หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4228

แสงวูบวาบกระพริบอย่างต่อเนื่องในก้อนเมฆสีดำ ราวกับงูจำนวนนับไม่ถ้วนเต้นรำกลางอากาศ ทะเลที่เคยสงบนิ่งดูเหมือนจะปั่นป่วนด้วยพลังนี้ ขณะที่คลื่นลูกใหญ่ซัดขึ้นมากะทันหัน

คลื่นยักษ์ซัดเข้ามา เขย่าเรือวิญญาณอย่างรุนแรง ทุกคนบนเรือพยายามทรงตัว ทั้งโยกเยกและเซไปมา

ท่ามกลางคลื่นที่สาดซัด สัตว์อสูรนับไม่ถ้วนโผล่ขึ้นมาจากใต้น้ำ ดูเหมือนพวกมันจะหวาดกลัว แต่ละตัวกระโดดขึ้นมาจากมหาสมุทรและว่ายฝ่าคลื่นหนีจ้าละหวั่น

สัตว์อสูรที่บินอยู่ก็ส่งเสียงร้องด้วยความตื่นตระหนกเช่นกันขณะที่โผบินไปไกล ก่อนจะถูกฟ้าผ่าและตกลงสู่ทะเลเบื้องล่าง

ไม่นานทะเลก็เต็มไปด้วยซากของสัตว์อสูรเหล่านี้ เกิดเป็นภาพอันน่าสะพรึงกลัว

ภาพนั้นทำให้ทุกคนบนเรือตกตะลึงตัวแข็งทื่อ

สายฟ้าเหล่านี้เทียบได้กับอัสนีบาตที่ผู้ทุกข์ยากต้องเผชิญเมื่อเพิ่มระดับพลัง ฟ้าที่ผ่าแต่ละครั้งทำเอาฟ้าดินสะเทือนด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัว!

“กู้เทียนเฉา รีบวางวงแหวนอาคมป้องกันเดี๋ยวนี้! และซ่อมอาคมพลังวิญญาณของเรือให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้!” เฉินผิงสั่ง คิ้วขมวดขณะจ้องมองพายุน่ากลัวที่อยู่ข้างหน้า

กู้เทียนเฉารีบรวบรวมศิษย์สำนักเหลี่ยงอี๋ พวกเขาเริ่มสวดด้วยเสียงต่ำๆ ฝ่ามือของพวกเขาเปล่งประกายด้วยแสง

แสงนั้นรวมเป็นโล่ที่ห่อหุ้มเรือวิญญาณทั้งลำ

เรือวิญญาณที่โคลงเคลงอย่างรุนแรงก็กลับคืนสู่สภาพเดิมในทันใด และความตึงเครียดในใจของทุกคนบนเรือก็เริ่มแผ่วลง

อาคมพลังวิญญาณก็ได้รับการซ่อมแซมแล้ว และด้วยพลังวิญญาณที่หลั่งไหลเข้ามา เรือวิญญาณก็เริ่มเคลื่อนไปข้างหน้าอีกครั้ง

เมื่อมีอาคมปกป้อง เรือวิญญาณจึงแล่นได้อย่างราบรื่นแม้จะอยู่ท่ามกลางความโกลาหล

นักกลั่นยาบนเรือค่อยๆ สงบลง และพากันไปที่หัวเรือเพื่อชมปรากฏการณ์อันน่าสะพรึงกลัวข้างนอก

สัตว์อสูรจำนวนมากหนีด้วยความตื่นตระหนก แต่ก็ยังถูกฟ้าผ่าใส่

“ท่านประธานซู่ พวกนั้นดูเหมือนจะไม่กลัวพายุเลย เรือวิญญาณของพวกมันมีวงแหวนอาคมปกป้องและกำลังเคลื่อนไปข้างหน้าโดยไร้อุปสรรค” เป่าหลงซิงรีบรายงานหลังจากสังเกตเห็นแสงที่แผ่ออกมาจากเรือวิญญาณของเฉินผิง ทำให้เรือแล่นผ่านพายุได้อย่างราบรื่น

ตูม!

ท่ามกลางลมแรง สายลมพัดเชือดเฉือนวงแหวนอาคมที่ปกป้องเรือวิญญาณ

พายุฉีกมิติออกจากกัน เผยให้เห็นรอยแยกที่แผ่รัศมีหนาวเหน็บน่าขนลุก คมมีดสายลมนับไม่ถ้วนพร้อมกับรอยแยกมิติทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า

เรือวิญญาณของเฉินผิงเป็นดั่งใบไม้เล็กๆ ที่พัดไปมาท่ามกลางลมแรงและคลื่นสูง

นักกลั่นยาซึ่งใบหน้าของพวกเขาซีดเผือกและเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ มองดูสายฟ้าและลมโหมกระหน่ำโจมตีอาคมป้องกัน หัวใจของพวกเขาหนักอึ้งด้วยความกลัว

พวกเขารู้สึกเหมือนเรือวิญญาณจะพลิกคว่ำได้ทุกเมื่อ และหากเป็นเช่นนั้น พวกเขาก็จะถูกพายุฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเฉินผิงยังคงไร้อารมณ์ สายตาของเขาจ้องมองพายุลูกใหญ่ที่สุดที่กำลังก่อตัวท่ามกลางพายุลูกเล็ก

ตอนนี้อาคมป้องกันของกู้เทียนเฉาและศิษย์ของเขารับมือกับพายุลูกเล็กได้ แต่ภายในความโกลาหลนั้น พายุลูกใหญ่ที่กว้างหลายไมล์กำลังก่อตัวขึ้นช้าๆ มันคือภัยคุกคามที่ร้ายแรงที่สุด