หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4262

ฉึก ฉึก ฉึก...

กู้เทียนเฉาและคนอื่นๆ เริ่มอ่อนล้า ลำแสงพลังวิญญาณบางส่วนทะลุผ่านโล่และโจมตีโดนเหล่านักกลั่นยา

ไม่ช้าหลายคนก็บาดเจ็บหรือถึงขั้นเสียชีวิตอย่างน่าสยดสยอง คนที่พยายามหลบหนีก็ถูกลำแสงพลังวิญญาณแทงทะลุทันทีที่พวกเขาออกจากโล่

เฉินผิงกำลังร้อนรน แม้ว่าลำแสงพลังวิญญาณของอาคมจะไม่สามารถทำอะไรเขาได้ แต่ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป สำนักเหลี่ยงอี๋และเหล่านักกลั่นยาคงตายกันหมด!

ในขณะนั้นจ้าวมารสีชาดก็พูดขึ้น “เจ้าหนู ให้ข้าช่วยไหม? วงแหวนอาคมแบบนี้ ข้าไม่คิดว่าความสามารถของเจ้าในตอนนี้จะทำลายได้!”

“จ้าวมาร คุณรู้เรื่องอาคมด้วยเหรอ?” เฉินผิงถามด้วยความสงสัย

เขาไม่เคยได้ยินจ้าวมารสีชาดบอกว่ารู้เรื่องวงแหวนอาคมมาก่อน

“เปล่า แต่ก็ต้องทำไม่ใช่หรือ? การทำลายวงแหวนอาคมแบบนี้ไม่จำเป็นต้องมีความรู้เรื่องอาคม”

“แค่ตบครั้งเดียวข้าก็ทำลายมันได้แล้ว แต่ร่างกายของเจ้าจะทนได้หรือไม่นั้นก็อีกเรื่องหนึ่ง” จ้าวมารสีชาดกล่าว

เฉินผิงครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “เอาเลย ผมทนได้ แต่คุณต้องเบามือหน่อย อย่ารุนแรงเกินไป ยั้งมือไว้บ้าง!”

แม้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเสี่ยง เฉินผิงก็ยังเตือนจ้าวมารสีชาด

หากจ้าวมารสีชาดคลั่งและปลดปล่อยพลังทั้งหมดของจอมมารแห่งอาณาจักรแดนสรวง ร่างกายของเฉินผิงคงทนไม่ไหวแน่

“อย่ากังวล ข้ายังต้องให้เจ้าช่วยรวบรวมร่างของข้า ข้าจะไม่ทำลายวิญญาณของเจ้าหรอก”

ทันทีที่จ้าวมารสีชาดพูดจบ เขาก็เข้าควบคุมร่างของเฉินผิงทันที!

ชั่วพริบตานั้นดวงตาของเฉินผิงก็มืดลง และร่างเกราะทองคำที่มักจะห่อหุ้มตัวเขาก็ค่อยๆ สลายไป มันถูกแทนที่ด้วยชั้นหมอกสีดำจางๆ

เฉินผิงซึ่งปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำดูราวกับจอมมารกระหายเลือด

พอยกมือขึ้น รัศมีมารไร้ขอบเขตก็เริ่มพวยพุ่ง มันแผ่ขยายออกไปก่อนจะลอยไปข้างหน้า

ทุกคนตะลึงเมื่อเห็นเฉินผิงเป็นอย่างนั้น

ตูม!

ตูม!

“อะไรกัน? ทำไมวงแหวนอาคมถึงพังง่ายๆ แบบนี้?”

มู่ชี่เฟิงหัวเสียมาก นี่คือวงแหวนอาคมอันยิ่งใหญ่ที่สร้างขึ้นโดยเจ้าสำนักรุ่นก่อนของสำนักจ่านเทียนและใช้เวลาสร้างนานกว่าพันปี มันถูกสร้างขึ้นเพื่อพลิกวิกฤตของสำนัก

แต่ยังไม่ทันจะได้พลิกวิกฤติ วงแหวนอาคมกลับถูกทำลายในหมัดเดียว!

เมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ เขาคุยโวว่าแม้แต่คนที่ไปถึงขั้นมหายานระดับสูงสุดก็ไม่สามารถทำลายอาคมนี้ได้ แต่เฉินผิงที่เป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับหกกลับทำได้!

เฉินเหวินเหลียงและคนอื่นๆ ก็ตกตะลึงไม่แพ้กันขณะที่พวกเขาจ้องมองเฉินผิง ทันใดนั้นพวกเขาก็สังเกตเห็นบางสิ่งที่แปลกประหลาด รัศมีของเฉินผิงเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้เขาให้ความรู้สึกไม่คุ้นเคย

โดยเฉพาะหลิ่วหรูเยี่ยนที่คุ้นเคยกับเฉินผิงเป็นอย่างดีและหลับนอนกับเขาบ่อยๆ เฉินผิงในตอนนี้ทำให้เธอรู้สึกทั้งหวาดกลัวและแปลกประหลาด

เธอแน่ใจว่านี่ไม่ใช่เฉินผิงคนเดิม!

เฉินผิงมองพวกมู่ชี่เฟิงและตะโกนอย่างเย็นชา “พวกโง่เขลา! การตายจากน้ำมือของข้าจะเป็นพรที่ติดตัวพวกเจ้าไปอีกนับสิบชาติ!”

มู่ชี่เฟิงจ้องกลับไปที่เฉินผิง เขารู้สึกว่าเฉินผิงถูกใครบางคนครอบงำ หรือไม่ก็วิญญาณของเขาถูกแทนที่ด้วยวิญญาณปีศาจ!