หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 416

“นี่…นี่คือศิลาวิญญาณใช่ไหม?” ดวงตาของเฉินผิงเบิกกว้างด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

เมื่อเฉินผิงหยิบศิลาขึ้นมา เขาหลับตาและลองสัมผัสถึงพลังของมันอีกครั้ง แต่แล้วเขากลับไม่รู้สึกถึงพลังวิญญาณที่พลุ่งพล่านอยู่ภายในศิลานั้นอีกแล้ว

เฉินผิงกำศิลาไว้ในมือก่อนจะหันไปถามเถ้าแก่เฟิงอย่างตื่นเต้นว่า “คุณไปได้ศิลานี้มาจากไหน?”

แต่กระนั้น เถ้าแก่เฟิงกลับทำหน้าเย้ยหยันแทนคำตอบและไม่สนใจจะตอบคำถามของเขา

ท่าทีเงียบงันของเถ้าแก่เฟิงทำให้เฉินผิงพุ่งเข้าไปคว้าคอเสื้อของเขาทันที “เฮ้ย ผมถามว่าคุณไปเอาศิลานี้มาจากไหน?” เฉินผิงถามอีกครั้ง

ทันใดนั้น แววโทสะก็ฉายออกมาทางใบหน้าของเถ้าแก่เฟิง และเพียงชั่วพริบตาเดียว ผู้อารักขาของเขาก็กรูกันเข้ามา เมื่อเห็นดังนั้นแล้ว อู่ตงจึงรีบเข้ามาคลี่คลายสถานการณ์

“คุณเฉิน นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ในห้วงแห่งความตื่นตระหนก อู่ตงดึงเฉินผิงออกจากเถ้าแก่เฟิง “เถ้าแก่เฟิง โปรดอภัยให้เขาด้วย คุณเฉินคงจะตื่นเต้นมากพอดูหลังจากเห็นคุณภาพของศิลาเหล่านี้” อู่ตงกล่าวขออภัย

เถ้าแก่เฟิงตะคอก “ฮื่อ! นี่ผมเห็นแก่คุณอู่ตงหรอกนะ ถึงได้ไว้ชีวิตไอ้สารเลวอย่างมัน” เมื่อเขาโบกมือนิดหน่อย เหล่าผู้อารักขาที่ล้อมรอบเขาอยู่ก็ถอยออกไป

ในขณะนั้น เฉินผิงเริ่มสงบลงและรวบรวมสติได้อีกครั้ง

“คุณเฉิน ศิลาที่คุณถืออยู่มีอัญมณีอยู่ข้างในงั้นหรือ?” อู่ตงถามเมื่อสังเกตเห็นศิลาก้อนเท่าไข่ไก่ที่เฉินผิงถืออยู่

“ไม่ มันไม่ใช่อัญมณีหรอก” เฉินผิงส่ายหัว “แต่ศิลานี่มีอะไรบางอย่างที่น่าสนใจ คุณได้มันมาจากเขาเหิงชานเหรอ?” เขาถาม

“ใช่แล้ว ดูจากสีและรูปร่างของมัน น่าจะต้องมาจากเขาเหิงชานแน่ๆ จะว่าไป ศิลาที่คุณถืออยู่มันดูเหมือนเป็นของหายากมากนะ แต่ถ้าจะมีอะไรอยู่ในนั้น มันคงไม่ได้ล้ำค่ามากหรอก เพราะขนาดมันเล็กนิดเดียวเอง!” อู่ตงอธิบาย

เฉินผิงได้เพียงแค่ส่งยิ้มเล็กๆ ให้เขาและไม่ได้พูดอะไรอีก อู่ตงคงไม่รู้ว่าศิลาก้อนนี้มีค่ากับเรามากแค่ไหน!

การได้เห็นคุณภาพของศิลาทำให้อู่ตงปลาบปลื้มใจเป็นอย่างมาก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีอัญมณีล้ำค่าอยู่ในตัวอย่างกลุ่มเล็กๆ นี่ มันจะต้องมีอีกมากมายเลยในรถบรรทุกนั่น ฉันเจอขุมทรัพย์แล้ว!

เป่ยเลาพยักหน้าแทนคำตอบขณะที่เขากลับไปนั่งพัก ต้องอย่างนี้สิ ฉันได้เงินสิบล้านเข้ากระเป๋าแล้วเรียบร้อย