เมื่ออาทิตย์คล้อยตกลงดิน ความมืดก็เข้าปกคลุมไปทั่ว เฉินผิงเปลี่ยนเสื้อผ้าและเตรียมตัวไปงานเลี้ยง
ส่วนซูอวี่ฉีที่กำลังนอนหลับสนิท ก็ถึงกับส่ายหน้าเมื่อเฉินผิงมาปลุกเธอ “คุณไปคนเดียวเถอะ ฉันไม่อยากไปด้วย ตอนนี้ฉันเหนื่อย อยากนอนมากกว่า”
เขามองซูอวี่ฉีแล้วหันหลังออกจากบ้านไป เธอสวมจี้หยกคุ้มกันไว้แล้ว เขาจึงรู้ได้ไม่ยากถ้าเธอตกอยู่ในอันตราย
ระหว่างนั้น ที่โรงแรมฟู่เหา…
ทุกคนที่มีชื่อเสียงในหงเฉิงอยู่ที่นั้น เหวินจงมีหน้ามีตามาได้ก็เพราะว่าเฉินผิง แม้แต่กู่เวิ่นเทียนและหลิงเจิ้นชวนก็ยังปฏิบัติต่อเหวินจงด้วยความเคารพ
สำหรับตระกูลอื่นๆ ที่มาร่วมงาน พวกเขาต่างยินดีกับเหวินจง ทั้งยังรู้สึกอิจฉาที่มีลูกสาวที่เพียบพร้อมขนาดนี้
“คุณเฉินมาแล้ว” ใครคนหนึ่งตะโกนเสียงดัง
เมื่อเฉินผิงก้าวเข้ามาในงาน ทุกคนก็ลุกขึ้นยืนเพื่อต้อนรับเขา
หลังจากพยักหน้าทักทายทุกคนแล้ว เฉินผิงก็ไปนั่งข้างเหวินจง
ทุกคนนั่งลงพร้อมกับความตื่นเต้นที่ท่วมท้น การได้ร่วมทานอาหารค่ำกับเฉินผิงถือเป็นเกียรติสูงสุดจากคนในตระกูลชั้นสูงของเมืองนี้
“คุณเฉิน ผมได้ยินมาว่าคุณปฏิเสธข้อเสนอของรัฐมนตรีหลี่ ที่จะให้ไปรับช่วงต่อตำแหน่งของท่านที่กระทรวงยุติธรรมจริงหรือเปล่าครับ?”
เวิ่นเทียนเริ่มถามขึ้นมาก่อนใคร
เฉินผิงยิ้มออกมาน้อยๆ “ผมงานยุ่งมากครับ เกรงว่าจะรับตำแหน่งนั้นไว้ไม่ได้”
ทุกคนอ้าปากค้างเมื่อรู้ว่าเฉินผิงปฏิเสธข้อเสนอนั้น ทั้งยังประหลาดใจว่าเฉินผิงมีอำนาจมากแค่ไหนกันถึงได้กล้าปฏิเสธ
เหตุเพราะตำแหน่งรัฐมนตรีแห่งกระทรวงยุติธรรมของเสิ่งเฉิงเป็นตำแหน่งที่มีอาวุโสสูงกว่านายกเทศมนตรีและใครๆ ก็หมายตาตำแหน่งนี้
“คืนนี้มาดื่มกันให้หนำใจและอย่าคุยเรื่องธุรกิจกันเลย” เหวินจงกล่าวพร้อมยกแก้วไวน์ขึ้น เขารู้ว่าเฉินผิงไม่ชอบให้ใครก็ตามมายุ่งเรื่องส่วนตัวของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...