หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4219

“เราจะเอาชนะเขาได้ยังไง? ทั้งที่เหมือนจะเป็นแค่ผู้ทุกข์ยากระดับหก แต่ความแข็งแกร่งของเขาไม่ธรรมดา และเขายังใช้คาถาได้ด้วย แม้จะยังอายุน้อย แต่เขาก็เป็นถึงเจ้าสำนักเหลี่ยงอี๋ ไม่ใช่คนที่เราจะประมาทได้” หวังชิงซือกล่าว

“คุณหวัง อย่าปล่อยให้เจ้าหมอนั่นทำคุณกลัว คุณเป็นเจ้าสำนักจ่านเทียน และความแข็งแกร่งของคุณเหนือกว่าเฉินผิงแน่นอน ไม่มีทางที่คุณจะแพ้เขาในการต่อสู้ตัวต่อตัว!” ซู่เทียนซั่วประจบหวังชิงซือ

“ถูกต้อง ถูกต้อง! คุณหวัง วิชาคาถาของคุณไม่มีใครเทียบได้ ถ้าไม่ใช่เพราะสำนักเหลี่ยงอี๋เข้ามาช่วยกะทันหัน วงแหวนอาคมของคุณคงจัดการพวกมันไปแล้ว อย่าไปกลัวเขา!” เป่าหลงซิงก็พูดยกยอหวังชิงซือเช่นกัน

หวังชิงซือมั่นใจมากขึ้นเมื่อได้รับคำเยินยอของพวกเขา

“แน่อยู่แล้ว! พลังของฉันอยู่ที่ขั้นมหายานระดับสองและเป็นเจ้าสำนักจ่านเทียนด้วย ฉันจะกลัวแค่ ผู้ทุกข์ยากระดับหกได้ยังไง”

เขาพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “อย่างไรก็ตาม ดูจากจำนวนของพวกเขา เกรงว่าคงไม่มีโอกาสชนะถ้าพวกมันทุกคนกลุ้มรุมฉันพร้อมกัน”

“คุณหวัง คุณต้องท้าสู้กับเฉินผิง ถ้าพวกมันบุกเข้ามาเราจะสกัดให้เอง พอเฉินผิงแพ้พวกมันก็จะกระเจิดกระเจิง!” ซู่เทียนซั่วโน้มน้าวให้หวังชิงซือต่อสู้กับเฉินผิง

ซู่เทียนซั่วเกลียดเฉินผิงเป็นที่สุด ถ้าไม่มีเขา แผนของพวกเขาคงดำเนินไปโดยไม่มีสะดุด

“ได้ ฉันจะลองดู หมอนั่นฆ่าศิษย์ของฉันไปมากมาย ฉันจะล้างแค้นให้พวกเขา!”

หวังชิงซือถูกคารมล่อลวงและกระโจนลงจากเรือวิญญาณ

เสื้อคลุมสีดำของเขาพลิ้วไสวตามสายลม และเขายังคงสวมหน้ากากปิดหน้าไว้

“หวังชิงซือยังอยู่ที่นี่!” โอวหยางซิงตะโกนด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นหวังชิงซือ

ทุกคนตกตะลึงเช่นกัน พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมหวังชิงซือยังอยู่ที่นี่ ทั้งที่ศิษย์ของสำนักจ่านเทียนตายหมดแล้ว

เธอไม่อยากให้เฉินผิงต่อสู้เพียงลำพัง พวกเขามีกำลังคนเหนือกว่า ถ้าระดมโจมตีพร้อมกัน หวังชิงซือก็คงไม่รอดแน่

“หวังชิงซือ แกมันคนหน้าไม่อาย กล้าท้าสู้ตัวต่อตัวได้ยังไง” โอวหยางซิงถากถาง

“หึ ฉันแค่อยากเลี่ยงการนองเลือดก็เท่านั้น ถ้าพวกแกทุกคนโจมตีก็คงต้องเสียเลือดเนื้อมากกว่านี้ และพวกนักกลั่นยาที่อ่อนแอคงเจ็บระนาว” หวังชิงซือตอบ พยายามหาเหตุผลที่ฟังดูดีมาแก้ตัว

“เหอะ! แกมันคนไม่มีความละอาย ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแกจะคิดแบบนั้น!” เฉินเหวินเหลียงตวาดด้วยความรังเกียจ

“คุณเฉิน อย่าไปหลงเชื่อ เขาจงใจทำแบบนี้” เนี่ยเหิงเตือน

เฉินผิงยิ้ม เขาหันไปหาหวังชิงซือแล้วพูดว่า “ในเมื่อคุณต้องการประลองตัวต่อตัว เอาแบบนั้นก็ได้ ผมจะบดขยี้จนคุณไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับความพ่ายแพ้”