หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4208

เฉินผิงรู้สึกว่าร่างกายของเขาสั่นไหวกะทันหัน ตามด้วยแสงที่สาดส่องเข้าห่อหุ้มตัวเขา สายตาของเขาเริ่มพร่ามัว แล้วเขาก็หายวับไป

เมื่อเฉินผิงลืมตาขึ้น เขาก็มาอยู่ที่เชิงเขาเย่าติงแล้ว

เขาเย่าติงปลดปล่อยควันออกมาตลอดเวลา พร้อมกับก้อนหินที่ปลิวว่อนไปมาอย่างโกลาหล เห็นได้ชัดว่ากำลังจะพังทลายในไม่ช้า

“แย่แล้ว หลิ่วหรูเยี่ยนและคนอื่นๆ ยังอยู่บนภูเขา...”

เฉินผิงตกใจเมื่อเหตุการณ์พลิกผัน

หากเขาเย่าติงพังทลายลง หลิ่วหรูเยี่ยนกับคนอื่นๆ คงแย่แน่

ขณะที่เฉินผิงกำลังจะไปช่วยพวกเขา เขาก็เห็นใครบางคนเข้ามาหา

เมื่อร่างนั้นเข้ามาใกล้ เฉินผิงก็เห็นว่าเป็นหวู่เฟิง

เมื่อเห็นเฉินผิง หวู่เฟิงก็หอบหายใจหนักและพูดว่า “คุณเฉิน คนอื่นๆ อยู่ที่ไหนกันหมด? รีบพาทุกคนออกไปจากเกาะเทพโอสถ สำนักจ่านเทียนเปิดฉากโจมตีแล้ว พ่อของผมพาลูกน้องไปสกัดพวกเขาแล้ว แต่เกรงว่าคงจะต้านได้ไม่นาน พ่อสั่งให้ผมรีบบอกให้ทุกคนออกจากเกาะโดยเร็วที่สุด”

“อะไรนะ? สำนักจ่านเทียนเริ่มโจมตีแล้ว?”

เฉินผิงชะงัก ทีแรกมันควรจะเป็นสามวันหลังจากนี้ แต่นี่เพิ่งผ่านไปแค่สองวันเท่านั้น

“ใช่แล้ว การโจมตีของพวกเขากะทันหันมากจนเราเหลือเวลาออกจากเกาะไม่มากแล้ว เกิดอะไรขึ้นกับยอดเขาเย่าติง ทำไมจู่ๆ ถึงถล่มลงมา?”

หวู่เฟิงไม่เข้าใจว่าทำไมเขาเย่าติงถึงได้พังทลายลงมา ในเมื่อมันตั้งตระหง่านมานานนับพันปี

“เรื่องมันยาว คุณต้องบอกให้คนอื่นรู้ทันที เดาว่าพวกเขาน่าจะกำลังหนีไปจากเขาเย่าติงระหว่างที่เรากำลังคุยกันอยู่ ผมจะไปช่วยคุณโอวหยางรับมือสำนักจ่านเทียน!”

เฉินผิงต้องช่วยโอวหยางซิงหยุดสำนักจ่านเทียน มิฉะนั้นหากพวกเขามาถึงเกาะเทพโอสถและรวมกำลังกับซู่เทียนซั่ว นักกลั่นยาทุกคนต้องเดือดร้อนแน่

หลังจากเฉินผิงพูดจบ ร่างกายของเขาก็ถูกปกคลุมด้วยอักขระหมุนวน สายลมรอบตัวส่งเสียง และพริบตานั้นร่างกายของเขาก็กลายเป็นเปลวไฟและหายไป

เฉินผิงใช้ท่าเท้าประกายไฟพุ่งไปทางที่โอวหยางซิงอยู่อย่างรวดเร็ว

หวู่เฟิงจ้องมองเฉินผิงตาค้าง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ไม่นานหลังจากเฉินผิงหายตัวไป ภูเขาก็ถล่มลงมา เขาคิดว่าเฉินผิงอาจเป็นสาเหตุก็ได้

“คุณเฉินมีฝีมือ เขาจะไม่เป็นอะไร ไม่ต้องกังวล!” เฉินเหวินเหลียงเสริม

หลังจากนั้นหลิ่วหรูเยี่ยนก็สงบลง แม้ว่าใบหน้าของเธอจะยังคงมีความกังวลอยู่บ้าง

เจินหยวนเต้าและคนอื่นๆ เข้ามาหาและถามเฉินเหวินเหลียง “ท่านประธานเฉิน ทำไมยอดเขาเย่าติงถึงถล่มลงมากะทันหัน?”

ด้วยความที่เฉินเหวินเหลียงและเพื่อนร่วมทางเกือบจะถึงยอดเขาแล้ว พวกเขาจึงน่าจะเข้าใจเหตุการณ์ผิดปกติที่เกิดขึ้นในตอนนั้นมากที่สุด

“ฉันเองก็ไม่แน่ใจนัก มีขั้นบันไดลอยฟ้าที่นำไปสู่ยอดเขาปรากฏขึ้น แต่บันไดนั้นมีแรงกดดันที่ขัดขวางไม่ให้ฉันขึ้นไปได้ พอคุณเฉินขึ้นไปแล้วเขาก็หายไปเลย หลังจากนั้นไม่นาน แผ่นดินก็เริ่มสั่นและยอดเขาเย่าติงก็พังทลายลงมา!” เฉินเหวินเหลียงอธิบายตามตรง

“หรือว่าเฉินผิงจะได้รับมรดกของเทพโอสถแล้ว ยอดเขาเย่าติงถึงได้พังทลายลงมา” จงฉิงพูดขณะที่เขาเดินไปข้างหน้า

ในเมื่อยอดเขาเย่าติงเป็นสถานที่เก็บมรดกของเทพโอสถ เมื่อมีคนได้มรดกไป เขาเย่าติงย่อมสลายตามไปด้วย

ดังนั้นจึงสมเหตุสมผลที่มันจะพังทลายลงมา