ภายใต้ความกดดันจากซูอวี่ฉี เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกฉุนเฉียว บางทีฉันก็ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าผู้หญิงนี่คิดอะไรอยู่
“ผมแค่สงสัยว่าทำไมเธอไม่มาอยู่เป็นเพื่อนคุณเท่านั้นเอง” เฉินผิงอธิบาย
“หลิงเอ๋อร์ร์ต้องทำงานน่ะ จะมาอยู่เป็นเพื่อนฉันทุกวันไม่ได้หรอก นี่ก็ต้องลางานมาอยู่กับฉันสองสามวันแล้ว คุณล่ะทำธุระที่เสิ่งเฉิงเป็นยังไงบ้าง? พรุ่งนี้เรากลับไปหงเฉิงกันเลยไม่ได้เหรอ? ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีที่ต้องทิ้งพ่ออยู่บ้านคนเดียวอย่างนี้” ซูอวี่ฉีพูดอย่างเศร้าหมอง
เมื่อเฉินผิงได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วขึ้นมา เพราะเขาหาเงินมาได้ยังไม่มากพอแล้วก็ยังไม่ได้ยาสมุนไพร เขาจึงไม่อยากไปจากเสิ่งเฉิงตอนนี้ อีกอย่าง เฉินผิงก็อยากจะแวะไปงานสมาคมศิลปะการต่อสู้ที่จะจัดขึ้นในสัปดาห์หน้าด้วย
“อ้อ ถ้าคุณยังมีธุระที่ต้องทำอยู่ เราก็อยู่ต่ออีกสักสองสามวันก็ได้นะ ฉันแค่เสนอเท่านั้นแหละ” ซูอวี่ฉีเสริมขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนักของเฉินผิง
เขาตอบพร้อมรอยยิ้มว่า “ไม่เป็นไร ผมพาคุณกลับไปหงเฉิงพรุ่งนี้ก็ได้ แต่ยังไงผมอาจจะต้องกลับมาอยู่ที่นี่ จัดการธุระให้เสร็จก่อน”
เมื่อพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว เฉินผิงก็ตัดสินใจว่าคงเป็นการดีที่จะพาซูอวี่ฉีไปส่งที่หงเฉิงก่อน เธออยู่ที่นั่นจะปลอดภัยมากกว่า ถ้ายังอยู่ที่เสิ่งเฉิง พวกคนจากหุบเขาซีหนานส๋วนเยว่และพวกตระกูลเฟิงอาจจะมาหาเรื่องก็ได้
“ก็ได้ค่ะ” ซูอวี่ฉีพยักหน้ารับ
เมื่อใกล้รุ่งสาง เฉินผิงก็ติดต่อชื่อเฟิ่งและโอนเงินจำนวนหนึ่งให้เธอ เขายังขอร้องให้เธอช่วยชะลอการจ่ายเงินให้ตำหนักยาอีกด้วย หลังจากเขายืนยันซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าจะจ่ายส่วนที่เหลือเร็วๆ นี้เรียบร้อยแล้ว เขาก็วางสายและเตรียมตัวออกเดินทาง
เมื่อเทียนหู่ได้ยินว่าเฉินผิงกับซูอวี่ฉีจะกลับมาหงเฉิง เขาก็รีบขับรถไปรับทั้งสองทันที
“คุณเทียนหู่ คุณไม่จำเป็นต้องมารับพวกเราเลย คุณน่าจะให้คนที่คุณไว้ใจในสำนักจวี้อี้มาแทนก็ได้” เฉินผิงรู้ดีว่าเทียนหู่กับซื่อเฟิงกำลังสานสัมพันธ์กัน เขาจึงอยากให้ทั้งสองคนใช้เวลาร่วมกันให้มากขึ้น
เมื่อเทียนหู่จับความหมายในคำพูดของเฉินผิงได้ แก้มของเขาก็แดงเรื่อ “คุณเฉิน ผมเองก็มีเรื่องที่ต้องจัดการที่สำนักจวี้อี้เหมือนกัน แล้วผมจะมาติดตามคุณอีกทีตอนที่คุณกลับมาที่เสิ่งเฉิงนะครับ”
เฉินผิงเพียงแค่ยิ้มตอบและไม่ได้พูดอะไรอีก
ด้วยเหตุนี้ เทียนหู่จึงขับรถพาเฉินผิงและซูอวี่ฉีกลับไปยังหงเฉิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...