หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4261

เปลวเพลิงคำรามอย่างควบคุมไม่ได้ มันสาดซัดราวกับฝนห่าใหญ่

“หมอนี่ใช้ปราณอัคคีได้ถึงขั้นนี้เลยเหรอ?”

มู่ชี่เฟิงตกตะลึง เขาไม่คาดคิดว่าเฉินผิงจะควบคุมปราณอัคคีได้อย่างง่ายดายเช่นนี้

ทันทีที่เฉินผิงเคลื่อนไหว ท้องฟ้าก็ถูกปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง

มู่ชี่เฟิงพึมพำเสียงเบา จากนั้นก็ลากอักขระอาคมอันซับซ้อนในอากาศด้วยมือทั้งสองข้าง ไม่กี่วินาทีต่อมา โล่อาคมก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

ในฐานะเจ้าสำนักจ่านเทียน ความเชี่ยวชาญของมู่ชี่เฟิงในด้านวงแหวนอาคมนั้นไม่มีใครเทียบได้ เขาวาดอาคมด้วยทักษะอันเหนือชั้น

เปลวเพลิงพุ่งพล่านถูกโล่ที่อยู่ตรงหน้าเขาสกัดไว้

อย่างไรก็ตาม พลังมหาศาลนั้นบังคับให้มู่ชี่เฟิงต้องถอย

“จงสลาย!”

มู่ชี่เฟิงตะโกนเสียงดัง และโล่ป้องกันที่อยู่ตรงหน้าเขาก็ระเบิดในทันที โล่กระจัดกระจายไปทั่วท้องฟ้าพร้อมกับเปลวไฟและหายไปอย่างไร้ร่องรอย

“ไอ้หนู สำหรับคนที่เป็นแค่ผู้ทุกข์ยากระดับหก พลังของแกเทียบเท่าขั้นมหายานแล้ว แกเป็นอัจฉริยะตัวจริง ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงเคารพในฝีมือและปล่อยแกไป แต่ตอนนี้ไม่ว่าแกจะเก่งแค่ไหนฉันก็จะไม่ปล่อยให้รอดไปได้!”

หลังจากที่มู่ชี่เฟิงพูดจบ แสงสีแดงก็ส่องประกายในดวงตาของเขา

ในขณะที่เกิดประกายในดวงตาของมู่ชี่เฟิง ท้องทะเลที่อยู่รอบๆ เกาะขนาดเล็กก็เริ่มโหมกระหน่ำ

คลื่นสาดซัดอย่างบ้าคลั่ง ขณะที่สัตว์อสูรนับไม่ถ้วนกระโจนออกมาจากทะเล แต่ละตัวดิ้นรนหลบหนี

อักขระที่เปล่งแสงระยิบระยับเริ่มปรากฏขึ้นจากส่วนลึกของมหาสมุทร

อักขระอาคมจำนวนมหาศาลครอบคลุมทะเลเป็นระยะทางหลายไมล์ มันล้อมเกาะไว้ทุกด้าน

เฉินผิงขมวดคิ้ว

วงแหวนอาคมที่กว้างใหญ่ขนาดนี้คงใช้เวลาวางไว้ล่วงหน้าหลายปีนี่คงเป็นไม้ตายของสำนักจ่านเทียนพวกเขาคงวางวงแหวนอาคมนี้ไว้ใต้ทะเลเมื่อนานมาแล้ว

ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!

ศรพลังวิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าหาพวกเฉินเหวินเหลียง แต่ละลูกแฝงด้วยรัศมีอันน่าสะพรึงกลัว

ตอนนี้เฉินเหวินเหลียงและคนของเขาตื่นตระหนกอย่างมาก ลำแสงพลังวิญญาณที่พุ่งทะยานรุนแรงเช่นนี้ เราจะหลบพวกมันได้ยังไง?

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็รีบสั่งกู้เทียนเฉา “รีบสร้างโล่ป้องกัน...”

เฉินเหวินเหลียงและเหล่านักกลั่นยาไม่อาจรับมือลำแสงพลังวิญญาณเหล่านี้ได้ พวกเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากให้กู้เทียนเฉาพร้อมกับศิษย์สำนักเหลี่ยงอี๋ตสร้างโล่ปกป้อง

กู้เทียนเฉาและลูกน้องรีบสร้างโล่ปัดป้องลำแสงพลังวิญญาณ

ลำแสงพลังวิญญาณพุ่งเข้าใส่โล่ และกู้เทียนเฉาพร้อมกับศิษย์คนอื่นๆ ของสำนักเหลี่ยงอี๋แสดงสีหน้าเจ็บปวด

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะต้านไว้ได้ไม่นาน

เฉินผิงอยากจะช่วย แต่ลำแสงพลังวิญญาณนับไม่ถ้วนก็โปรยปรายลงมาที่เขาเช่นกัน

“ฮ่าๆๆ อย่าเปลืองแรงเลยจะดีกว่า วงแหวนอาคมนี้เจ้าสำนักจ่านเทียนรุ่นก่อนๆ ใช้เวลาสร้างกว่าพันปี ดิ้นรนไปก็เปล่าประโยชน์ ต่อให้เป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสูงสุดก็ไม่มีทางต้านการโจมตีของวงแหวนอาคมนี้ได้” มู่ชี่เฟิงกล่าวพร้อมหัวเราะสำราญใจ