หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4200

น่าเสียดายที่บริเวณโดยรอบถูกฟ้าผ่าจนไม่มีที่ให้ซ่อน

เปรี้ยง!

ฟ้าผ่าลงมาอีกครั้ง มันโดนตัวนักกลั่นยาคนหนึ่งจนเขาล้มลงกับพื้นทันที

ทุกคนตกใจกลัวและรีบวิ่งหนีด้วยความตื่นตระหนก

“ทุกคนใจเย็นๆ ไว้! ขืนวิ่งไปมาในเวลาแบบนี้อาจถึงตายได้” เฉินผิงรีบตะโกนออกมาเพื่อห้ามพวกเขา

“ทำตามคุณเฉิน! อย่าตื่นตะหนกและหยุดอยู่กับที่!”

เฉินเหวินเหลียงเองก็ห้ามไม่ให้ทุกคนแตกตื่นวิ่งหนี

การวิ่งไปวิ่งมาอย่างไร้จุดหมายในตอนนี้เป็นการตัดสินใจที่โง่เขลามาก

ครืน!

สายฟ้าฟาดลงมาอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ไม่ได้ผ่าโดนคนทุกครั้ง

เมื่อใดก็ตามที่มันผ่าลงมาที่พื้น มันจะทำให้เกิดหลุมขนาดใหญ่

หลังจากฟาดลงมาหลายครั้ง ดวงตาของเฉินผิงก็เบิกโพลง

เขาสังเกตเห็นว่าดูเหมือนสายฟ้าจะไม่ผ่าลงมาแบบสุ่ม แต่มันฟาดลงมาแค่เฉพาะจุด

เขาจึงตระหนักว่าบางทีอาจมีวิธีคาดเดาหรือหลบสายฟ้าที่ผ่าลงมาได้

“ทุกคนระวังไว้ให้ดี ดูเหมือนว่าฟ้าจะผ่าลงมาตามรูปแบบบางอย่าง เราต้องอ่านให้ออกและใช้มันหลบสายฟ้า” เฉินผิงรีบวิเคราะห์

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินเหวินเหลียงก็รีบรวบรวมนักกลั่นยาช่วยเฉินผิงสังเกตและวิเคราะห์ลำดับของการผ่า

หลังจากสังเกตอย่างตึงเครียด พวกเขาก็พบว่าสายฟ้ามักจะโจมตีคนที่มีระดับพลังต่ำหรือมีร่างกายที่อ่อนแอกว่าเสมอ

บางทีเทพโอสถอาจจงใจให้เป็นแบบนั้น เพื่อกำจัดผู้ที่มีความสามารถต่ำ

เป็นสาเหตุที่โอวหยางซิงไม่อนุญาตให้คนที่มีระดับพลังต่ำเข้ามาที่เขาเย่าติง

สายฟ้าที่ดูเหมือนหมอกรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อพวกเขายิ่งก้าวเข้าไปไกลขึ้น นับเป็นช่วงเวลาคอขาดบาดตาย หากสามารถผ่านจุดนั้นไปได้ พวกเขาก็จะผ่านบททดสอบของสายฟ้า

ท่ามกลางสายฟ้าฟาดที่ฟาดลงมาอย่างรุนแรง นักกลั่นยาที่ระดับสูงกว่าในวงนอกก็ปลดปล่อยพลังวิญญาณออกมาเต็มกำลัง สร้างโล่ขึ้นมาปกป้องนักกลั่นยาที่อยู่ตรงกลางซึ่งมีพลังน้อยกว่า

แต่หลังจากสายฟ้าฟาดลงมาไม่กี่ครั้ง โล่ก็แตกออกด้วยเสียงดังลั่น นักกลั่นยาหลายคนกระเด็นตกกระแทกพื้นและได้รับบาดเจ็บสาหัส

เมื่ออย่างนั้น เฉินเหวินเหลียงก็หน้าซีดด้วยความตกใจ

ขณะที่สายฟ้าบนท้องฟ้าส่องแสงวูบวาบอีกครั้งและพร้อมที่จะผ่าลงมาได้ทุกเมื่อ ทุกคนก็ทำหน้าหวาดกลัว

“ท่านประธานเฉิน พวกคุณหนีไปเถอะ ไม่ต้องห่วงพวกเรา” นักกลั่นยาที่มีระดับพลังต่ำกว่ากล่าว

“ใช่ ท่านประธานเฉิน ถ้าพวกคุณหนีได้ก็ไปซะ ไม่งั้นเราทุกคนคงต้องตายที่นี่แน่! ของวิเศษที่เขาเย่าติงไม่อาจได้มาโดยง่าย ฉันยอมรับชะตากรรมตัวเองแล้ว!”

นักกลั่นยาหลายคนรอคอยให้ความตายมาพาพวกเขาไป

พวกเขารู้ดีว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่จะผ่านสายฟ้าไปได้ด้วยความสามารถของพวกเขา