หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4231

สรุปบท ตอนที่ 4231 เรือวิญญาณพัง: หัตถ์เทวะราชันมังกร

อ่านสรุป ตอนที่ 4231 เรือวิญญาณพัง จาก หัตถ์เทวะราชันมังกร โดย อาร์ม

บทที่ ตอนที่ 4231 เรือวิญญาณพัง คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ หัตถ์เทวะราชันมังกร ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย อาร์ม อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

“ใช่แล้ว เกาะนั้นอยู่ห่างจากที่นี่ไม่กี่ร้อยกิโลเมตร ครั้งหนึ่งฉันเคยถูกพายุพัดออกนอกเส้นทางและลอยไปถึงเกาะนั้น” เฟิงซิ่งอธิบาย

“แล้วจะรออะไรกันอีกล่ะ ไปกันเถอะ! ฉันเบื่อเรือวิญญาณลำนี้แล้ว” เป่าหลงซิงรีบร้อนออกเดินทาง

เรือวิญญาณทั้งเล็กและโคลงเคลงจนทำให้รู้สึกไม่สบายตัว

เฟิงซิ่งยังคงนิ่งแต่มองไปที่ซู่เทียนซั่ว

การตัดสินใจขั้นสุดท้ายเป็นของเขา และพวกเขารอให้ซู่เทียนซั่วสั่ง

ซู่เทียนซั่วเหลือบมองพายุกว้างใหญ่แล้วพยักหน้า “ตกลง เราจะไปพักที่เกาะนั้นก่อน”

เฟิงซิ่งพยักหน้าและสั่งให้ทุกคนบังคับเรือวิญญาณไปยังเกาะเล็กๆ แห่งนั้น

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงและพรรคพวกยังคงอยู่ในพายุอย่างไม่ทุกข์ร้อน

พวกเขาเพิกเฉยต่อพายุน่าสะพรึงกลัวที่อยู่รอบตัว

แต่ละคนได้แก่นอสูร ศิลาวิญญาณและของวิเศษมากมาย

โดยเฉพาะเฉินผิงที่เก็บได้แร่ประกายทองจำนวนมาก ซึ่งมันจะช่วยให้จุติดาราโลหะของเขาสว่างไสวยิ่งขึ้น

พอกลับมาที่เรือวิญญาณ เหล่านักกลั่นยาก็มารวมตัวกันและอวดของที่ได้มา

เฉินผิงสังเกตเห็นว่านักกลั่นยาคนหนึ่งกำลังถือหญ้าเซียนระดับเจ็ด

หญ้าเซียนระดับนี้ไม่ควรพบในทะเล มันจำเป็นต้องเติบโตบนบก

“สหาย คุณได้สมุนไพรนี้มาจากทะเลเหรอ?” เขาถามนักกลั่นยา

“ใช่ ผมได้มาจากสัตว์อสูร ดูเหมือนว่าสัตว์อสูรจะกินมันไม่หมด” นักกลั่นยาคนนั้นตอบพร้อมพยักหน้า

“มีอะไรหรือเปล่า? คุณเฉิน” เฉินเหวินเหลียงถาม

“หญ้าเซียนชนิดนี้เติบโตได้เฉพาะบนบกเท่านั้นและไม่พบในทะเล ในเมื่อมันอยู่กับสัตว์อสูร แสดงว่าต้องมีแผ่นดินอยู่ใกล้ๆ” จงฉิงกล่าว

ที่ใจกลางของเรือวิญญาณมีอาคมขนาดเล็ก ซึ่งส่งพลังขับเคลื่อนให้เรือวิญญาณไปข้างหน้า

ตอนนี้เริ่มมีรอยแตกร้าวปรากฏขึ้นรอบๆ อาคม และแม้แต่ภายในเรือวิญญาณก็มีรอยแตกคล้ายใยแมงมุมขนาดเล็ก

หากรอยร้าวเหล่านี้ได้รับความเสียหายจากแรงพายุต่อไป รอยร้าวก็จะขยายจนในที่สุดเรือวิญญาณก็จะล่ม

“ซ่อมได้ไหม?” เฉินผิงถาม

กู้เทียนเฉาส่ายหัว “เราพยายามแล้วแต่ซ่อมไม่ได้ มีแต่ต้องตามหาแผ่นดินแล้วสร้างเรือวิญญาณลำใหม่ เรือวิญญาณลำนี้จะไม่สามารถพาเรากลับไปยังอี้ไป๋ หากมันจมลงไปในทะเลกว้างใหญ่ ทุกคนจะตกอยู่ในอันตราย”

เฉินผิงเงียบไป เฉินเหวินเหลียงก็มองเรือวิญญาณที่เสียหายเช่นกันด้วยความกังวล

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้บำเพ็ญเพียรที่เดินบนน้ำและเหาะได้ แต่แบบนั้นก็ยังต้องใช้พลังวิญญาณจำนวนมาก

พวกเขาอาจเดินทางระยะสั้นได้ก็จริง แต่แผ่นดินใหญ่ที่ใกล้ที่สุดในอี้ไป๋ยังอยู่ห่างออกไปอีกหลายพันกิโลเมตร

ใครจะเดินทางระยะไกลขนาดนั้นไหว?

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร