หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4234

นักกลั่นยาคนอื่นๆ เดินตามหลังโดยมีศิษย์สำนักจ่านเทียนล้อมรอบ ไม่มีใครกล้าต่อต้าน

“เจ้าสำนักมู่ ยังมีนักกลั่นยากลุ่มหนึ่งติดอยู่ในพายุ ชะตากรรมของพวกเขาไม่มีใครรู้ เฉินผิง คนที่ถูกสมาพันธ์ผนึกมารตามล่าแลกกับบรรณาการร้อยปีก็อยู่กับพวกนั้น คุณควรส่งคนไปตรวจสอบ” ซู่เทียนซั่วกล่าว

“อ้อ เฉินผิงก็อยู่ที่นั่นด้วยเหรอ? เยี่ยมมาก เราใช้ตัวเขาต่อรองกับสมาพันธ์ผนึกมารได้”

ดวงตาของมู่ชี่เฟิงเป็นประกายขณะที่เขาโบกมือให้ชายวัยกลางคนที่มีหนวดเครา “ผู้อาวุโสหลิว พาคนขึ้นเรือวิญญาณไปตรวจสอบดู นำนักกลั่นยากลับมาด้วยหากเป็นไปได้ โดยเฉพาะเฉินผิง”

“รับทราบ!” หลิวจางเหล่าพยักหน้าแล้วพาคนจำนวนหนึ่งไปกับเรือวิญญาณ

สำนักจ่านเทียนได้รวบรวมนักกลั่นยามากมายเพื่อช่วยกลั่นยา พูดอีกอย่างคือนักกลั่นยาเหล่านี้ทำงานให้กับสำนักโดยไม่ได้รับค่าตอบแทน

หากใครคนหนึ่งตาย พวกเขาคงสูญเสียคุณค่าทั้งหมดไป

แม้ว่าเกาะเล็กๆ แห่งนี้จะมีทรัพยากรมากมาย แต่สำนักจ่านเทียนกลับไม่มีนักกลั่นยาของสำนัก ทำให้ทรัพยากรจำนวนมากเหล่านี้สูญเปล่า

นั่นคือเหตุผลที่หวังชิงซือพาศิษย์บางส่วนของสำนักออกไปเรียนวิชากลั่นยา และถึงกับพยายามยึดเกาะเทพโอสถเพื่อเพิ่มพูนความสามารถในการกลั่นยา

การอยู่บนเกาะห่างไกลแห่งนี้โดยไม่มีนักกลั่นยาเป็นแรงผลักดันให้หวังชิงซือทำแบบนั้น

ซู่เทียนซั่วและสมุนถูกนำตัวไปที่ห้องโถงหลักของสำนักจ่านเทียน แม้ว่าพวกเขาจะได้รับอาหารและเครื่องดื่มดีๆ แต่ก็สูญเสียอิสรภาพไป

พวกเขาถูกกักอยู่ในห้องที่ล้อมรอบด้วยวงแหวนอาคม นักกลั่นยาเหล่านี้ไม่มีความรู้เกี่ยวกับอาคม ดังนั้นจึงไม่มีทางหลบหนีได้

“ถ้ามีโอกาส ฉันจะฆ่าไอ้แก่เฟิงซิ่งซะ!” เป่าหลงซิงโกรธจัด

ซู่เทียนซั่วถอนหายใจเบาๆ “เลิกโวยวายและอยู่เฉยๆ ใครจะไปคิดว่าหลังจากวางแผนมาทั้งชีวิต เราจะถูกตลบหลังแบบนี้”

เขานอนลงบนเตียง ยอมรับชะตากรรมของตัวเอง

เมื่อเห็นเช่นนี้ เป่าหลงซิงก็ได้แต่ถอนหายใจด้วยความหงุดหงิดและนั่งลงที่โต๊ะ จมอยู่กับความทุกข์ของตัวเอง

ทันทีที่ทุกคนออกจากเรือ เรือก็ระเบิดและจมลงใต้คลื่นอย่างรวดเร็ว

คนหลายสิบลอยอยู่กลางอากาศ จ้องมองไปยังมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ที่ว่างเปล่า ไม่รู้ว่าต้องทำอะไรต่อไป

“คุณเฉิน เอายังไงต่อ?” เฉินเหวินเหลียงถามเขา

เฉินผิงสำรวจบริเวณโดยรอบและพูดว่า “ท่านประธานเฉิน เราจะเลือกนักกลั่นยาที่แกร่งที่สุดสองสามคนและแยกกันออกค้นหาเกาะ ส่วนที่เหลือจะอยู่ที่นี่เพื่อเก็บแรงเอาไว้ ไม่ว่าเราจะพบเกาะหรือไม่ เราก็ต้องมารวมกลุ่มกันที่นี่ภายในหนึ่งวัน”

“ได้ เราจะทำตามที่คุณบอก” เฉินเหวินเหลียงพยักหน้าเห็นด้วย

เป็นทางเลือกเดียวที่เป็นไปได้ หากทุกคนออกค้นหาเกาะร่วมกัน นักกลั่นยาที่อ่อนแอบางคนอาจไม่มีแรงเหาะได้นานนัก

เฉินเหวินเหลียงเลือกนักกลั่นยาที่แข็งแกร่งมาแล้วแบ่งเป็นกลุ่มละสองคน

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงเลือกที่จะแยกไปอีกทางหนึ่งเพียงลำพัง เขาชินกับการลุยเดี่ยวและไม่ต้องการพาใครไปเป็นภาระ