ผู้คุ้มกันฝ่ายขวาตกตะลึงไปชั่วขณะ เขามองเฉินผิงอย่างประหลาดใจ “ไอ้หนุ่ม แกยังมีสติอยู่ได้ยังไง?”
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ?” เฉินผิงถาม
“ไอ้บ้าเอ๊ย นี่มันเกิดอะไรขึ้น? พลังดูดวิญญาณของนายมีอะไรผิดปกติไปหรือเปล่า?” ผู้คุ้มกันฝ่ายซ้ายสบถถาม
“เป็นไปไม่ได้! หรือฉันใช้พลังน้อยเกินไปกันนะ” ก่อนที่ผู้คุ้มกันฝ่ายขวาจะพูดจบ เขาก็โบกมือขึ้นในอากาศพร้อมกับส่งหมอกมวลใหญ่ตรงไปยังเฉินผิง
หมอกนั้นตรงเข้าสู่ร่างของเฉินผิงอย่างรวดเร็ว ทำให้ดวงตาของเขาเลื่อนลอยและร่างกายของเขาแข็งทื่อ
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเฉินผิง ผู้คุ้มกันฝ่ายขวาก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ฮ่าๆๆ นายเห็นไหม สำเร็จแล้ว ไอ้เด็กนี่มันคงใช้พลังวิญญาณปกป้องสติของมัน พลังฉันเลยทำอะไรมันไม่ได้ในตอนแรก”
ระหว่างนั้น หมอกนั้นที่อยู่ภายในร่างของเฉินผิงพยายามเคลื่อนตัวไปยังสมองของเขา แต่โชคไม่ดีนักที่มันถูกกักเก็บเอาไว้แค่ภายในช่องท้องและเขาก็เริ่มสลายมันด้วยพลังจิตตวิสุทธิ
“สำเร็จไหมน่ะเหรอ? นายลองทดสอบมันดูก่อนสิ” ผู้คุ้มกันฝ่ายซ้ายแนะนำ
ผู้คุ้มกันฝ่ายขวาโบกมือไปที่เฉินผิงและสั่งเขาว่า “มาใกล้ๆ แล้วมานวดให้ฉันหน่อยซิ!”
เฉินผิงเดินมาหาผู้คุ้มกันฝ่ายขวาด้วยดวงตาเหม่อลอย เขาหยุดยืนข้างหลังผู้คุ้มกันฝ่ายขวาและเริ่มนวดไหล่ให้
“ดูเอาสิ พลังดูดวิญญาณของฉันไม่มีทางพลาดแน่!” ผู้คุ้มกันฝ่ายขวาเย้ยหยัน
ผู้คุ้มกันฝ่ายซ้ายนอนลงบนโซฟาและเริ่มสั่งบ้าง “เสร็จแล้วมานวดฉันด้วย!”
เมื่อเฉินผิงวางมือลงที่ไหล่ของผู้คุ้มกันฝ่ายขวาเพื่อจะนวด เขาก็เริ่มใช้พลังจิตตวิสุทธิเพื่อเวียนซับพลังดูดวิญญาณของผู้คุ้มกันฝ่ายขวาราวกับเป็นอ่างน้ำวนขนาดใหญ่
ผู้คุ้มกันฝ่ายซ้ายลืมตาขึ้นมาด้วยความประหลาดใจเมื่อเฉินผิงแตะโดนตัวของเขา ทำไมมันมานวดให้เราทั้งที่ผู้คุ้มกันฝ่ายขวายังไม่ได้สั่งให้ทำเลยล่ะ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...