ขณะนั้น ซูอวี่ฉีกำลังคลำหาโทรศัพท์เพื่อโทรหาเฉินผิงด้วยมืออันสั่นเทา แต่ก่อนที่เธอจะโทรหาเขา เฉินผิงก็โทรมาหาเธอพอดี
“เฉินผิง มีชายสองคนจากหุบเขาซีหนานส๋วนเยว่อยู่ที่บ้าน พวกมันน่ากลัวมาก ตอนนี้มันอยู่ในห้องนั่งเล่น ส่วนฉันอยู่ในห้องนอน ฉันล็อกประตูห้องนอนไว้แล้วค่ะ!” ซูอวี่ฉีแจ้งให้เฉินผิงรู้ด้วยน้ำเสียงกังวล
หัวใจของเฉินผิงหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อได้ยินอย่างนั้น เพราะเขารู้ในทันทีว่าประตูห้องนอนนั้นไม่สามารถจะขัดขวางคนของหุบเขาซีหนานส๋วนเยว่ได้อย่างแน่นอน
“รออยู่ในห้องนอน ผมจะไปถึงในไม่ช้านี้!”
เมื่อเฉินผิงพูดจบ เขาก็เร่งฝีเท้าตัวเองจนสุดกำลัง เขารีบเดินทางจนได้ยินเสียงลมคำรามอยู่ก้องในหูของเขา
ที่ห้องนั่งเล่นในบ้าน ผู้บุกรุกจากหุบเขาซีหนานส๋วนเยว่ทั้งสองคนไม่พยายามจะพังประตูห้องนอนเข้าไป พวกเขากลับนั่งลงที่โซฟาและคุยกันต่อ
“เฉินผิงเก่งถึงขนาดสร้างสุดยอดเครื่องป้องกันได้ ถ้าเราได้ตัวเขาไปพวกเดียวกัน เขาจะต้องกลายเป็นคนสำคัญในหุบเขาซีหนานส๋วนเยว่อย่างแน่นอน” ผู้คุ้มกันฝ่ายขวากล่าวอย่างชื่นชม
ผู้คุ้มกันฝ่ายซ้ายสั่นหัว “ดูจากที่เขาทะนงตนขนาดนี้ ไม่มีทางหรอกที่เขาจะมาเข้าพวกกับเรา นายไม่ต้องเสียเวลาเกลี้ยกล่อมเขาเลย”
“หึ ไม่ว่าเขาจะหยิ่งทะนงมากแค่ไหน ก็ไม่มีทางรอดพ้นจากพลังดูดวิญญาณของฉันไปได้หรอก พอถึงเวลานั้นเขาจะต้องทำตามที่เราสั่งเท่านั้น!”
ผู้คุ้มกันฝ่ายขวายิ้มกว้าง ขณะยกมือขวาที่มีหมอกสีดำปกคลุมอยู่ขึ้นมา
ขณะนั้นเอง เฉินผิงก็บุกเข้ามาในบ้าน เมื่อเขาเห็นผู้บุกรุกสองคนนั่งอยู่ที่โซฟาโดยไม่ได้พังประตูห้องนอนเข้าไป เขาก็พ่นลมหายใจออกอย่างโล่งอก
เมื่อเห็นเฉินผิงมาถึง ผู้บุกรุกทั้งสองคนก็ผุดลุกขึ้นยืนและจ้องมองด้วยความประหลาดใจ
“นายคือเฉินผิงใช่ไหม?” ผู้คุ้มกันฝ่ายขวาถาม
พวกเขาไม่คิดว่าเฉินผิงจะหนุ่มขนาดนี้ ด้วยความสำเร็จของเขาในวัยนี้ เขาจะต้องได้เป็นหัวหน้าแห่งหุบเขาซีหนานส๋วนเยว่แน่ๆ ถ้าเขาเข้าร่วมกับเรา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...