หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4182

เฉินผิงเหลือบมองไปรอบๆ เมื่อรู้ว่าคนเหล่านี้ล้วนเป็นผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดถึงแปด เขาจึงไม่กล้าดูแคลนพลังของพวกเขา

“คุณหลู ทำไมถึงตามหาคุณเฉินแทนที่จะไปหาสมบัติบนภูเขา?”

ในขณะนั้น เนี่ยเล่ยก้าวไปข้างหน้าและพูดกับนักกลั่นยาในชุดสีเทา

“เนี่ยเล่ย เนี่ยหง ไม่อยากเชื่อว่าพวกแกสองพี่น้องจะอยู่ที่นี่ด้วย ฉันขอแนะนำให้แกสองคนห่วงตัวเองก่อนดีกว่า เราตามล่าเฉินผิงคนเดียว ไม่เกี่ยวกับพวกแกสองคน” นักกลั่นยาในชุดสีเทากล่าว

“อยากได้บรรณาการร้อยปีของสมาพันธ์ผนึกมารสินะ?” เฉินผิงถาม

“ถูกแล้ว เมื่อแกลาโลกไปแล้ว เราก็จะได้ครอบครองบรรณาการร้อยปีของสมาพันธ์ผนึกมาร ทรัพยากรที่ได้คงมากพอสำหรับการบำเพ็ญเพียรของเราเป็นเวลาหนึ่งร้อยปี” นักกลั่นยาคนนั้นกล่าว

“หึ น่าขำที่พวกคุณกล้าฝันลมๆ แล้งๆ ว่าจะฆ่าผมและได้บรรณาการร้อยปีจากสมาพันธ์ผนึกมาร” เฉินผิงพูดด้วยสีหน้าเหยียดหยาม

“เป็นแค่ผู้ทุกข์ยากระดับหกกลับกล้าคุยโวโอ้อวด อย่าได้คิดว่าเราจะจัดการแกไม่ได้” นักกลั่นยาในชุดสีเทาชักดาบยาวออกมา

คนอื่นๆ ก็ชักอาวุธออกมาเช่นกัน พร้อมที่จะโจมตีเฉินผิงทุกเมื่อ

เมื่อเห็นอย่างนั้น เนี่ยเหิงและหลิ่วหรูเยี่ยนก็ตั้งท่าเตรียมรับมือ

เนี่ยเล่ยและเนี่ยหงก็เข้าปกป้องเฉินผิงเช่นกัน

“พวกแกสองพี่น้องอยากตายหรือยังไง?” นักกลั่นยาในชุดคลุมสีเทาขมวดคิ้วและถาม

“ในเมื่อเราเลือกที่จะอยู่ฝ่ายคุณเฉินแล้ว ไม่มีทางที่เราจะอยู่เฉยๆ และไม่ทำอะไรเลย” เนี่ยเล่ยพูด

“ย่อมได้ ถ้าอย่างนั้นวันนี้พวกแกทั้งคู่จะต้องพบกับจุดจบ”

หลังจากนักกลั่นยาในชุดสีเทาพูดจบ เขาก็พร้อมที่จะโจมตี

“ทุกคนถอยไป แค่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากจำนวนเท่านี้ผมจัดการเองได้” เฉินผิงสั่งให้ทุกคน รวมทั้งหลิ่วหรูเยี่ยนถอยไป

ผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดถึงแปดย่อมไม่คนามือเฉินผิง

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงสบประมาทผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยาก เนี่ยเล่ยและเนี่ยหงก็อดไม่ได้ที่จะทำหน้าไม่พอใจ

เฉินผิงอยู่ที่ระดับหกเท่านั้น แต่เขากลับกล้าพูดจาดูถูกผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยาก

“คุณเฉิน ระวังเลือดกระเด็นเปื้อนตัวด้วย...”

หลังจากเตือนเฉินผิงแล้ว เนี่ยเหิงก็ถอยไปด้านข้าง

เมื่อเห็นอย่างนั้น หลิ่วหรูเยี่ยนก็ถอยไปเช่นกัน

เปรี้ยง!

ทันใดนั้นเปลวไฟก็พุ่งออกมาจากตัวเฉินผิง ส่งเพลิงสีแดงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

พวกเขาที่ไม่ทันตั้งตัวถูกไฟคลอกทันที

“อ๊าก!”

“ไฟไหม้!”

“ฉันโดนไฟคลอก!”

หลายคนถูกไฟแผดเผา พวกเขากระเสือกกะสนกลิ้งไปมาบนพื้น แต่ไฟก็ไม่ยอมดับ

หลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิงไม่แปลกใจ

อย่างไรก็ตาม เนี่ยเล่ยและเนี่ยหงจ้องมองภาพตรงหน้าพวกเขา ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง

ผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดกับแปดหลายคน แต่ละคนมีความสามารถไม่แพ้พวกเขาสองพี่น้อง แต่พวกเขาแตะต้องเฉินผิงไม่ได้แม้แต่ปลายเล็บ ก่อนที่ปราณอัคคีจะปะทุขึ้นอย่างกะทันหัน

น่ากลัว นี่มันน่าสะพรึงกลัวมาก...