หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4233

“มีคนอยู่บนเกาะนี้” ซู่เทียนซั่วกล่าว

“มีคนอยู่?” เป่าหลงซิงชะงัก เขามองไปที่เฟิงซิ่งแล้วถามว่า “คุณเฟิงซิ่ง มีคนอยู่บนเกาะด้วยเหรอ?”

เฟิงซิ่งยิ้มน้อยๆ “ใช่ มีคนอยู่ และมีเยอะด้วย”

ทันทีที่เฟิงซิ่งพูดจบ คนจำนวนมากก็โผล่ออกมาจากทุกทิศทุกทางทันที รัศมีที่พวกเขาปล่อยออกมานั้นแข็งแกร่ง และที่สำคัญกว่านั้น ทันทีที่พวกเขาปรากฏตัวขึ้น วงแหวนอาคมก็ส่องแสงรอบๆ พวกเขา ล้อมรอบซู่เทียนซั่วและพรรคพวกในทันที

ตอนนี้เป็นไปไม่ได้แล้วที่พวกเขาจะกลับไปที่เรือวิญญาณ วงแหวนอาคมที่อยู่รอบๆ ขัดขวางไม่ให้หลบหนีได้

นักกลั่นยาทุกคนตกตะลึง สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปในทันใด

“คุณเฟิงซิ่ง นี่มันหมายความว่ายังไง?”

ซู่เทียนซั่วขมวดคิ้วและจ้องมองเฟิงซิ่งเขม็ง

เห็นได้ชัดว่าเฟิงซิ่งจงใจพาพวกเขามาที่เกาะแห่งนี้ เพราะรู้ว่ามีคนอยู่ที่นี่

“ท่านประธานซู่ ไม่ต้องกังวลไป ไม่มีใครทำอันตรายคุณ ฉันขอแนะนำตัวก่อน คนพวกนี้ล้วนมาจากสำนักจ่านเทียน” เฟิงซิ่งพูดด้วยรอยยิ้ม

“อะไรนะ? สำนักจ่านเทียน? สำนักจ่านเทียนถูกทำลายไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ส่วนหวังชิงซือเจ้าสำนักก็ถูกจับไปแล้ว ทำไมถึงมีศิษย์สำนักจ่านเทียนอยู่ที่นี่?”

ซู่เทียนซั่วสับสนอย่างมาก ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

“ฮ่าๆๆ หวังชิงซือเป็นแค่รองเจ้าสำนักจ่านเทียน เมื่อความคิดไม่ลงรอยกัน เขาจึงออกจากสำนักและพาศิษย์บางคนไปที่อี้ไป๋ เขาลงมือในนามของสำนักจ่านเทียน แต่สำนักของเราจะถูกทำลายได้ง่ายดายขนาดนั้นเลยหรือ?”

ในขณะนั้น ชายชราในชุดขาวที่เดินด้วยท่วงท่าทรงพลังและสง่างามก็เข้ามาหาซู่เทียนซั่ว

ซู่เทียนซั่วคิดว่าแผนของเขาสมบูรณ์แบบมาโดยตลอด แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเฟิงซิ่งจะเป็นผู้ชนะตัวจริง

ตั้งแต่วินาทีที่เข้าร่วมกลุ่ม เขาน่าจะคาดการณ์ผลลัพธ์ไว้อยู่แล้ว

แม้แต่การล่อเฉินผิงและคนอื่นๆ เข้าไปในน่านน้ำพายุก็อาจเป็นส่วนหนึ่งของแผนด้วย

ตอนนี้ชัดเจนแล้วว่าการนำร่างของเฉินผิงไปให้สมาพันธ์ผนึกมารเพื่อแลกกับบรรณาการร้อยปีนั้นเป็นไปไม่ได้ สุดท้ายสำนักจ่านเทียนคงกวาดทุกอย่างไปหมด

“เจ้าสำนักมู่ พวกเรายินดีร่วมมือกับคุณ!” ซู่เทียนซั่วทำได้เพียงฝืนยิ้มแล้วหันไปหานักกลั่นยาคนอื่นๆ แล้วพูดว่า “ทุกคนไม่ต้องกังวล สำนักจ่านเทียนจะไม่ทำอะไรพวกเรา ดังนั้นทุกคนสบายใจได้”

“ท่านประธานซู่ ฉันเตรียมอาหารและเครื่องดื่มไว้แล้ว โปรดตามมา” มู่ชี่เฟิงกล่าวพร้อมทำท่าให้พวกเขาตามไป

ซู่เทียนซั่วยอมจำนนและได้แต่เดินตามมู่ชี่เฟิงไป