และตอนนั้นเอง เฉินผิงก็ได้เข้าใจว่าทำไมเหวินจงถึงได้ถามเขาว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า
“เฉินผิง คุณประเมินตระกูลซูต่ำเกินไป ถึงแม้ว่าเงินห้าพันล้านนี่จะเป็นเงินจำนวนมาก แต่มันก็ไม่ได้มาจากการขายทรัพย์สินทั้งหมดไปนะ ที่จริงแล้วเงินนี่ส่วนมากก็เป็นของคุณ อย่างรายได้จากการขายยาฟื้นกำลังนั่นไง และพอทุกคนรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับอวี่ฉี ก็ยิ่งอยากจะมาร่วมธุรกิจกัน แล้วโครงการเหล่านั้นก็จะทำเงินให้เราได้มากด้วยนะ”
“และถ้าไม่ได้คุณ ผมคงไม่ได้ครอบครองธุรกิจของตระกูลเซียวมาในราคาที่ต่ำขนาดนี้ ดังนั้นคุณควรจะรับเงินนี่ไป เพราะคุณควรจะได้มันแล้ว ถ้าไม่พอ เราจะลองหาทางช่วยดู ยังไงซะเราก็ครอบครัวเดียวกันนี่” เหวินจงอธิบายให้เฉินผิงฟัง
ด้วยท่าทีที่อบอุ่นของเหวินจง เฉินผิงก็พนักหน้ารับและเก็บบัตรนั้นไว้ ในตอนนี้เขาก็มีเงินมากพอจะไปจ่ายให้ตำหนักยาแล้ว
เมื่อเห็นว่าเฉินผิงรับเงินนั้นไปแล้ว เหวินจงก็ยิ้มออกมาแล้วว่าต่อ “เอาล่ะ เพิ่งกลับกันมาก็ไปพักผ่อนกันก่อนเถอะ เดี๋ยวคืนนี้จะมีงานเลี้ยงที่โรงแรมฟู่เหา คุณกู่กับคุณหลิงเขาอยากจะเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อเป็นเกียรติที่คุณกลับมา เจ้าของธุรกิจในหงเฉิงมากหน้าหลายตาเลยนะที่อยากจะเข้าหาคุณ”
เฉินผิงยิ้มอย่างมีเลศนัย เขาไม่ได้อยากจะร่วมงานเลี้ยงนั้นเลย แต่ในเมื่อเป็นคำเชิญจากกู่เวิ่นเทียนและหลิงเจิ้นชวน เขาก็ต้องไปร่วมงานเพื่อเป็นเกียรติ เพราะอย่างไรเสียทั้งสองคนก็ช่วยเขามาหลายเรื่อง
เมื่อเหวินจงเชิญให้เฉินผิงพักที่บ้านตระกูลซู เฉินผิงก็ตอบปฏิเสธ เขาอยากจะกลับไปที่อ่าวพันหลง ที่ซึ่งเต็มไปด้วยพลังวิญญาณ ตั้งแต่เขาบรรลุพลังขั้นพื้นฐาน เขาก็ไม่มีโอกาสได้ฝึกความแข็งแกร่งอีกเลย
ทันใดนั้น เหวินจงก็บอกอวี่ฉีให้กลับไปกับเฉินผิงด้วย ก่อนหน้าที่จะออกไป เหวินจงย้ำกับลูกสาวว่า “อวี่ฉี ลูกต้องดูแลเขาให้ดีนะ พ่อน่ะไม่ใช่คนหัวโบราณ เลยอยากให้ลูกรีบมีหลานให้พ่อได้แล้ว พ่อจะได้มีเวลาเล่นกับหลานนานๆ ไง”
“พ่อ พูดอะไรคะเนี่ย? เรายังไม่ได้แต่งงานกันเลยนะ พูดแบบนี้กับลูกสาวตัวเองได้ยังไง?”
ซูอวี่ฉีจ้องมองไปที่เหวินจงด้วยความเขินอาย
“ไม่เป็นไรหรอกน่า สองคนไปจดทะเบียนกันวันพรุ่งนี้เลยก็ได้ แล้วเดี๋ยวพ่อจัดงานแต่งให้หรูที่สุดในหงเฉิงให้เอง” เหวินจงประกาศพร้อมรอยยิ้ม
“หนูไม่พูดเรื่องนี้กับพ่อแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...