หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4183

เฉินผิงมองดูหลายคนที่กรีดร้องไม่หยุดเพราะถูกไฟเผาและถามอย่างเย็นชา “รู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่ไหน?”

เขาเย่าติงกว้างใหญ่ไพศาล และกลุ่มของเฉินผิงเข้ามาเป็นกลุ่มสุดท้าย แต่คนเหล่านี้กลับตรงดิ่งมาหาเขา

ชัดเจนว่าคนพวกนี้รู้ตำแหน่งของเขาล่วงหน้า

นักกลั่นยาหลายคนกรีดร้องไม่หยุดเพราะถูกไฟครอก และไม่มีใครตอบคำถามของเฉินผิงเลย

ในขณะนั้น เนี่ยเล่ยกับเนี่ยหงสบตากันและชักดาบออกมาอย่างรวดเร็ว

“เดี๋ยว พวกคุณ...”

เนี่ยเหิงกำลังจะพูดขึ้น แต่เนี่ยเล่ยและเนี่ยหงก็รีบพุ่งไปข้างหน้า

ไม่นานหลังจากนั้น นักกลั่นยาทั้งหมดก็ถูกสังหารอย่างรวดเร็ว

หลังจากกำจัดไปหลายคน เนี่ยเล่ยก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา “ฮึ คนพวกนี้ไม่รู้จักยำเกรงคุณเฉิน ฝีมือเท่านี้กลับกล้าหวังอยากได้บรรณาการร้อยปีจากสมาพันธ์ผนึกมาร เพ้อฝันสิ้นดี”

เนี่ยเหิงขมวดคิ้ว “ทำไมถึงต้องฆ่าด้วย? คุณเฉินยังมีเรื่องต้องถามพวกเขา”

“คนพวกนั้นคงไม่บอกอะไรหรอก แถมยังโดนไฟคลอกไปแล้ว ถึงจะอยากพูดพวกเขาก็คงทำไม่ได้อยู่ดี ฆ่าทิ้งไปซะคงจะดีกับพวกเขามากกว่า ในฐานะที่เป็นนักกลั่นยาด้วยกัน ฉันไม่อาจยืนดูพวกเขาถูกเผาทั้งเป็นอย่างโหดร้ายได้”

เนี่ยหงเริ่มยกศีลธรรมขึ้นมาพูด

เนี่ยเหิงอ้ำอึ้ง

“เอาล่ะ พวกเขาตายหมดแล้ว ไม่ว่าจะยังไงคนพวกนี้ก็คงไม่รอดอยู่ดี ไปกันเถอะ เรามีเวลาแค่สามวัน เราจะช้าไปมากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว” เฉินผิงพูดและเดินตรงไปข้างหน้า

คนอื่นๆ เดินตามเฉินผิงไปและไม่พบเจออันตรายระหว่างทาง

ขณะที่พวกเขาเดินขึ้นภูเขาไปได้ครึ่งทางก็สังเกตเห็นม่านแสงที่ลงมาจากยอดเขา และด้านหน้าม่านแสงคือพื้นที่ราบเรียบขนาดใหญ่

ในที่ตรงนั้นมีนักกลั่นยาจำนวนไม่น้อยที่เจอทางตัน และบางคนนอนอยู่บนพื้น เห็นได้ชัดว่าได้รับบาดเจ็บ

หลังรักษาองค์ชายเซียวสำเร็จ เฉินผิงก็โด่งดังในฐานะแขกผู้มีเกียรติของแคว้นเซียว

เมื่อเห็นซู่เทียนซั่ว เฉินผิงจึงก้าวไปข้างหน้าและทักทายเขา “ท่านประธานซู่...”

ท้ายที่สุดแล้ว เขาต้องช่วยเหลือตระกูลโจวและตระกูลเจินในการประณีประนอมกับซู่เทียนซั่ว

พวกเขาเป็นนักกลั่นยาจากเมืองเดียวกัน คงจะดีที่สุดถ้าพวกเขาคืนดีกันได้

“คุณเฉิน ไม่นึกว่าคุณจะมาทางเดียวกันกับเรา ชะตาคงพาเรามาพบกัน” ซู่เทียนซั่วพูดด้วยท่าทีมีเลศนัย

น่าเสียดายที่เฉินผิงไม่เข้าใจ เขาเหลือบมองเป่าหลงซิงและเตียวชางหมินที่ยืนอยู่ด้านหลังซู่เทียนซั่วแล้วพูดว่า “สองท่านนี้คงเป็นหัวหน้าตระกูลเป่าและตระกูลเตียวใช่ไหม?”

“ถูกแล้ว” ซู่เทียนซั่วพยักหน้า

“ท่านประธานซู่ ผมอยากคุยเรื่องบางอย่างกับคุณ” เฉินผิงพูด