หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4229

เฉินผิงหยิบลูกแก้วสะกดลมออกมาจากแหวนเก็บของ ลูกแก้วนี้เต่าชราที่เขาสยบได้ที่ทะเลโม่ไห่เอามาให้ โดยนำขึ้นมาก้นทะเล

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่แน่ใจว่าลูกแก้วสะกดลมจะต้านทานพายุที่กว้างใหญ่หลายสิบกิโลเมตรได้หรือไม่

ทุกคนตกตะลึงเมื่อเห็นพายุลูกยักษ์ก่อตัวขึ้นต่อหน้าต่อตา

ความรู้สึกถึงหายนะที่ใกล้เข้ามาราวกับดาบเพชรฆาตที่จ่อคอพวกเขา

เรือวิญญาณตกอยู่ในความโกลาหล พวกที่ขี้ขลาดเริ่มตัวสั่น และบางคนถึงกับใกล้จะร้องไห้

“คุณเฉิน พายุลูกนี้ใหญ่เกินไป เกรงว่าวงแหวนอาคมของเราจะรับมือไม่ไหว” กู้เทียนเฉาพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล ขณะที่เขามองดูพายุที่กำลังก่อตัว

เมื่อได้ยินความกังวลของกู้เทียนเฉา เฉินเหวินเหลียงและจงฉิงก็รีบมารวมตัวกันรอบเฉินผิง

“คุณเฉิน เราจะทำยังไงดี? พวกเราจะตายกันหมดที่นี่เหรอ?” เฉินเหวินเหลียงถาม

“อย่ากังวล เราแค่ต้องฝ่าพายุไปให้ถึงใจกลางให้ได้ ที่ใจกลางพายุลมจะสงบ” เฉินผิงพูดในขณะที่เขามองไปที่พายุซึ่งมีเส้นผ่านศูนย์กลางหลายสิบกิโลเมตร

เขารู้ว่าจุดที่ปลอดภัยที่สุดในพายุลูกมหึมาก็คือใจกลางพายุ

พวกเขาจำต้องหาทางบังคับเรือวิญญาณให้ผ่านพ้นขอบพายุได้เร็วๆ เพราะนั่นคือจุดที่พลังทำลายของพายุอยู่ในระดับรุนแรงที่สุด

แม้เฉินผิงจะปลอบใจ แต่ทุกคนก็ยังวิตก

“คุณเฉิน ฉันกลัวว่าวงแหวนอาคมของเราคงต้านได้ไม่นานพอที่จะพาไปถึงใจกลางพายุ” กู้เทียนเฉาเตือนอีกครั้ง

ทุกคนเห็นตรงกันว่าเรือวิญญาณที่เปราะบางของพวกเขาอาจไม่น่าจะรอดจากพายุได้

“ไม่ต้องห่วง ถ้าวงแหวนอาคมแตก ผมมีของวิเศษที่น่าจะปกป้องเราจากพายุได้” เฉินผิงพูดอย่างใจเย็น

เมื่อเห็นความมั่นใจของเฉินผิง กู้เทียนเฉาก็ไม่พูดอะไรอีก และคนอื่นๆ ก็เริ่มสวดภาวนาเงียบๆ

ไม่ช้าเรือวิญญาณก็มาถึงขอบพายุขนาดใหญ่ สายลมเริ่มโจมตีอาคมป้องกันของเรือวิญญาณ ทำให้เกิดเสียงปริแตกขณะที่กระทบกัน

รอยร้าวปรากฏขึ้นที่อาคมป้องกันอย่างรวดเร็ว และดูเหมือนว่ามันกำลังจะแตกสลาย