หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 425

เฉินผิงใช้วิชาจิตตวิสุทธิดูดพลังชี่ออกจากร่างของเขาอย่างรวดเร็วเพื่อนำไปใช้ประโยชน์ของชายหนุ่มเอง

เมื่อดูดพลังเรียบร้อยแล้ว เฉินผิงโยนร่างเหล่านั้นลงไปในคูน้ำบนเนินเขา

จากนั้นเขาจึงทำความสะอาดบ้านแล้วจึงลองผลักประตูห้องเพื่อที่จะเปิดมันออก ถึงอย่างนั้น เขาพบว่าประตูยังคงล็อคจากด้านใน

เฉินผิงเคาะประตูและร้องบอก “ซูอวี่ฉี ผมเอง ผมไม่เป็นไร”

ซูอวี่ฉีเปิดประตูออกมาด้วยสีหน้าหวาดหวั่น เธอกระโจนเข้าสู่อ้อมกอดของเฉินผิงทันทีที่เห็นเขา

เฉินผิงตบกลับเธอเบาๆและปลอบโยนเธอ

ในตอนนั้นเอง แสงเปล่งประกายจากจี้หยกที่เธอสวมใส่อยู่ก็มอดลง แสดงให้เห็นว่าพลังของมันได้หมดลงแล้ว

เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเขามองที่จี้ ตอนนั้นเขาตัดสินใจที่จะพยายามสร้างเครื่องป้องกันที่ดีสุดขึ้นมา ไม่อย่างนั้นก็คงไม่มีอะไรจะสามารถรับประกันความปลอดภัยของซูอวี่ฉีได้

ซูอวี่ฉีกลายเป็นจุดอ่อนของเฉินผิงด้วยชายหนุ่มมักจะเป็นห่วงเธอเสมอ

ขณะเดียวกันที่ห้องโถงใหญ่ของหุบเขาซีหนานส๋วนเยว่เฉียนเฟิงกำลังเล่นหมากรุกกับชายชราผู้หนึ่งอยู่ ทันใดนั้นเอง แจกันดินเผาสีดำเบื้องหลังเขาเริ่มขยับไปมา เมื่อเฉียนเฟิงเปิดฝาออกดู เขาพบว่ากู่ฉงสองตัวได้ตายลงแล้ว และกำลังถูกกู่ฉงตัวอื่นๆกัดกิน

“นี่ฉันดูถูกเจ้านั่นเกินไปสินะ”

เฉียนเฟิงขมวดคิ้ว

“เกิดอะไรขึ้นผู้คุ้มกันฝ่ายขวากับผู้คุ้มกันฝ่ายซ้ายตายแล้วเหรอ” ชายชราถาม

เฉียนเฟิงพยักใบหน้าที่เศร้าโศกของเขาอย่างเงียบๆ

“เหมือนว่าคนแก่อย่างพวกเราต้องไปเยี่ยมเขาสักหน่อยแล้วล่ะ” ชายชรากล่าวขณะกวาดมือของเขาทำให้กระดานหมากรุกตรงหน้าหายไป