความทรงจำของเหมี่ยวเหมี่ยวไปแล้ว ผู้อาวุุโสเหมี่ยว ต้องรอให้เธอตื่นเราถึงจะรู้ว่าผมรักษาความทรงจำพื้นฐานของเธอไว้ได้หรือไม่!”
หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็ทรุดตัวลงบนเก้าอี้
เขาเหนื่อยล้าจนหมดแรง
เมื่อเห็นเฉินผิงล้าขนาดนั้น ผู้อาวุุโสเหมี่ยวก็มองเขาด้วยสีหน้าซาบซึ้ง “ขอบคุณ คุณเฉิน ไม่ว่าเหมี่ยวเหมี่ยวจะจำฉันได้หรือเปล่า ฉันก็จะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ!”
ในขณะนั้นเอง เหมี่ยวเหมี่ยวก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น
เมื่อเห็นว่าเหมี่ยวเหมี่ยวตื่นแล้ว ผู้อาวุุโสเหมี่ยวก็รีบเดินไปหาด้วยความกระวนกระวาย เขาไม่แน่ใจว่าหลานสาวจะยังจำเขาได้อยู่หรือไม่
เมื่อเหมี่ยวเหมี่ยวเห็นปู่ของเธอ เธอจึงเรียกเบาๆ “คุณปู่...”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้อาวุุโสเหมี่ยวก็พึมพำด้วยความยินดี น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด
“คุณปู่ร้องไห้ทำไม? เราอยู่ที่ไหน?” เหมี่ยวเหมี่ยวถามในขณะที่ช่วยเช็ดน้ำตาหลังจากลุกขึ้น
“ปู่ไม่เป็นไร เดี๋ยวปู่จะพาหลานกลับบ้านเอง!”
ผู้อาวุุโสเหมี่ยวดีใจมากที่หลานสาวยังจำเขาได้
เฉินผิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นกัน เนื่องจากความทรงจำพื้นฐานของเหมี่ยวเหมี่ยวยังคงอยู่ ผู้อาวุุโสเหมี่ยวจึงไม่จำเป็นต้องรื้อฟื้นความจำให้เธออีก
“ขอบคุณมากจริงๆ คุณเฉิน!”
หลังจากพูดจบ ผู้อาวุุโสเหมี่ยวก็คุกเข่าลงต่อหน้าเฉินผิง
“เรื่องเล็กน้อย ผู้อาวุุโสเหมี่ยว!”
เฉินผิงรีบห้ามไม่ให้เขาคุกเข่าลง
“ใครกันน่ะคุณปู่? ทำไมถึงไปคุกเข่าให้เขา?”
อันตรายของอาณาจักรนิรันดร์นั้นยิ่งกว่าโลกมนุษย์เป็นพันเป็นล้านเท่า! ในอาณาจักรนิรันดร์ไม่มีกฎเกณฑ์ใดๆอำนาจคือทุกสิ่ง! อย่างน้อยในโลกมนุษย์ก็ยังมีกฎหมายที่โลกนั้นจึงไม่วุ่นวายมากนัก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...