หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4179

“ทุกคนใจเย็นๆ เข้าไว้ เรามาร่วมมือจัดการงูยักษ์ตัวนี้กันเถอะ!” เฉินผิงพูดเสียงดัง พยายามทำให้ฝูงชนสงบลง

อย่างไรก็ตาม งูยักษ์ตัวนั้นไม่ปล่อยให้พวกเขาพักหายใจ มันโจมตีอีกครั้ง หางของมันฟาดไปข้างหน้าจนเกิดลมกระโชกแรง

เฉินผิงหลบการโจมตีของงูยักษ์ด้วยการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ในขณะเดียวกัน เขาก็เสกลูกไฟขึ้นมาในมือและขว้างใส่งูยักษ์

งูยักษ์ถูกไฟรุนแรงแผดเผา มันส่งเสียงคำรามเจ็บปวดออกมา อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้ถอยหนี กลับโจมตีด้วยความดุร้ายยิ่งกว่าเดิม

เมื่อสบโอกาส เฉินผิงก็แทงกระบี่เข้าที่จุดตายของงูยักษ์ สัตว์อสูรตัวนั้นล้มลงพร้อมกับเสียงดังสนั่น และกลายร่างเป็นควันดำที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย

“ในที่สุดมันก็ไปแล้ว”

ทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

อย่างไรก็ตาม หลังจากเหตุการณ์นี้ทุกคนก็ตระหนักว่าสมบัติในเขาเย่าติงไม่ใช่ของที่จะได้มาง่ายๆ หากผิดพลาดเพียงครั้งเดียวอาจทำให้ถึงแก่ชีวิต

“มีอันตรายมากมายในเขาเย่าติง หากรู้สึกว่าพลังของตัวเองไม่ได้อยู่ในระดับที่เหมาะสมก็ถอนตัวจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นชีวิตของคุณอาจตกอยู่ในอันตราย”

เฉินผิงพยายามโน้มน้าวเหล่านักกลั่นยาด้วยความหวังดี

หลังจากไตร่ตรองดู นักกลั่นยาหลายคนก็คิดที่จะถอยกลับ หลังขอบคุณเฉินผิงแล้ว พวกเขาก็หันหลังกลับและออกไปจากเขาเย่าติง

เฉินผิงพร้อมด้วยหลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิงเดินทางลึกเข้าไปในใจกลางเขาเย่าติง

ในขณะนั้น ชายหญิงคู่หนึ่งซึ่งอยู่ท่ามกลางผู้บำเพ็ญเพียรก็เดินเข้ามาหาเฉินผิง

“คุณเฉิน รอก่อน...” ชายคนหนึ่งเรียกเฉินผิง

เฉินผิงหันไปมองชายหญิงคู่นั้น น้ำเสียงของเขาดูสับสนเล็กน้อย “มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า?”

“คุณเฉิน พวกเราเป็นนักกลั่นยาจากแคว้นจงอวี้และเป็นสมาชิกของสมาคมนักกลั่นยา ผมสังเกตเห็นว่าคุณดูสนิทกันดีกับท่านประธานเฉินของเรา เราขอเดินทางร่วมกับคุณได้หรือไม่?” ผู้บำเพ็ญเพียรชายหันไปหาเฉินผิงและถาม

เฉินผิงตกลงที่จะเข้าร่วมสมาคมนักกลั่นยาแห่งแคว้นจงอวี้ นอกจากนั้น เฉินเหวินเหลียงยังยอมให้หลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิงเข้าสมาคมด้วยโดยไม่ลังเล

การปรากฏตัวกะทันหันของทั้งสองคนทำให้เฉินผิงทำอะไรไม่ถูก

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เฉินผิงก็พูดในที่สุดว่า “ตกลง พวกคุณสองคนเดินทางกับผมได้ แต่พวกคุณคงรู้แล้วว่าเขาเย่าติงอันตรายแค่ไหน หากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น ผมจะไม่รับผิดชอบ”

“ไม่มีปัญหา” ทั้งสองคนพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น

เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น เฉินผิงจึงออกเดินทางกับคนทั้งสองอย่างไม่เต็มใจนัก

หลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิงไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ เพราะทั้งคู่มาจากสมาคมนักกลั่นยาแห่งแคว้นจงอวี้

ระหว่างการเดินทางของพวกเขา หลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิงพูดคุยกับนักกลั่นยาทั้งสองคน เมื่อบทสนทนาดำเนินไป ก็พบว่านักกลั่นยาที่ชื่อเนี่ยเล่ยและเนี่ยหงนั้นเป็นพี่น้องกัน

ทั้งคู่เป็นผู้ทุกข์ยากระดับที่เจ็ด พลังของพวกเขานั้นได้ถือว่าเป็นผู้บำเพ็ญเพียรที่แข็งแกร่ง