หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4210

“ใช่แล้ว จะให้เราวิ่งหนีเอาชีวิตรอดคงไม่ได้หรอก!” เป่าหลงซิงตะโกนอย่างเร่าร้อน

นักกลั่นยาหลายคนที่ยังไม่รู้ความจริงก็เริ่มตอบสนองอย่างกระตือรือร้นเช่นกัน

มีเพียงเฉินเหวินเหลียง เจินหยวนเต้า และอีกไม่กี่คนที่ยังคงเงียบและมองดูซู่เทียนซั่วไม่วางตา

เมื่อเห็นว่าซู่เทียนซั่วต้องการรวบรวมผู้คนยืนหยัดปกป้องเกาะเทพโอสถ หวู่เฟิงก็รู้สึกซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง

“ท่านประธานซู่ ขอบคุณที่เห็นแก่พวกเราชาวเกาะเทพโอสถ ยังไงก็ตาม พ่อของผมกำชับไว้ว่าถ้าพวกคุณไปจากที่นี่คงจะปลอดภัยกว่า มนต์คาถาของสำนักจ่านเทียนนั้นทรงพลังเกินกว่าที่เราจะรับมือได้” หวู่เฟิงกล่าว

“คุณหวู่เฟิง ต่อให้ต้องตายเราก็จะไม่ยอมให้เกาะเทพโอสถแบกรับภาระครั้งนี้เพียงลำพัง” ซู่เทียนซั่วประกาศด้วยความมุ่งมั่น

“โจวอี้เหว่ย เจินหยวนเต้า ทำไมไม่พูดอะไรบ้างล่ะ? พวกคุณคิดจะหนีใช่ไหม? พวกคุณมาจากตระกูลนักกลั่นยาที่ผู้คนนับถือ ตาขาวเกินไปหน่อยไหม...” เป่าหลงซิงเยาะเย้ยเมื่อเห็นว่าตระกูลโจวและตระกูลเจินไม่พูดอะไร

“นี่คุณ!” เจินหยวนเต้าและโจวอี้เหว่ยโกรธทันทีและกำลังจะพูด แต่เฉินเหวินเหลียงห้ามพวกเขาไว้

เฉินเหวินเหลียงเข้าใจแล้ว เห็นได้ชัดว่าซู่เทียนซั่วและคนอื่นๆ พยายามลากทุกคนเข้าไปต่อสู้กับสำนักจ่านเทียน!

“ทุกคน เราซาบซึ้งในความมุ่งมั่นของพวกคุณ และเกาะเทพโอสถก็เข้าใจดี กระนั้นพวกคุณก็ไม่จำเป็นต้องไปช่วย คงจะดีกว่าถ้ารีบไปจากที่นี่ คุณเฉินออกไปช่วยแล้ว ดังนั้นผมต้องรีบไปห้ามเขา ซึ่งหมายความว่าผมพาพวกคุณไปด้วยไม่ได้” หวู่เฟิงพูดพร้อมหันหลังเตรียมจากไป

“คุณเฉิน? คุณบอกว่าเฉินผิงไปเผชิญหน้ากับสำนักจ่านเทียนงั้นเหรอ?” หลิ่วหรูเยี่ยนรีบถาม

“ใช่ ตอนที่มาถึงผมเจอกับคุณเฉิน หลังจากที่เขาได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้น เขาก็รีบไปช่วยพ่อของผม ดังนั้นผมต้องห้ามเขาให้ได้ก่อนที่จะเป็นอะไรไป!” หวู่เฟิงพูดก่อนจะกระโดดขึ้นไป

หลิ่วหรูเยี่ยนเหลือบมองเนี่ยเหิง และทั้งสองก็ตามหวู่เฟิงไปทันที

ตอนนี้พวกเขารู้ว่าเฉินผิงเข้าไปพัวพันแล้ว ไม่มีทางที่พวกเขาจะหนีเอาตัวรอด

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินเหวินเหลียงจึงหันไปหาโจวอี้เหว่ยและเจินหยวนเต้าแล้วพูดว่า “ในเมื่อเฉินผิงก็ไปแล้ว เราคงจะอยู่เฉยไม่ได้ ไปกันเถอะ”

ตูม!

อย่างไรก็ตาม ด้วงทองคำจำนวนมากเริ่มล้มตายทีละตัว และผิวน้ำทะเลก็เต็มไปด้วยร่างของพวกมัน

หากไม่มีด้วงทองคำเหล่านี้ โอวหยางซิงและคนของเขาคงพ่ายแพ้ไปแล้ว

ถึงกระนั้น ชาวเกาะเทพโอสถก็ยังถูกมนต์คาถาสังหาร!

“คุณโอวหยาง เรายื้อไว้นานกว่านี้ไม่ไหวแล้ว ถ้าไม่หนีไปตอนนี้ พวกเราทุกคนจะต้องตายที่นี่” ผู้อาวุโสคนหนึ่งตะโกนบอกโอวหยางซิง

“ยังไปไม่ได้! ยื้อไว้อีกหน่อย ฉันไม่แน่ใจว่านักกลั่นยาบนเกาะอพยพออกไปหมดหรือยัง” โอวหยางซิงกัดฟัน แม้ว่าจะต้องตาย เขาก็ต้องต้านไว้ให้ได้

ถ้านักกลั่นยาทั้งหมดติดอยู่บนเกาะเทพโอสถ สมาคมนักกลั่นยาคงสูญสิ้นไปจากอาณาจักรนิรันดร์

“โอวหยางซิง ดิ้นรนต่อสู้ต่อไปเพื่ออะไร? สิ่งที่แกทำอยู่มันก็แค่ชะลอสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้ ยังไงผลลัพธ์ก็จะเหมือนเดิม” ชายสวมหน้ากากเย้ยหยันโอวหยางซิง