หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 417

ในอีกด้านหนึ่ง เถ้าแก่เฟิงโกรธจัด “คุณพูดบ้าอะไรของคุณ? นี่คุณรู้หรือเปล่าว่าเดิมพันศิลาเขาทำกันยังไง? ผมมีศิลาเหิงชานทั้งหมดอยู่ในมือนะ คุณคงประสาทมากถ้าบอกว่าศิลานี่ได้ราคาแค่สามสิบล้านเท่านั้น!”

“อู่ตง เธอไปเจอคนโง่ขนาดนี้มาจากที่ไหน? ในบรรดาศิลาเป็นสิบๆ ก้อนที่ฉันตรวจดู เธอจะเห็นแสงแวววาวอยู่ใต้ชั้นศิลาเหล่านี้ ไม่งั้นเธอก็ลองดูเอาเองเถอะ แล้วชายคนนี้จะยังมีหน้ามาบอกอีกว่ามันมีค่าไม่ถึงสามร้อยล้านอย่างนั้นเหรอ?” เป่ยเลาลุกขึ้นยืนและประกาศกร้าว “ในความเห็นฉันนะ ศิลากองนี้มีค่ามากกว่าสามพันล้านด้วยซ้ำ! ถ้าเธอไม่เอา ฉันจะเอาเอง”

ก่อนหน้านี้ เป่ยเลาสรรเสริญถึงคุณภาพของศิลา แต่ตอนนี้เฉินผิงกลับพูดในทางตรงกันข้าม เป่ยเลาจึงอดไม่ได้ที่จะเกทับ

“คุณเป่ย ใจเย็นๆ ก่อนครับ” อู่ตงพูดรัว เขาเหลือบมองเฉินผิงแวบหนึ่งด้วยความสงสัย “คุณเฉิน ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าศิลาเหิงชานเหล่านี้มีคุณภาพมาก อีกอย่างสามพันล้านก็ไม่ใช่ราคาที่สูงเกินไปนัก ทำไมคุณไม่…”

“คุณสงสัยในคำพูดของผมเหรอ?” เฉินผิงถามแทรกอย่างเย็นชา

“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ ผมจะไม่เชื่อใจคุณได้ยังไงล่ะ คุณเฉิน!” อู่ตงตอบกลับพลางส่ายหัว

“ถ้าคุณเชื่อผม ก็อย่าซื้อศิลาเหล่านี้เลย” เฉินผิงขยับออกไปด้านข้าง พลางหมุนศิลาวิญญาณเล่นโดยไม่พูดอะไรอีก

การตอบสนองของเฉินผิงที่สั้นและห้วนนั้น ทำให้อู่ตงตกที่นั่งลำบาก ในที่สุดอู่ตงก็ยอมจำนนและหันไปกล่าวกับเถ้าแก่เฟิงด้วยความรู้สึกผิดอย่างสุดซึ้งว่า “เถ้าแก่เฟิง ผมต้องขออภัยจริงๆ เราคงไม่ซื้อศิลาเหล่านี้แล้ว”

แม้เถ้าแก่เฟิงจะตกใจ แต่ความตื่นตกใจนั้นก็ถูกแทนที่เข้าด้วยความกราดเกรี้ยวอย่างรวดเร็ว “คุณอู่ตง คุณเป่ยถึงกับมาตรวจสอบคุณภาพของมันด้วยตัวเองเลยนะ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณจะเชื่อคำพูดของไอ้เด็กเมื่อวานซืนนี่มากกว่าคำแนะนำของคุณเป่ย” เถ้าแก่เฟิงเย้ยหยัน “ในเมื่อคุณไม่อยากซื้ออีกแล้ว ผมจะเอาศิลาไปขายที่อื่น! แล้วแน่ใจได้เลยว่าลูกค้าคนอื่นจะได้กำไรมากมายจากศิลาเหล่านี้”

แม้อู่ตงจะลังเลที่จะปฏิเสธข้อเสนอของเถ้าแก่เฟิง แต่เขาก็ไม่อาจต่อต้านเฉินผิงได้

“เถ้าแก่เฟิง ผมเอาศิลาพวกนี้เองก็แล้วกัน ผมจะได้สั่งสอนเด็กเมื่อวานซืนพวกนี้สักหน่อย ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปได้ยังไงกัน?” เป่ยเลาพูดขณะที่เดินเข้าไปหาเถ้าแก่เฟิง

“คุณเป่ย ผมยินดีจะลดราคาให้คุณเป็นสองร้อยห้าสิบล้านไปเลยครับ แต่คุณต้องจ่ายเงินตรงนี้เลยนะครับ”

“ไม่มีปัญหา ผมจะโอนเงินให้คุณเดี๋ยวนี้เลย” เป่ยเลาพูดอย่างกระตือรือร้น ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะลดให้อีกตั้งห้าสิบล้าน การต่อรองครั้งนี้นี่เหมือนอย่างกับไปเจอห่านทองคำเลย!