หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4232

“เรื่องนี้ต้องเก็บเป็นความลับและไม่ควรเผยแพร่ออกไป ไม่เช่นนั้นจะทำให้เกิดความตื่นตระหนก” เฉินเหวินเหลียงกล่าวหลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง

หากเรื่องที่เรือวิญญาณจวนจะล่มรั่วไหลออกไป นักกลั่นยาหลายคนคงแตกตื่นแน่นอน

ไม่มีที่ให้จอดเรือในทะเลอันกว้างใหญ่แห่งนี้ และพวกเขาอาจถูกสัตว์อสูรโจมตีด้วย

“ได้ ฉันจะไม่พูดอะไรทั้งนั้น” กู้เทียนเฉาเห็นด้วย

“เป็นไปไม่ได้ที่จะปิดเรื่องนี้ไว้ ยิ่งปิดก็จะยิ่งก่อให้เกิดความตื่นตระหนกมากขึ้น และเป็นไปไม่ได้เช่นกันที่จะซ่อนเรื่องนี้จากทุกคน เราต้องคิดหาทางแก้ไข เราจะผ่านอุปสรรคไปด้วยกัน” เฉินผิงบอกพวกเขา

เขาไม่เห็นด้วยที่จะซ่อนความจริงจากทุกคน เขาจำเป็นที่จะต้องซื่อสัตย์กับพวกเขา

เฉินเหวินเหลียงเข้าใจที่เฉินผิงกล่าวและไม่โต้แย้งอีก

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาทุกคนต่างหวังพึ่งให้เฉินผิงพาฝ่าพายุออกไป

เฉินผิงและคนอื่นๆ กลับไปที่ดาดฟ้า

เขาพูดกับทุกคน “ทุกคน เรือวิญญาณของเราได้รับความเสียหายและอาจอยู่ได้อีกไม่นาน ดังนั้นเราต้องเตรียมตัวให้พร้อม”

“อะไรนะ? เรือวิญญาณเสียหาย? ถ้ามันจมลงจะเกิดอะไรขึ้นกับเรา? เราเหาะเอาเองไม่ไหวหรอก”

“แผ่นดินใหญ่ที่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างออกไปหลายพันกิโลเมตร เราคงไปได้ไม่ไกลขนาดนั้น”

“มีสัตว์อสูรมากมายในน้ำ พวกเราทุกคนจะต้องตายที่นี่กันหมดหรือ?”

“ทั้งที่รวบรวมแก่นอสูรและของวิเศษได้มากมาย เรากลับต้องมาตายอยู่ที่นี่!”

ความสิ้นหวังแพร่ไปในฝูงชน

หากไม่มีเรือวิญญาณ นักกลั่นยาส่วนใหญ่คงไม่สามารถกลับไปยังอี้ไป๋

“คุณเฉิน มีเกาะอยู่ใกล้ๆ ไม่ใช่หรือ? ถ้าเราพบเกาะก่อนที่เรือวิญญาณจะจม เราก็จะปลอดภัย” จงฉิงเสนอ

เมื่อได้ยินเฉินผิง ทุกคนก็พากันตื่นตัว เฉินผิงสั่งให้กู้เทียนเฉาและศิษย์สำนักเหลี่ยงอี๋ใช้อาคมเพื่อเสริมกำลังให้เรือวิญญาณขณะที่เริ่มล่องเรือไปทางขอบพายุ

ระหว่างนั้น ซู่เทียนซั่วและสมุนซึ่งนำโดยเฟิงซิ่งก็มาถึงเกาะเล็กๆ แห่งหนึ่ง

เกาะนั้นตื่นตาและมีสภาพแวดล้อมสวยงามมาก

เหล่านักกลั่นยาลงจากเรือด้วยความกระตือรือร้น ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“เกาะห่างไกลแบบนี้คงมีสมบัติมากมาย” เป่าหลงซิงพูดอย่างลิงโลด

ซู่เทียนซั่วก็ยิ้มเช่นกันพร้อมมองดูบริเวณโดยรอบ

อย่างไรก็ตาม รอยยิ้มของเขากลับหายไปกะทันหัน และความกังวลปรากฏขึ้นในดวงตา

“ท่านประธานซู่ มีอะไรเหรอ?” เป่าหลงซิงถาม