“เราจะเอาชนะเขาได้ยังไง? ทั้งที่เหมือนจะเป็นแค่ผู้ทุกข์ยากระดับหก แต่ความแข็งแกร่งของเขาไม่ธรรมดา และเขายังใช้คาถาได้ด้วย แม้จะยังอายุน้อย แต่เขาก็เป็นถึงเจ้าสำนักเหลี่ยงอี๋ ไม่ใช่คนที่เราจะประมาทได้” หวังชิงซือกล่าว
“คุณหวัง อย่าปล่อยให้เจ้าหมอนั่นทำคุณกลัว คุณเป็นเจ้าสำนักจ่านเทียน และความแข็งแกร่งของคุณเหนือกว่าเฉินผิงแน่นอน ไม่มีทางที่คุณจะแพ้เขาในการต่อสู้ตัวต่อตัว!” ซู่เทียนซั่วประจบหวังชิงซือ
“ถูกต้อง ถูกต้อง! คุณหวัง วิชาคาถาของคุณไม่มีใครเทียบได้ ถ้าไม่ใช่เพราะสำนักเหลี่ยงอี๋เข้ามาช่วยกะทันหัน วงแหวนอาคมของคุณคงจัดการพวกมันไปแล้ว อย่าไปกลัวเขา!” เป่าหลงซิงก็พูดยกยอหวังชิงซือเช่นกัน
หวังชิงซือมั่นใจมากขึ้นเมื่อได้รับคำเยินยอของพวกเขา
“แน่อยู่แล้ว! พลังของฉันอยู่ที่ขั้นมหายานระดับสองและเป็นเจ้าสำนักจ่านเทียนด้วย ฉันจะกลัวแค่ ผู้ทุกข์ยากระดับหกได้ยังไง”
เขาพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “อย่างไรก็ตาม ดูจากจำนวนของพวกเขา เกรงว่าคงไม่มีโอกาสชนะถ้าพวกมันทุกคนกลุ้มรุมฉันพร้อมกัน”
“คุณหวัง คุณต้องท้าสู้กับเฉินผิง ถ้าพวกมันบุกเข้ามาเราจะสกัดให้เอง พอเฉินผิงแพ้พวกมันก็จะกระเจิดกระเจิง!” ซู่เทียนซั่วโน้มน้าวให้หวังชิงซือต่อสู้กับเฉินผิง
ซู่เทียนซั่วเกลียดเฉินผิงเป็นที่สุด ถ้าไม่มีเขา แผนของพวกเขาคงดำเนินไปโดยไม่มีสะดุด
“ได้ ฉันจะลองดู หมอนั่นฆ่าศิษย์ของฉันไปมากมาย ฉันจะล้างแค้นให้พวกเขา!”
หวังชิงซือถูกคารมล่อลวงและกระโจนลงจากเรือวิญญาณ
เสื้อคลุมสีดำของเขาพลิ้วไสวตามสายลม และเขายังคงสวมหน้ากากปิดหน้าไว้
“หวังชิงซือยังอยู่ที่นี่!” โอวหยางซิงตะโกนด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นหวังชิงซือ
ทุกคนตกตะลึงเช่นกัน พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมหวังชิงซือยังอยู่ที่นี่ ทั้งที่ศิษย์ของสำนักจ่านเทียนตายหมดแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...